Κανένα άλλο πρόσωπο δεν συμπυκνώνει τόσο ανάγλυφα την Ιστορία μιας Επανάστασης. Τη Γαλλική ίσως μόνο ο Ναπολέων στρατιωτικά κι ο Ροβεσπιέρος πολιτικά. Και τη Ρώσικη ο Ζούκοφ στρατιωτικά και ο Λένιν πολιτικά.
Το βιβλίο του Hot.Doc History που θα βρείτε την Κυριακή 6 Αυγούστου μαζί με το Documento είναι αφιερωμένο στον Γκεόργκι Ζούκοφ, αυτή την εμβληματική στρατιωτική φυσιογνωμία που έζησε την πολιτική πιο δυνατά κι από «πολιτικούς».
À propos, όσοι ήδη το διάβασαν λένε πως είναι το καλύτερο από τα 125 της σειράς History. Ενα χωριατάκι του τσαρισμού ξεκινά στα 12 του να γίνει γουναράς στη Μόσχα και φτάνει να είναι εκείνος που στα 48 του θα «γδάρει» τον Χίτλερ στο Βερολίνο.
Τεράστια διαδρομή. Αποσκιρτά από τον τσαρικό και προσχωρεί στον Κόκινο Στρατό. Αριστούχος των στρατιωτικών σχολών. Συντρίβει τους Ιάπωνες στη Μογγολία το 1939. Ξημερώματα 21ης Ιουνίου 1941 ξυπνάει τον Στάλιν όταν 3.600.000 στρατιώτες του Χίτλερ εισβάλουν. Σε 18 μέρες έχουν «καταπιεί» 500 χιλιόμετρα σοβιετικού εδάφους. Κίνδυνος παγίδευσης στο Κίεβο. Ο Ζούκοφ τολμά να αντιταχθεί στον Στάλιν και ζητά αποχώρηση, εξοργίζοντας τον:
-Ανοησίες.
-Αν νομίζετε ότι ως αρχηγός του Γενικού Επιτελείου είμαι μόνο ικανός να λέω ανοησίες, δεν έχω τίποτα άλλο να κάνω εδώ. Ζητώ ν΄ απαλλαγώ από τα καθήκοντα μου και να σταλώ στο μέτωπο. Προφανώς θα προσφέρω καλύτερα στη χώρα μου εκεί.
-Δεν χρειάζεται να εξάπτεσαι. Ωστόσο αν το θέτεις έτσι, θα μπορέσουμε να κάνουμε χωρίς εσένα.
Εκανε μόνο λίγες βδομάδες. Τον ξανακάλεσε για την άμυνα της επίφοβης Μόσχας, του πολιορκημένου Λένινγκραντ, στο κολασμένο Στάλιγκραντ. Τούς παίρνει «παραμάζωμα». Κουρσκ, Μινσκ, Λβοφ, Βουδαπέστη, Βαρσοβία, κόκκινη σημαία στο Ράιχσταγκ. Ο αρχιστράτηγος Αϊζενχάουερ θα τον τιμήσει το 1945: «Τα Ηνωμένα Έθνη δεν οφείλουν σε κανέναν άλλον μεγαλύτερο χρέος παρά στον Στρατάρχη Ζούκοφ». Θα ανεβάσει τον μετέπειτα πρόεδρο των ΗΠΑ στο Μαυσωλείο του Λένιν, δίπλα στον Στάλιν!
Πολιτικό βέρτιγκο, στη δυσμένεια του Στάλιν. Αργότερα θα συλλάβει τον Μπέρια και βοηθά τον με το κύρος του τον Χρουστσόφ στην αποσταλινοποίηση. Επανέρχεται για πολλοστή φορά. Αποκαθιστά τον Τουχατσέφσκι και άλλους εκτελεσμένους. Ομως θα πέσει θύμα και του Νικήτα. Εξαφανίζεται από την επίσημη στρατιωτική σοβιετική Ιστορία. Τα «Απομνημονεύματα» του θα κυκλοφορήσουν για πρώτη φορά, λογοκριμένα, επί Μπρέζνιεφ το 1969. Αλογόκριτα το 1990!
Επιτέμνει ο ίδιος τη ζωή του: «Φέρνοντας στη μνήμη όλα τα ορόσημα, το βασικό νομίζω είναι εκείνο που όλοι μας θεωρούμε σαν αφετηρία. Η επανάσταση! Ξέραμε γιατί πολεμούμε».
