Ο τραγουδιστής των AC/DC Μπράιαν Τζόνσον γράφει για το διαρκές κυνήγι του ονείρου και την προσπάθεια να γίνει αυτό για το οποίο είχε γεννηθεί
Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος οπαδός των AC/DC για να νιώσει οικεία βλέποντας τη φωτογραφία του Μπράιαν Τζόνσον με τον Ανγκους Γιανγκ στους ώμους του. Ο μικρός το δέμας κιθαρίστας του αυστραλιανού συγκροτήματος περνούσε αρκετή ώρα παίζοντας τα θρυλικά ριφ και σόλο στους ώμους του Βρετανού τραγουδιστή, δημιουργώντας ένα από τα πιο διάσημα ενσταντανέ στην ιστορία της ροκ μουσικής, που έγινε μέχρι και μινιατούρα. Αυτό που δεν ήταν γνωστό αλλά το μάθαμε μέσα από τις σελίδες του αυτοβιογραφικού βιβλίου «Οι ζωές του Μπράιαν» είναι πως τη συνήθεια να οργώνει τη σκηνή με τον Ανγκους Γιανγκ στους ώμους δεν την απέκτησε στους AC/DC αλλά την έφερε από τους Geordie, το συγκρότημα με το οποίο έγινε γνωστός, κάνοντας ακριβώς το ίδιο με τον μπασίστα Τομ Χιλ για να τραβήξει τα βλέμματα εκείνων που δεν ενθουσιάζονταν και τόσο με τη μουσική τους. Μα και ο προκάτοχός του στους AC/DC Μπον Σκοτ, τον οποίο ο Μπράιαν αντικατέστησε μετά τον θάνατό του, κουβαλούσε τον Ανγκους Γιανγκ στους ώμους, θα αναρωτηθεί κάποιος. Η απάντηση έρχεται πάλι μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, όπου ο Τζόνσον αποκαλύπτει ότι ο αδικοχαμένος τραγουδιστής τον είχε δει σε μια συναυλία να τραγουδάει έχοντας τον μπασίστα των Geordie στους ώμους του. Είναι ένα από τα πολλά παιχνίδια της μοίρας για το οποία γράφει ο Τζόνσον, αφού την εν λόγω συναυλία άνοιξαν οι Fang, το συγκρότημα στο οποίο τραγουδούσε ο Σκοτ προτού πάει στους AC/DC…
Το βιβλίο σού δημιουργεί από την αρχή μια αίσθηση οικειότητας αφού είναι γεμάτο με ιστορίες που έχουμε ακούσει από τους γονείς και τους παππούδες μας. Ιστορίες για τη ζωή μετά τον πόλεμο, την ανέχεια, τα ψώνια με το δελτίο και τα δύσκολα παιδικά χρόνια σε ένα σπίτι μαζί με άλλα 16 άτομα, μεταξύ των οποίων και η ψυχαναγκαστική ρατσίστρια θεία. Τότε που ένα πορτοκάλι τυλιγμένο σε αλουμινόχαρτο και μια πλάκα σοκολάτας γάλακτος αρκούσαν για να δώσουν χαρά στα παιδιά που ξενυχτούσαν περιμένοντας τον Αϊ-Βασίλη την παραμονή των Χριστουγέννων. Ακόμη και στον άτυχο που αντί γι’ αυτά θα έβρισκε μέσα στην κάλτσα του «ένα ξύλινο κουτί γεμάτο με ζαρωμένα σύκα που έμοιαζαν με όρχεις καμήλας κι ένα πλαστικό κουτάλι για να τα φάει».
Τα πρώτα μουσικά σκιρτήματα
Στις σελίδες του ο Τζόνσον περιγράφει φυσικά πότε και με ποιον τρόπο εισέβαλε στη ζωή του η μουσική. Από το πρώτο σκίρτημα στο άκουσμα του «Tutti frutti» του Λιτλ Ρίτσαρντ και τη συμμετοχή σε εκκλησιαστικές χορωδίες και γκαγκ σόου στα παιδικά του χρόνια μέχρι την αναζήτηση πειρατικών σταθμών που παίζουν το «απαγορευμένο και επικίνδυνο νέο είδος μουσικής που απειλούσε να διαφθείρει τη νεολαία του έθνους», το ροκ εντ ρολ δηλαδή, και την ανακάλυψη του ευαίσθητου σγουρομάλλη από τις ΗΠΑ Μπομπ Ντίλαν που του άλλαξε τη ζωή στην εφηβεία.
Περιγράφει πώς ήταν να κάνεις τα πρώτα σου σοβαρά μουσικά βήματα στη Βρετανία την εποχή που μεσουρανούσαν οι Beatles, οι Rolling Stones και ο Τζίμι Χέντριξ, αλλά και να ξυπνάς κατά λάθος μπαμπάς έπειτα από ένα ξέφρενο μεθύσι το βράδυ της αλλαγής του χρόνου. Μέσα στις σελίδες του παρελαύνουν μερικά από τα σημαντικότερα κεφάλαια της βρετανικής και κατ’ επέκταση της παγκόσμιας μουσικής ιστορίας. Και δεν μιλάμε για απλή αναφορά σε ονόματα, αλλά στον τρόπο με τον οποίο καλλιτέχνες και συγκροτήματα επηρέασαν μια ολόκληρη γενιά μουσικών.
Αυτό που διαπιστώνει κανείς περνώντας από σελίδα σε σελίδα και από κεφάλαιο σε κεφάλαιο είναι το πείσμα του Μπράιαν Τζόνσον να φέρει σε πέρας κάθε αποστολή του, να είναι ο καλύτερος σε ό,τι καταπιάνεται. Ακόμη και στις πτώσεις με αλεξίπτωτο που έκανε ως μέλος του συντάγματος αλεξιπτωτιστών του εφεδρικού στρατού, οι οποίες του απέφεραν τα χρήματα με τα οποία αγόρασε το πρώτο του σύστημα P.A. (που περιλαμβάνει μικρόφωνα, ενισχυτές, μεγάφωνα). Και ήταν ολόδικό του.
Τα κατάφερες, φιλαράκι
Μέχρι να ενταχθεί στους AC/DC η ζωή του Μπράιαν Τζόνσον ήταν ένα ασταμάτητο κυνήγι του ονείρου, στη διάρκεια του οποίου ο 75άχρονος σήμερα τραγουδιστής έριξε «πόρτα» σε συγκροτήματα όπως οι Rainbow, οι Manfred Mann’s Earth Band και οι Uriah Heep.
Η επίσημη ανακοίνωση έγινε την πρωταπριλιά του 1980 και λίγο αργότερα το συγκρότημα κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο με τον νέο τραγουδιστή. Το «Back in black» είναι μέχρι σήμερα το άλμπουμ με τις περισσότερες πωλήσεις παγκοσμίως, μετά το «Thriller» του Μάικλ Τζάκσον. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία, την οποία ο Τζόνσον υπόσχεται να μας πει στο επόμενο βιβλίο του.
Σε αυτό φροντίζει να μας θυμίσει δύο πράγματα. Πρώτον, ότι ακόμη και οι μεγαλύτεροι αστέρες είναι εξίσου ευάλωτοι και βιώνουν την απώλεια συγγενών και φίλων ως κοινοί θνητοί και, δεύτερον, πόσο τυχεροί είμαστε όσοι στις 28 Μαΐου του 2009 απολαύσαμε ζωντανά τους AC/DC στο ΟΑΚΑ, προτού η άνοια χτυπήσει τον Μάλκολμ Γιανγκ (απεβίωσε τον Νοέμβριο του 2017) και ο Μπράιαν Τζόνσον χάσει –έστω και προσωρινά– την ακοή του.