Η είδηση για τον ύπουλο τραυματισμό του Κώστα Σλούκα κυκλοφόρησε πρoτού καλά καλά στεγνώσει η σαμπάνια στα «πράσινα» αποδυτήρια. «Είναι αβέβαιη η συμμετοχή του στο προολυμπιακό» έλεγαν οι καλοθελητές. Ωστόσο ο αρχηγός του Παναθηναϊκού μίλησε για την εθνική ομάδα στη συνέντευξη Τύπου του πέμπτου τελικού, έστω για να ρίξει σπόντα στον… Γουόκαπ. «Υπήρξαν περίεργες συμπεριφορές από παίκτες με τους οποίους θα είμαστε μαζί σε τέσσερις πέντε μέρες» είπε.
Τετάρτη ο Σλούκας έδωσε το παρών στο «γαλάζιο» προσκλητήριο, Πέμπτη φωτογραφήθηκε κι έκανε προγραμματικές δηλώσεις, Παρασκευή αποσύρθηκε. Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. «Τα αποτελέσματα των εξετάσεων στις οποίες υποβλήθηκε καθιστούν αδύνατη τη συμμετοχή του» ανακοίνωσε ψυχρά η ομοσπονδία. Ακολούθησε τσουνάμι συνωμοσιολογίας στα social media και ίσως όχι άδικα. Ο Σλούκας κουβαλάει τραυματισμό εδώ και δύο μήνες, αλλά οι ενοχλήσεις δεν τον εμπόδισαν να παίξει διαστημικό μπάσκετ στο φάιναλ φορ του Βερολίνου και στους τελικούς της Μπάσκετ Λιγκ. Οι πόνοι πολλών διεθνών έχουν την παράξενη συνήθεια να γίνονται αισθητοί μόνο όταν η φανέλα και το σορτσάκι έχουν χρώμα μπλε και ο Σλούκας δεν είναι ο μοναδικός «ένοχος». Ο Ιωάννης Παπαπέτρου, άλλωστε, με παρόμοια επιχειρηματολογία αποχώρησε:
«Θέλω πολύ να παίξω, αλλά οφείλω να ακούσω το σώμα μου». Τουλάχιστον αυτός έπαιξε στη Μανίλα και ήταν ο κορυφαίος σκόρερ της αποδεκατισμένης εθνικής, με μ.ό. 15 πόντους. Πόσοι όμως πιστεύουν ότι ο Σλούκας, ο Παπαπέτρου και αρκετοί άλλοι θα έμεναν στα «πιτς» εάν μεθαύριο ήταν να παίξουν Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός – Φενέρ, αντί για Ελλάδα – Σλοβενία; Και ποιος θα εμποδίσει τους λοιπούς απρόθυμους και καταπονημένους να διαβούν την ίδια εξώπορτα; Η συμμετοχή στην εθνική ομάδα είναι προαιρετική, αλλά η ειλικρίνεια είναι υποχρεωτική. Εάν αρχίσουμε να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας, καλύτερα να δούμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες από την τηλεόραση.