Ενας ακόμη νεκρός προστέθηκε στη ζούγκλα του ελληνικού ποδοσφαίρου, ένα ακόμα θύμα ήρθε να προστεθεί στη μακάβρια λίστα του ατελείωτου μίσους που χαρακτηρίζει πια τις κινήσεις και πράξεις όλων όσοι ασχολούνται με το λαοφιλέστερο άθλημα στη χώρα μας.
Ένας 28χρόνος οπαδός έπεσε νεκρός στην προσπάθεια του να ξεφύγει από αντιπάλους ομολόγους τους στη Θεσσαλονίκη όταν τον χτύπησε αυτοκίνητο λίγες ώρες μετά τη λήξη του ντέρμπι της πόλης Αρη-ΠΑΟΚ. Δύο ακόμα οπαδοί στάθηκαν πιο τυχεροί, καθώς μεταφέρθηκαν τραυματίες στο νοσοκομείο. Υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να πηγαίνει ένας φίλαθλος να δει ποδόσφαιρο και να μην γνωρίζει αν θα γυρίσει σώος σπίτι του; Κι όμως υπάρχει! Ότι η κοινωνία αδιαφορεί αν σκοτώθηκε, αδιαφορεί αν ένας ακόμα έφυγε στο όνομα της βίας των γηπέδων. «Πήγαινε γυρεύοντας» θα πουν ορισμένοι για να διώξουν μακριά τις ευθύνες από επάνω τους. Γιατί στην Ελλάδα φταίει ΜΟΝΟ και ΠΑΝΤΑ, ο απέναντι.
Το χειρότερο από όλα είναι ότι τη στιγμή που ένας άνθρωπος έχανε τη ζωή του θύμα του αδυσώπητου μίσους που κυριαρχεί μεταξύ όλων των εμπλεκομένων στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ο θάνατος του πέρασε σε δεύτερη μοίρα γιατί σε πρώτο πλάνο είχαν όλοι τον πόλεμο αίσχους, μίσους κι έχθρας των δύο βασικών ανταγωνιστών για τον τίτλο του πρωταθλήματος! Ναι, αυτό καίει, για αυτό τον τίτλο γίνονται όλα. Ακόμη κι αυτό δε, όχι για ποδοσφαιρικούς λόγους αλλά για το ποιος επιχειρηματίας θα δείξει τη δύναμη του στον άλλον! Ακόμη κι έτσι όμως, δεν βρέθηκε ένας παράγοντας να μιλήσει για το τραγικό συμβάν. Να πει «φθάνει πιά, ως εδώ και μη παρέκει»! Ούτε ένας δεν βρέθηκε να καταδικάσει, έστω για τα μάτια του κόσμου, την «δολοφονία» ενός ανθρώπου. Να καταδικάσει τη βία από όπου και από όποιον και αν προέρχεται. Ούτε ένας! Ολοι σκοτώνονταν ένα ολόκληρο βράδυ μέσω θέσεων, διαρροών κύκλων και τετραγώνων, για το ποιος φταίει για το χάλι του ποδοσφαίρου μας και αν η διαιτησία ευνοεί τον έναν ή τον άλλον…
Κι αν οι ομάδες και οι επιχειρηματίες-ιδιοκτήτες με τα «γιουσουφάκια» τους να σφάζονται, τα ΜΜΕ τι κάνουν; Δεν θα έπρεπε να αναδείξουν το τραγικό συμβάν, να παρέμβουν, να διαμαρτυρηθούν, να φωνάξουν μέσα από τις σελίδες τους, μέσα από τα ερτζιανά, τα κανάλια ή τις ιστοσελίδες τους «ΩΣ ΕΔΩ»; Πουθενά! Πρώτα ο άθλιος και αμείλικτος πόλεμος παραγόντων που τολμούν να μιλούν για μπάλα και κάπου στα ψιλά οι θάνατοι στα γήπεδα, τα επεισόδια, τα μπλόκα, οι ενέδρες. Τα… συνηθίσαμε τόσο, που πλέον δεν μας κάνει αίσθηση ακόμα και ένας θάνατος…
Διάβαζες ή άκουγες ραδιόφωνο ή έβλεπες τηλεόραση το βράδυ της Κυριακής και οι δημοσιογράφοι που μετείχαν στις όποιες συζητήσεις, ούτε που ασχολήθηκαν με τον νεκρό! Αν ήταν πέναλτι ή δεν ήταν, αν ήταν οφσάιντ ή δεν ήταν. Από τις ομάδες ούτε μια ανακοίνωση καταδίκης. Τίποτα. Μόνο φωνές για περί αδικίας ή εύνοιας ανάλογα το Μεσον που δούλευε ο καθένας ή την ομάδα που υποστήριζε ο καθένας… Ποιος νεκρός τώρα; Ας πρόσεχε…
Η γλώσσα, το μυαλό και η πένα των αθλητικών συντακτών είναι μόνο για την ομάδα και το αφεντικό που βάζει τα λεφτά. Όμως τι να περιμένεις από τους πολλούς του επαγγέλματος όταν έχουν περάσει το ποδόσφαιρο σε άλλη διάσταση; Όταν πλέον κάθονται να δουν αγώνα με το κινητό στο χέρι για να απαθανατίσουν με κάθε λεπτομέρεια το οφσάιντ ή το πέναλτι και να το ανεβάσουν στα social media να δείξουν την αδικία σε βάρος της ομάδας τους ή την εύνοια του αντιπάλου!
Το ελληνικό ποδόσφαιρο κατρακυλάει χρόνο με τον χρόνο στα αζήτητα, βουλιάζει στο βούρκο και τη διαφθορά, αλλά ουδόλως απασχολεί. Κανείς δεν θέλει να κάνει κάτι για το μεγαλύτερο κακό που έρχετσι. Περίπου σαν το «ζήσε και άσε τους άλλους να πεθάνουν»…
Ενας νεκρός θύμα της βίας των γηπέδων αλλά τα σχεδόν πλήρως ελεγχόμενα ΜΜΕ μιξοκλαίνε σε μια γωνίτσα και τρέχουν να κάνουν ο,τι τους πουν οι βαρόνοι της μπάλας. Ούτε καταδίκη, ούτε ανάδειξη του θέματος, ούτε έρευνα, ούτε αυστηρή κριτική κι εποικοδομητική, ούτε άποψη. Αν τους πουν τα αφεντικά θα ψελλίσουν κάτι κι αυτό είναι όλο.
Το Documentο και το documentonews.gr έχουν γράψει πολλές φορές από το ξεκίνημα της φετινής ποδοσφαιρικής σεζόν, ότι «αυτό το πρωτάθλημα δεν θα τελειώσει» και φωνάζουν ότι σύντομα θα σκοτωθεί κόσμος με όλα όσα γίνονται μέσα και έξω από τα γήπεδα για τον απλούστατο λόγο ότι κανείς επιχειρηματίας στο ποδόσφαιρο δεν ενδιαφέρεται για το άθλημα. Το μίσος ξεχειλίζει για τον απέναντι και λύση δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Η πολυδιαφημισμένη επικείμενη συνάντηση της FIFA και UEFA με τους τέσσερις βαρόνους της μπάλας, δεν πρόκειται να οδηγήσει πουθενά, γιατί κανείς δεν κάνει πίσω στις προσωπικές του φιλοδοξίες. Να γίνει δηλαδή το απόλυτο αφεντικό της χώρας, έμμεσα ή άμεσα. Να ανεβοκατεβάζει από κυβερνήσεις μέχρι ομάδες, να εξουσιάζει την οικονομία, την πολιτική, τον αθλητισμό. Να εξαγοράζει και να τρομοκρατεί τους πάντες και τα πάντα. Τι μένει; FIFA και UEFA να μας πετάξουν εκτός ποδοσφαιρικού χάρτη. Σκληρό, ακραίο, α΄΄’α το τίμημα σε τέτοιες περιπτώσεις είναι πάντα βαρύ κι ασήκωτο. Και η πολιτεία; ΑΦΑΝΤΗ γιατί είναι πρώτα και κύρια διαπλεκόμενη με τους βαρόνους της μπάλας κι έπειτα γιατί την βολεύει να στρέφει ο κόσμος το βλέμμα του στις οδομαχίες της μπάλας παρά να πάρει επιτέλους μέτρα ή να τηρήσει αυστηρά τους νόμους. Όλοι διαπλεκόμενοι. Πολιτεία, παράγοντες, ΜΜΕ, οπαδοί.
Δυστυχώς το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα παίζετε με όρους μαφίας γιατί μαφιόζοι κάνουν κουμάντο. Γιατί αυτοί είναι που κάνουν το παιχνίδι και κινούν τα νήματα. Και αυτό που ξέρουν αυτό παίζουν. Βία και διαφθορά τα μεγάλα τους όπλα. Αν αυτό λέγεται ποδόσφαιρο, τότε λογικό κι επόμενο, επικεφαλής του ελληνικού αθλητισμού να είναι ένας… Αυγενάκης. Διακοσμητικός, υποτακτικός, άφαντος. Ο Θεός να βάλει το χέρι του καθώς τα χειρότερα έρχονται…