Οταν ο Μητσοτάκης και οι συν αυτώ –υπάλληλοι του ΣΕΒ, καθηγητές έτοιμοι να δικαιολογήσουν τα πάντα, πρώην αριστεροί δημοσιογράφοι που παρίσταναν τους κεντρώους και διαπλεκόμενοι παντός καιρού– κέρδισαν τις εκλογές του 2019 έβαλαν μπροστά την αλαζονεία τους και άρχισαν να χτίζουν το «επιτελικό» τους κράτος.
Αυτό σήμαινε ότι όλοι αυτοί, με πρώτο βέβαια τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, βάλθηκαν να ελέγχουν απολύτως τα πάντα: τα υπουργεία, όπου ο αντ’ αυτού Γεραπετρίτης ενεχείρισε φάκελο υποχρεώσεων σε κάθε υπουργό με όσα περίμενε το βαθύ Μαξίμου από αυτούς, την ΕΥΠ, που πέρασε στον άμεσο έλεγχο του πρωθυπουργού, το ΑΠΕ και την ΕΡΤ, που τέθηκαν υπό τις διαταγές του.
Για την ηγεσία του στρατεύματος δεν υπήρξε ποτέ θέμα. Κάπου μεταξύ προσωπικών επαφών Μητσοτάκη – Φλώρου και εκτεταμένων παρακολουθήσεων ο έλεγχος –προφανώς– ήταν απόλυτος. Οπως και δεν υπήρξε ποτέ θέμα για τους κρίσιμους για τη «Μητσοτάκης ΑΕ» τομείς: από τον πολιτισμό με την αφοσιωμένη υπάλληλο Μενδώνη μέχρι την οικονομία με τον Σταϊκούρα, αλλά και με τον Αδωνη των… επενδυτών. Και από την παιδεία της ταγμένης στους σχολάρχες Κεραμέως μέχρι τα αναγκαία ΜΑΤ του Θεοδωρικάκου για την οικοδόμηση καθεστώτος.
Αυτός ο ασφυκτικός και συχνά εκτός συνταγματικών επιταγών έλεγχος των πάντων είναι που σήμερα, μετά την τραγωδία των Τεμπών, καταδεικνύει τις συνολικές ευθύνες τους αλλά και τις προσωπικές ενός εκάστου από αυτά τα μπουμπούκια.
Γιατί τώρα η πλειονότητα των πολιτών, και μάλιστα ανεξαρτήτως κομματικών προτιμήσεων, γνωρίζει ότι αυτοί πάνω από τις ζωές μας βάζουν την πάρτη τους και τα κάθε είδους κέρδη, τα δικά τους και των φίλων τους.
Γιατί πλέον οι συντριπτικά περισσότεροι έχουμε αντιληφθεί ότι πάντοτε γνώριζαν τα πάντα, απλώς έτσι ακριβώς τα ήθελαν. Γιατί μόνο κριτήριο των «μεταρρυθμίσεών» τους ήταν εάν αυτοί ή οι φίλοι τους είχαν όφελος και οι μόνες παρεμβάσεις που έκαναν ήταν αυτές που θεώρησαν ότι βοηθούσαν την παραμονή τους στην εξουσία, από τις προσλήψεις χιλιάδων αστυνομικών μέχρι τις αμέτρητες απευθείας αναθέσεις.
Με άλλα λόγια, είναι απολύτως υπεύθυνοι για όλα! Και για τον ΟΣΕ και την καθημερινή βία εναντίον όσων δεν χωρούν στα καλούπια τους, ακόμη κι αν διαμαρτύρονται με ειρηνικό τρόπο για το έγκλημα στα Τέμπη, και για τις ιδιωτικοποιήσεις στον πολιτισμό και για τα κόλπα της Νικολάου και των άλλων «άριστων» επιλογών τους και για την ανέχεια που γενικεύεται και για τη δημοκρατία που συρρικνώνεται. Και επειδή όλοι θιγόμαστε και οι περισσότεροι το έχουμε πλέον αντιληφθεί, το παρεάκι του Μαξίμου έχει βγει στα σκαλιά του μεγάρου και κοιτάζει την αυτοδυναμία να χάνεται γνωρίζοντας ότι αυτό είναι μόνο η αρχή και η κατρακύλα τους δεν θα έχει όριο.