Την πρώτη φορά που είδα τον Ζερόμ Καλουτά ήταν πάνω στην σκηνή να τραγουδάει σε ένα αντιφασιστικό φεστιβάλ. Αργότερα, Σπείρα – Σπείρα, θέατρο και κάπως, έτσι γνωριστήκαμε. Τολμηρός, πολυπράγμων και πολύ ευγενής. Στην ΠΕΨΑΕΕ προπονούσε ανθρώπους με ψυχικά νοσήματα. Φέτος, είναι μάλλον η χρονιά του, από την Επίδαυρο στο Θέατρο Άνεσις και στον αιρετικό Ντάριο Φο. «Ένας Αφρικανός γεννημένος στην Ελλάδα ή ένας Έλληνας με Αφρικανικές ρίζες», όπως, ο ίδιος λέει. Εγώ αυτό που θα πω είναι όσοι δεν έχετε ακούσει τον δίσκο «Afro greco» σπεύστε… κάτι όμορφο συμβαίνει εδώ!
«Mistero Buffo», θέατρο Άνεσις και ένα από τα πιο βλάσφημα έργα που έχουν γραφτεί ποτέ, δια χειρός Ντάριο Φο και σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη. Νιώθω πως σου ταιριάζει πολύ αυτό το έργο. Ισχύει;
Η αλήθεια είναι πως χωρίς να το ξέρω αισθάνομαι ότι περίμενα αυτό το έργο να έρθει χρόνια. Είμαι σε μια φάση ανανέωσης και όπως πάντα ψάχνω καινούργιους δρόμους καλλιτεχνικά. Υπάρχει ένας σκελετός συγκεκριμένος σε αυτό το έργο πάνω στον οποίον είσαι ελεύθερος να λειτουργήσεις, να βάλεις τον εαυτό σου και τα βιώματά σου και να τα προσαρμόσεις. Το κείμενο της γέννησης του γελωτοποιού μου προσφέρει ακριβώς αυτήν την ελευθερία. Μέσα από αυτήν την ιστορία μιλάω για την ανθρωπότητα.
Το κείμενο του Ντάριο Φο αγγίζει με έναν πολύ έξυπνο τρόπο θέματα πίστης και εξουσίας. Πόσο επικίνδυνες είναι αυτές οι έννοιες;
Εάν σκεφτεί κανείς πως το κράτος , η αστυνομία και η καθολική εκκλησία λογόκριναν πολλές φορές τις παραστάσεις του Ντάριο Φο, αν υπολογίσει κανείς τον πόλεμο και την τρομοκρατία που δέχτηκε με συλλήψεις και διώξεις ή και ακόμα και την απαγωγή της Φράνκα Ραμε από φασιστικές οργανώσεις τότε μπορούμε με ασφάλεια να πούμε πως αυτός ο καλλιτέχνης έλεγε πράγματα επικίνδυνα για την εξουσία, τον τρόπο που ο άνθρωπος την καταχράται αλλά και την αδικία του κόσμου. Με αφορμή τη θρησκεία, μιλά για την εξουσία , την υποκρισία των εκάστοτε ηγετών, πολιτικών και θρησκευτικών, οι οποίοι σε πλήρη συνεννόηση θέλουν να διατηρούν τα κεκτημένα και να αυξάνουν την επιρροή τους εις βάρος των φτωχών. Μέσα από τα έργα του ο Ντάριο Φο προσπάθησε να μιλήσει για έναν άλλο κόσμο, αυτόν της ισότητας, της αλληλεγγύης και φυσικά της αντίστασης.
Τον Δεκέμβρη είχες τις εμφανίσεις στο Gazarte και τώρα έχουμε απαγόρευση μουσικής. Πως νιώθεις για όλο αυτόν τον παραλογισμό;
Ο καλλιτέχνης για μένα δεν είναι επάγγελμα. Καλλιτέχνη σε κάνει η αγάπη, το μεράκι και ο τρόπος που κάνεις τα πράγματα. Δεν είναι απαραίτητο να είσαι πάνω σε μία σκηνή , μπορεί να είσαι μαγείρισσα, τσαγκάρης, ελαιοχρωματιστής και οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα προσφέρει στην κοινωνία τέχνη και οι άνθρωποί της υποφέρουν, βάλλονται, όπως και όλοι οι εργαζόμενοι, με τη διαφορά ότι στη συνείδηση αυτών που αποφασίζουν οι καλλιτέχνες δεν θεωρούνται εργαζόμενοι. Παρακολουθούμε μουδιασμένοι πλέον τον πολιτισμό να γίνεται σάκος του μποξ, να φταίει για όλα και να τιμωρείται πρώτος. Να επισημάνω κάτι που ισχύει για μένα, το πρόβλημα δεν είναι ούτε τα επιδόματα, ούτε κανείς απαιτεί να κάνει συναυλίες γεμάτες κόσμο όταν υπάρχει αυτή η λαίλαπα που έχει αλλάξει τις ζωές μας… το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει μια βασική σκέψη, πρόβλεψη που να λύνει κάποια προβλήματα των συγκεκριμένων εργαζομένων σε βάθος χρόνου. Το πρόβλημα είναι ότι οι καλλιτέχνες, όπως και άλλοι κλάδοι βέβαια, είναι αφημένοι στην τύχη τους. Συνεπώς νιώθω κουρασμένος και μέσα σε μια λούπα όπου ακούω συνέχεια το ίδιο τίποτα… από την άλλη αυτό δεν με σταματάει να γράφω τραγούδια… και εμένα η δουλειά μου είναι να γράφω τα τραγούδια μου.
Το καλοκαίρι άκουσα το «Afro greco και μου άρεσε πολύ η πολυφωνία, που υπάρχει σε αυτόν τον δίσκο. Ποια ήταν η αφορμή για αυτή την δουλειά;
Η αφορμή ήταν ότι αποφάσισα να κάνω τον πρώτο μου δισκο και να δημιουργήσω τον ήχο μου. Είναι ένα κράμα ειδών , το ονομάζουμε Urban Soul, γιατί μέσα στην ψυχή μου υπάρχουν ήχοι funk, soul, afro, latin, reggae, hip-hop, r’n’b , με τους οποίους μεγάλωσα και πάνω στους οποίους δημιουργώ τις ιστορίες μου. Η σύνθεση με την έννοια της ένωσης είναι το συστατικό του δίσκου. Ένας Αφρικανός γεννημένος στην Ελλάδα ή ένας Έλληνας με Αφρικανικές ρίζες. AFRΟGRECO όπως λέμε φωτοσύνθεση. Το foundation λοιπόν είναι η ένωση των δύο κόσμων , ενώνουμε τις κουλτούρες , ενώνουμε τη μουσική με τη μόδα και αυτό γέννησε το Shop. Afrogreco.com, το online μαγαζί όπου μπορεί κανείς φορώντας μια μπλούζα, ένα κόσμημα ή πίνοντας καφέ με την κούπα μας να γίνει φορέας του μηνύματος της αγάπης και της ενότητας.
Και η συνεργασία με την Ελένη Ροδά, όπου έκανε remix με original sample από το παλιό τραγούδι της «Η ζωή μου» πως προέκυψε;
Με την Ελένη Ροδά είχα την χαρά να συνεργαστώ για δύο συνεχόμενες χρονιές στην παράσταση «Μάνα θα πάω στο Hollywood» της Δήμητρας Παπαδοπούλου στο θέατρο Ιλίσια. Περάσαμε στιγμές αξέχαστες και γνώρισα καλύτερα αυτόν τον μύθο του λαϊκού τραγουδιού. Ένα απόγευμα μου τραγούδησε το «Το μπλουζ» στο διάδρομο ανάμεσα από τα καμαρίνια μας… εκείνη τη στιγμή αποφάσισα να κάνουμε ένα remix και να γράψω το τραγούδι μου που λέγεται «Η Ζωή μου». Η μουσική και οι στίχοι είναι του Τάκη Μπινιάρη και εγώ με τον παραγωγό JK ONE κάναμε το αυτό το διαμάντι. Την ευχαριστώ και της είμαι για πάντα ευγνώμων για την αγάπη της και… που μου τραγούδησε στο διάδρομο.
Το κοινό στην Ελλάδα είναι εκπαιδευμένο σε funk, urban soul, swing afro ήχους;
Βεβαίως και είναι εκπαιδευμένο το κοινό σε αυτούς τους ήχους πολύ θερμό, δεκτικό αλλά και ενημερωμένο. Στο παρελθόν έχουν γίνει θρυλικές συναυλίες από τους κορυφαίους της Funk , Soul, Afro μουσικής και οι μνήμες είναι νωπές και ευχάριστες .Παίρνω την ευκαιρία να ευχαριστήσω αυτό το κοινό που αγκαλιάζει όλα αυτά τα χρόνια τα τραγούδια μου. Σίγουρα έχουμε δρόμο να διανύσουμε γιατί δεν είναι η τάση που επικρατεί στα ραδιόφωνα και στα μαγαζιά. Πέρα από τον Kosmos και τις φιλότιμες προσπάθειες κάποιων σταθμών μόνο το ίντερνετ φέρνει τον κόσμο πιο κοντά σε αυτούς ήχους.
Φέτος, θα συμπρωταγωνιστείς στην σειρά «Κι, όμως, είμαι ακόμα εδώ» σε σενάριο Κωνσταντίνας Γιαχαλή-Παναγιώτη Μαντζιαφού, και σκηνοθεσία Σπύρου Ρασιδάκη. Τι να περιμένουμε να δούμε
Να περιμένετε να δείτε μια ιστορία που έχει πολλά χαρακτηριστικά της εποχής μας , έχει πλάκα και όλοι οι χαρακτήρες της σειράς είναι άνθρωποι που θα ήθελες να γνωρίσεις. Η ομάδα πίσω από τις κάμερες ξεκινώντας από τον σκηνοθέτη, τους σεναριογράφους έως και την τεχνική ομάδα είναι ένας φρέσκος αέρας. Θα με δείτε σε έναν ιδιαίτερο ρόλο με μια από τις πιο αστείες και ταλαντούχες παρτενέρ που είχα ποτέ, την Κατερίνα Γερονικολού!
Κλείνοντας, πες μου κάτι όμορφο
Εύχομαι αυτές τις μέρες που όλα αποκτούν μια διαφορετική σημασία καθημερινά , ο καθένας και η καθεμία από μας να βρει το κουράγιο να φτιάξει τον δικό του κόσμο. Από εκεί, από τον κόσμο του καθενός, από τις ψυχές μας να ξεκινήσει κάτι καινούργιο που θα έχει βασικά συστατικά την αγάπη, το σεβασμό και την αλληλεγγύη. Τίποτα δεν έχει μεγαλύτερη σημασία από το μαζί αυτή τη στιγμή, μαζί είμαστε πιο δυνατοί, μαζί θα σωθούμε και μόνο μαζί μπορούμε να πάμε πιο μακριά.