Ο Ζαν-Κλωντ Οσβαλντ γεννήθηκε στο Μπελφόρ της Γαλλίας και έζησε στην Ελβετία, αποκτώντας την ελβετική υπηκοότητα. Ασχολήθηκε με το τραπεζικό σύστημα.
Εργάστηκε στο private banking και τη μεταφορά χρημάτων. Εγινε ειδικός στην… εξαφάνιση τεράστιων ποσών αλλά και των κατόχων τους μέσα από ένα αχανές σύστημα εταιρικών σχημάτων σε κάποιον οικονομικό παράδεισο. Εργάστηκε στην Court Bank στο Μονακό ενώ το 2000 πήγε στην Dresdner Bank της Γενεύης, όπου έμεινε πέντε χρόνια. Ανέπτυξε ιδιαίτερες σχέσεις με τον Ελληνοελβετό υπάλληλό του Φάνη Λυγινό, με τον οποίο επισκέπτονταν μαζί την Ελλάδα για… πελατολόγιο. Δηλαδή έρχονταν σε επαφή με άτομα που ήθελαν να μεταφέρουν μαύρο χρήμα στο εξωτερικό. Στην απολογία του έχει δηλώσει απροκάλυπτα ότι δεν τον ενδιέφερε τι χρήματα ήταν αυτά, ήταν υπεύθυνος μόνο για τη μεταφορά τους.
Οπως αποκάλυψε το περιοδικό Hot Doc τον Μάιο του 2015 φέρνοντας στο φως τις καταθέσεις του Γαλλοελβετού τραπεζίτη, η πελατεία στην Ελλάδα αποδείχθηκε μεγάλη. Ο μυστηριώδης και κοσμοπολίτης Οσβαλντ ερχόταν σε επαφή με πιθανούς πελάτες, όπως καταθέτει, με τρεις τρόπους: είτε με δικές τους γνωριμίες είτε μέσω δικηγόρων, συμβολαιογράφων και τραπεζικών υπαλλήλων, που προωθούσαν πελατεία με προμήθεια, ή μέσω παλιών ικανοποιημένων πελατών.
Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, όπως υποστηρίζουν άνθρωποι που ξέρουν τη διαδρομή του, επιχειρηματίες και πολιτικοί συναντούσαν την ομάδα Οσβαλντ σε πολυτελή ξενοδοχεία και παρέδιδαν βαλίτσες με χρήματα, τα οποία αναλάμβανε να στείλει στο εξωτερικό καθώς και να κρύψει την τραπεζική πορεία τους και τον τελικό ιδιοκτήτη.
Ο Μαυρίδης και τα μαύρα ταμεία
Το 2006 ο Ζ.-Κλ. Οσβαλντ έρχεται σε επαφή για πρώτη φορά με την ελβετική Δικαιοσύνη εξαιτίας του σκανδάλου της Siemens στην Ελλάδα. Καταθέτει επί μέρες στον ομοσπονδιακό Ελβετό εισαγγελέα Κλερ Ντάαμς για τη μεταφορά μαύρου χρήματος από την Ελλάδα στην Ελβετία μέσω Siemens. Η έρευνα για τις δραστηριότητες του γερμανικού κολοσσού στην Ελλάδα ξεκίνησε το 2005. Οπως έχει αποκαλυφθεί, δύο offshore εταιρείες, η Martha Holding και η Martha Overseas, αποτελούσαν τα μαύρα ταμεία της Siemens με τα οποία έδινε μίζες στην Ελλάδα. Χειριστής των μαύρων κονδυλίων ήταν ο γενικός διευθυντής τηλεπικοινωνιών της Siemens στην Ελλάδα Πρόδρομος Μαυρίδης, τον οποίο γνώρισε, όπως έχει καταθέσει ο Οσβαλντ, τον Οκτώβριο του 2000.
Η λεγόμενη «λίστα Οσβαλντ» παραδόθηκε στον Ελβετό εισαγγελέα και περιείχε εταιρείες και φυσικά πρόσωπα στους λογαριασμούς των οποίων έκαναν καταθέσεις η Martha Holdings και ο Πρ. Μαυρίδης. Οι καταθέσεις αυτές δεν είχαν άμεση σχέση με τη Siemens. Επρόκειτο για «ανταποδοτικές πληρωμές», με τον Οσβαλντ και την ομάδα του να χρησιμοποιούν ως όχημα το δίκτυο ξεπλύματος χρήματος της Siemens. Ο Οσβαλντ συγκέντρωνε το μαύρο χρήμα από μεγαλοσχήμονες Ελληνες και το παρέδιδε στον Πρ. Μαυρίδη, ο οποίος μέσα από ένα σύμπλεγμα offshore εταιρειών το κατέθετε τελικώς σε λογαριασμούς που είχαν ανοιχτεί στο εξωτερικό με αποδέκτες τους πρώτους.
«Γνώριζαν ότι τα χρήματά τους δεν κατατέθηκαν απευθείας στον λογαριασμό τους, όμως δεν γνώριζαν σε ποιον διαβιβάστηκαν τα χρήματα. Οπως ακριβώς και ο Μαυρίδης δεν γνώριζε από ποιον προέρχονταν τα χρήματα που διαβιβάστηκαν» αναφέρει ο Οσβαλντ σε κατάθεσή του. Χαρακτηριστική είναι η απάντηση που έδωσε ο υπόδικος τραπεζίτης στον ανακριτή Γαβριήλ Μαλλή. Στην ερώτηση: «Μεταφέροντας χρήματα διαφόρων πελατών σας με τον τρόπο αυτό, δεν αντιλαμβανόσασταν ότι θα μπορούσατε να μεταφέρετε χρήματα προερχόμενα από οποιαδήποτε παράνομη δραστηριότητα, από απλή φοροδιαφυγή έως ναρκωτικά και όπλα ή δουλεμπόριο;» ο Οσβαλντ απάντησε: «Οχι, γιατί το ποιόν των πελατών μας ήταν ευυπόληπτοι επιχειρηματίες και επαγγελματίες»!
Η «μέθοδος Οσβαλντ» και η στοιχειώδης έρευνα
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η περιγραφή της παραπάνω μεθόδου από τον Οσβαλντ: «Πρόκειται για “κάλυψη αναγκών”. Από τη μία πλευρά βρίσκεται κάποιο άτομο, π.χ. στην Ελλάδα, το οποίο θέλει να μεταφέρει χρήματα σε μια άλλη χώρα, π.χ. στην Ελβετία. Από την άλλη πλευρά βρίσκεται επίσης ένας Ελληνας, ο οποίος θέλει να μεταφέρει χρήματα από την Ελβετία στην Ελλάδα. Αν τύχει να συμβεί μια τέτοια κατάσταση, υπάρχουν διάφορες δυνατότητες για το πώς μπορεί να κυλήσει. Μπορεί τα δύο αυτά άτομα να γνωρίζονται ή μπορεί επαγγελματίες, π.χ. δικηγόροι, να συνδέσουν τα άτομα αυτά. Είναι επίσης πιθανό, σύμβουλος πελατών μιας τράπεζας, αν έχει δύο τέτοιους πελάτες, να τους συνδέσει».
Αξίζει να σημειωθεί ότι η ελληνική Δικαιοσύνη εξέτασε τη «λίστα Οσβαλντ» με περίεργο τρόπο κατά πολλούς. Οπως έγραφε το Hot Doc, τον Φεβρουάριο του 2014 όσοι περιλαμβάνονταν σε αυτήν κλήθηκαν να καταθέσουν στις αρχές τι σχέση είχαν με τη Siemens. Οπως ήταν λογικό, απάντησαν πως δεν έφεραν καμία απολύτως σχέση με τα μαύρα ταμεία του γερμανικού κολοσσού. Και κάπου εκεί φαίνεται ότι τελείωσε και η έρευνα, χωρίς εντέλει να ελεγχθούν πέρα από μια πιθανή σχέση με τη Siemens για το κατά πόσο τα χρήματα που έβγαλαν στο εξωτερικό μέσα από το δαιδαλώδες σύστημα των offshore ήταν μαύρο. Αρα και παράνομο.
Ο Κάντας και οι μίζες για εξοπλιστικά – Siemens
Οταν η Ανακριτική Επιτροπή της Βουλής ερευνούσε τα μαύρα ταμεία της Siemens σκόνταψε πάνω στον πρώην διευθυντή Εξοπλισμών του υπουργείου Εθνικής Αμυνας Αντώνη Κάντα. Οπως αποδείχτηκε, ο Κάντας είχε εισπράξει 500.000 ευρώ σε λογαριασμό του από την offshore εταιρεία των μαύρων ταμείων της Siemens, με τον ίδιο να διαβεβαιώνει την επιτροπή ότι δεν είχε καμία σχέση. Τι είχε συμβεί; Ο Κάντας εμφανίζεται να είχε παραδώσει στον Λυγινό και τον Οσβαλντ 500.000 ευρώ από μίζες προκειμένου να τα μεταφέρουν στο εξωτερικό. Ο Γαλλοελβετός τραπεζίτης έδωσε με τη σειρά του στον Μαυρίδη τα χρήματα, ο οποίος φαίνεται να τα χρησιμοποίησε για δικές του ανάγκες σε μίζες. Αργότερα κατέθεσε 500.000 ευρώ μέσω των offshore σε λογαριασμό του Κάντα.
Ο Κάντας τελικά αναγκάστηκε να δώσει ονόματα. Σύμφωνα με κατάθεσή του, τρία πρόσωπα είχαν αναλάβει μέσα από μια πολυπλόκαμη και περίπλοκη διαδικασία τη μεταφορά μαύρου αφορολόγητου χρήματος. Αυτοί που έκρυβαν το παράνομο χρήμα αλλά και τον κάτοχό του, σύμφωνα με τον πρώην διευθυντή εξοπλισμών του ΥΕΘΑ, ήταν ο Οσβαλντ, ο Λυγινός και ο Ελληνοελβετός δικηγόρος Σπύρος Μεταξάς που ήταν υπόδικος για τα εξοπλιστικά.
