«Δεν το πιστεύω! Είμαι σίγουρος ότι ήταν αυτός!_x000D_
Το ένιωσα στο πετσί μου, το ένιωσα στο στομάχι μου. Ηταν ο Ελβις και το ξέρω._x000D_
Μη με ρωτήσετε πώς, είναι πέρα από κάθε ανθρώπινη εξήγηση» περιγράφει θαυμαστής_x000D_
του Πρίσλεϊ που ισχυρίζεται ότι τον είδε πριν από λίγα χρόνια στο εστιατόριο_x000D_
του Τίμι, στην Οτάβα του Καναδά, την ώρα που έπινε τον καφέ του κι έτρωγε ένα_x000D_
μάφιν με ενισχυμένη σοκολάτα.
Κατά καιρούς τον έχουν δει σε μανάβικα, σουπερμάρκετ, μπεργκεράδικα (ήταν γνωστή η αγάπη του για τα μπέργκερ), σε παραλίες να λιάζει τις φαβορίτες του και στα ελληνικά νησιά να πίνει μπίρες και να τρώει κοψίδια παρέα με τον Τζιμ Μόρισον.
Αλλοι ορκίζονται ότι έχουν αγοράσει σάντουιτς με φιστικοβούτυρο φτιαγμένο από τα χεράκια του, διότι εδώ και χρόνια έχει καντίνα στο Τούπελο. Αλλοι πάλι ισχυρίζονται ότι περνά τον χρόνο του ασχολούμενος με πολεμικές τέχνες σε μια ήσυχη συνοικία της Φλόριντα και άλλοι ότι κυκλοφορεί ως επιστάτης της Γκρέισλαντ. Κάποιοι πιστεύουν ότι ο Ελβις λέγεται πλέον Ρον Τζέσι και τους στέλνει κρυφά μηνύματα μέσω των βίντεο που ανεβάζει στο YouΤube.
Ο Ελβις λοιπόν δεν πέθανε στις 16 Αυγούστου 1977. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι πέθανε στις αρχές των 90s. Ισως επειδή δεν τον ξαναπέτυχαν στον μανάβη της γειτονιάς. Αλλοι, πιο επίμονοι, ισχυρίζονται ότι ζει ακόμη και υπάρχει η υποψία ότι γι’ αυτούς ο Ελβις θα ζει μέχρι το τέλος του κόσμου, ίσως και αργότερα. Οχι, δεν ήταν ο Ελβις εκείνος που έθαψαν μια μέρα μετά τον υποτιθέμενο θάνατό του. Ηταν ένα κέρινο ομοίωμα, εξού και το υπερβολικό βάρος του φέρετρου. Είπαμε, είχε πάρει κιλά, είχε φτάσει τα 125 (παρότι η ληξιαρχική πράξη θανάτου έγραφε ότι ήταν 85), όμως το φέρετρο ζύγιζε κοντά 450 κιλά. Αρα, αν δεν ήταν κερί αυτό εκεί μέσα, τι ήταν;
Και πώς εξηγείται ότι ενώ είχε πάρει 25 κιλά τον τελευταίο καιρό και υποτίθεται ότι ξεκινούσε περιοδεία, δεν είχε παραγγείλει καινούργια κοστούμια; Πώς θα έβγαινε στη σκηνή; Ή μήπως τελικά ισχύει ότι επρόκειτο να διαφύγει στο Μπουένος Αϊρες; Ναι, να φύγει στην Αργεντινή, αλλά γιατί σαν κοινός θνητός; Κάπως έτσι δημιουργήθηκε το άλλο σενάριο, ότι διέφυγε από την Γκρέισλαντ με ελικόπτερο που τον μετέφερε στις Βερμούδες.
Μαζί του πήρε φυσικά τα αγαπημένα του βιβλία, δηλαδή τη Βίβλο, φαρμακευτικά εγχειρίδια, βιβλία μεταφυσικής, το «Βιβλίο των αριθμών» του Cheiro και την «Αυτοβιογραφία ενός γιόγκι». Το σενάριο τον ήθελε να περνά τον χρόνο του διαβάζοντας και χαλαρώνοντας όσο θα έπεφτε το παραδάκι σαν τη βροχή στον τσίγκο, διότι τα είχε συμφωνήσει με την εταιρεία του, η οποία είχε ήδη ανατυπώσει εκατομμύρια αντίτυπα δίσκων περιμένοντας τη μεγάλη έξοδο που θα εκτόξευε τις πωλήσεις.
Ωραία όλα αυτά, αλλά γιατί; Επειδή σύμφωνα με τη θεωρία δεν μπορούσε να κάνει βήμα χωρίς να τρέχουν από πίσω του τα πλήθη και οι κάμερες. Ο μύθος αποδείχτηκε πολύ πιο βαρύς από όσο μπορούσε να σηκώσει. Γιατί, μεταξύ άλλων, άρχιζε να μεγαλώνει, να παχαίνει και να μην μπορεί να υποστηρίξει πια την εικόνα του ειδώλου που έχτισε με τη συγκατάθεσή του η βιομηχανία του θεάματος. Γι’ αυτό στις 26 Ιουνίου 1977, στη συναυλία της Ιντιανάπολις, που έμελλε να είναι η τελευταία του, αποχαιρέτησε το κοινό χρησιμοποιώντας για πρώτη φορά τη λέξη «αντίο».
Σύμφωνα με άλλο σενάριο οι επαφές του με τη μαφία είχαν γίνει πλέον πολύ επικίνδυνες από τη στιγμή που αποφάσισε να συνεργαστεί με την αμερικανική κυβέρνηση αποκαλύπτοντας τους νονούς του οργανωμένου εγκλήματος. Ετσι, σκηνοθέτησε τον θάνατό του με στόχο την ένταξή του σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων.
Επειδή όμως ο καημός για δημοσιότητα δεν περνά με παυσίπονα και με βαρβιτουρικά, ο Ελβις στη δεκαετία του 1990 έκανε ένα comeback που πολλοί είδαν αλλά λίγοι κατάλαβαν, εμφανιζόμενος ως κομπάρσος στην ταινία «Μόνος στο σπίτι» (στη σκηνή του αεροδρομίου). Διότι ήθελε να στείλει μήνυμα στους φαν του ότι είναι καλά και τους σκέφτεται συχνά.
Αν πάντως δείτε κι εσείς κάποια στιγμή τον Ελβις στο μετρό, το σουβλατζίδικο του Τσούτσουρα ή στην ουρά για τον ΩΡΛ, μπορείτε να καταγράψετε την εμπειρία σας και να τη στείλετε στην ιστοσελίδα Elvis Sighting Society (info@elvissightingsociety.org). Η μαρτυρία σας θα εξεταστεί από ειδικούς ελβισπρισλολόγους που χαρτογραφούν τα βήματα του βασιλιά εδώ και χρόνια.
