Αγαπητέ Στέλιο,
Ομολογώ ότι ξαφνιάστηκα από τον τρόπο που υπερασπίστηκες τον Σημίτη για το Ελσίνκι και αποδοκίμασες τον Πολάκη.
Είναι γνωστή, βέβαια, η εκσυγχρονιστική σου ροπή, αλλά μας έχεις συνηθίσει να μιλάς με επιχειρήματα, όποια κι αν είναι η άποψή σου. Ομως εδώ ατύχησες, για να το πω ήπια.
Ο Σημίτης επικαλέστηκε την απόφαση του Ελσίνκι για τις ενταξιακές διαδικασίες ορισμένων χωρών, μεθ’ ων και η Τουρκία. Και εγκάλεσε την κυβέρνηση Καραμανλή, επειδή «δεν αξιοποίησε τις δυνατότητες που υπήρχαν το 2004» και την επιθυμία του Ερντογάν να ξεκινήσει τις διαδικασίες αυτές.
Ομως κάτι «ξέχασε» ο Σημίτης για το Ελσίνκι. Μαζί του κι εσύ. Οτι το τελικό κείμενο αναφέρεται ρητώς σε «συνοριακές διαφορές και άλλα συναφή θέματα» μεταξύ των υπό ένταξη χωρών και των γειτόνων τους. Αρα και μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Αλήθεια, ποιες ήταν και είναι οι «συνοριακές διαφορές» μας με τη γείτονα; Αν δεν απατώμαι, η μόνη διαφορά που αναγνωρίζει η χώρα μας είναι η υφαλοκρηπίδα…
Πρόσεξε τώρα μια «λεπτομέρεια»: στα «Νέα» έγραψε ότι το Ελσίνκι αναφερόταν στην υφαλοκρηπίδα και στις αιγιαλίτιδες ζώνες. Ψεύδος! Για «συνοριακές διαφορές» μιλάει το κείμενο. Ο Σημίτης δεν είναι ανόητος να μην καταλαβαίνει την τεράστια διαφορά μεταξύ της διατύπωσης του Ελσίνκι και της δικής του αισχυντηλής διαστρέβλωσης. Δεν το παρατήρησες, προφανώς…
Καταλαβαίνεις, λοιπόν, ότι ο Σημίτης έβαλε την υπογραφή του σε αυτό που πάντοτε επιδίωκε και προβάλλει η Τουρκία: την ύπαρξη συνοριακών διαφορών με την Ελλάδα! Μιλάμε για σύνορα, Στέλιο. Για ιταμές διεκδικήσεις που δεν αφορούν νομικά επίδικα αλλά διεκδίκηση ελληνικού εδάφους.
Αλλά μήπως ήταν το Ελσίνκι η πρώτη φορά που άνοιξε την κερκόπορτα ο Σημίτης; Το ίδιο είχε κάνει δύο χρόνια πριν, το 1997, όταν συνυπέγραψε τη Συμφωνία της Μαδρίτης, σύμφωνα με την οποία αναγνωρίζονται «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο! Το ξέχασες κι αυτό… Και μες στη φούρια σου να αποδοκιμάσεις τον Πολάκη ξέφυγες εντελώς, λέγοντας τα εξής:
«Εκανε λάθος (ο Πολάκης). Είναι μια κριτική που κυρίως προέρχεται από ακροδεξιούς κύκλους. Αλλωστε, η αντιπαράθεση για τα Ιμια σημειώθηκε μόλις είχε αναλάβει την πρωθυπουργία ο Σημίτης. Προφανώς, αυτοί που υποστηρίζουν ότι γκρίζαρε το Αιγαίο θα ήθελαν να κάνουμε πόλεμο με την Τουρκία».
Σου το έγραψα και παραπάνω: Ξεχνάς, αγαπητέ μου. Ξεχνάς ότι τα Ιμια δεν κατέστησαν «γκρίζα ζώνη» εκείνο το τραγικό βράδυ –αυτός ήταν ο ισχυρισμός της Τουρκίας–, αλλά το 1997 με τη Συμφωνία της Μαδρίτης. Η οποία –να το ξαναπώ; – αναγνώρισε με δική μας υπογραφή «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο…
Λοιπόν, Στέλιο, ποιο είναι το λάθος του Πολάκη; Μπορεί να είναι απύλωτο το στόμα του και πολλές φορές να αδικεί τον εαυτό του με το ύφος του, αλλά εδώ τον δικαιώνουν απόλυτα τα γεγονότα. Γεγονότα συγκεκριμένα, τα οποία προσπέρασες ελαφρά τη καρδία. Αλλά δεν έμεινες μονάχα σ’ αυτά.
Ανεπίτρεπτα, σε βαθμό υψίστης ύβρεως, είπες ότι η κριτική Πολάκη «είναι μια κριτική που κυρίως προέρχεται από ακροδεξιούς κύκλους». Πρόκειται για αστείο επιχείρημα και το ξέρεις. Είναι –κατ’ αναλογίαν– σαν να σου πω εγώ ότι είσαι χιτλερικός επειδή σου αρέσει ο Βάγκνερ που άρεσε και στον Χίτλερ…
Αυτά, αγαπητέ μου. Κι αν έχεις απάντηση, μετά χαράς να την ακούσω…
