Σαράντα μόλις μέρες προτού συμπληρώσει τα 56α γενέθλιά του ο Ζοζέ Μουρίνιο θα κάνει πικρές γιορτές, αφού την περασμένη Τρίτη απολύθηκε από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχοντας μείνει στον πάγκο της για 144 παιχνίδια. Ξεκίνησε με όνειρο να φέρει ξανά τη Γιουνάιτεντ στα επίπεδα που την είχε ο Αλεξ Φέργκιουσον και να ξαναδώσει στην ομάδα τη χαμένη αίγλη της, εκείνη που δεν κατάφερε να ξαναβρεί στα χέρια των Μόγιες και Φαν Γκάαλ.
Ομως στην πράξη αποδείχθηκε ότι ο Μουρίνιο είχε μείνει στο ένδοξο παρελθόν του με Πόρτο, Τσέλσι, Ιντερ και Ρεάλ. Εδώ και μια πενταετία είχε δείξει ότι απομακρύνεται από το ποδόσφαιρο, το οποίο αποδείχθηκε ότι τελικά τον ξεπέρασε. Και το χειρότερο είναι ότι ο εγωιστής και ιδιόρρυθμος Πορτογάλος δεν το παραδέχτηκε ποτέ. Εβαζε πρώτα τον εαυτό του και μετά το ποδόσφαιρο. Αυτό που ήξερε και έπαιζε προ δεκαετίας ο ίδιος στις ομάδες που προπονούσε. Ποτέ δεν δέχτηκε να μάθει, να φρεσκάρει τις σκουριασμένες ιδέες του, να ανανεωθεί. Και τελικά το πλήρωσε.
Απολύθηκε από τη Γιουνάιτεντ και αποχώρησε αφήνοντας πίσω του συντρίμμια. Ή μάλλον καμένη γη. Οι παίκτες στα… κάγκελα, οι πρωτοκλασάτοι της ομάδας ξενερωμένοι, στα αποδυτήρια χάος και πολλοί ποδοσφαιριστές θέλουν να φύγουν, με πρώτους τους Πογκμπά και Ντε Χέα. Αφησε την ομάδα στην 6η θέση της βαθμολογίας. Μακριά από τη διεκδίκηση του τίτλου μόλις 17 αγωνιστικές από την έναρξη της Πρέμιερ Λιγκ και οκτώ ολόκληρους βαθμούς μακριά από τα ευρωπαϊκά εισιτήρια.
Με χειρότερο παθητικό από τη νεοφώτιστη Χάντερσφιλντ, με ίδια διαφορά τερμάτων με τη Λέστερ (29-29), με ίδιο ποσοστό νικών με την Μπόρνμουθ, με άθλιο ποδόσφαιρο, με μια άκρως επιθετική ομάδα που παίζει μόνο άμυνα και που βλέπει σαν ντέρμπι με μεγαλύτερους αντιπάλους ακόμη και αγώνες με εύκολες θεωρητικά και αδύναμες ομάδες. Αποκλείστηκε στο Κύπελλο από ομάδα κατώτερης κατηγορίας και θεωρητικά ελπίζει μόνο στην Ευρώπη, αν και με τέτοιο χάλι η Μάντσεστερ πολύ δύσκολα θα μπορέσει να αποκλείσει στον γύρο των 16 τη φιλόδοξη Παρί Σεν Ζερμέν του Νεϊμάρ και των άλλων ακριβοπληρωμένων άσων…
Το μεγαλύτερο δε κακό στον σύλλογο έκανε η επιμονή του Μουρίνιο όταν δεχόταν αυστηρή κριτική για το χάλι των «κόκκινων διαβόλων», αντί να απαντάει με λόγια ή πράξεις, να υπενθυμίζει τα τρία πρωταθλήματα που είχε κατακτήσει επί αγγλικού εδάφους δείχνοντας τα τρία δάχτυλα και λέγοντας: «Εχω πάρει όσα δεν έχουν πάρει όλοι μαζί οι υπόλοιποι προπονητές της Πρέμιερ Λιγκ». Αλλά ξεχνούσε ότι οι άλλοι ζούσαν το παρόν ενώ εκείνος ήταν χαμένος στο παρελθόν του. Ζει άραγε ο Μεγαλέξανδρος; Οχι, Ζοζέ, δεν ζει πια…
Τι μπορεί να αλλάξει με την αργοπορημένη απόλυσή του; Ουσιαστικά όχι πολλά, πέρα από την ψυχολογία των ποδοσφαιριστών που αναλαμβάνουν πλέον εξ ολοκλήρου την ευθύνη για τη φετινή σεζόν…