Η κυβέρνηση της ΝΔ ετοιμάζεται να βάλει τη σφραγίδα του δημοσίου στη «μεγαλύτερη απάτη της μεταπολίτευσης»
Την περασμένη εβδομάδα το Documento έλαβε μια επιστολή από τη συντονιστική επιτροπή αγώνα των κατοίκων της ορεινής βορειοδυτικής Ζακύνθου, με την οποία μας ενημέρωναν ότι, ενώ επί ένα χρόνο καθυστερεί τεχνηέντως η συμπληρωματική εισαγγελική πρόταση για τη διατύπωση πρόσθετων κακουργηματικών κατηγοριών σε βάρος των κατά το δικαστικό βούλευμα 1679/2020 επτά προσώπων που έστησαν την υπόθεση της πώλησης του 13% της Ζακύνθου στην ευρύτερη περιοχή της πασίγνωστης περιοχής της παραλίας του Ναυαγίου στον εμίρη του Κατάρ, ώστε να γίνει επιτέλους η δίκη τους, η κυβέρνηση της ΝΔ φέρνει προς ψήφιση στη Βουλή τη δημιουργία μιας ανώνυμης εταιρείας του δημοσίου που μέσω ΣΔΙΤ θα υλοποιήσει με άλλο τρόπο το σχέδιο που οι Ζακυνθινοί ονόμασαν ως «τη μεγαλύτερη απάτη της μεταπολίτευσης».
Η απάτη αφορά την πώληση μιας μεγάλης έκτασης 14.000 στρεμμάτων στη ΒΔ Ζάκυνθο, η οποία περιλαμβάνει εκκλησιαστική γη, δημοτικά βοσκοτόπια και τις περιουσίες 200 φτωχών οικογενειών, από άτομο που δεν του ανήκε στον εμίρη του Κατάρ και είναι γνωστή στους τακτικούς αναγνώστες του Documento.
Να υπενθυμίσουμε πάντως πως η υπόθεση ξεκινά το 2014 με ένα συμβόλαιο αγοραπωλησίας στο οποίο ένας Ζακυνθινός με το όνομα Γεώργιος Χάρος, από χωριό της ΒΔ Ζακύνθου, που βιοποριζόταν πουλώντας σουβλάκια, εμφανίστηκε ξαφνικά ως κάτοχος όλης της ΒΔ Ζακύνθου και των παραλιών της και την πούλησε στη μεσιτική εταιρεία Pimana, που ενεργούσε για λογαριασμό του εμίρη του Κατάρ, έναντι 9 εκατ. ευρώ. Για την πώληση ο Γ. Χάρος παρουσίασε ως τίτλο κυριότητας ένα βενετσιάνικο έγγραφο του 18ου αιώνα που περιέργως θεωρήθηκε έγκυρο, αν και από το υπουργείο Εξωτερικών υποστήριξαν ότι δεν ήταν δυνατό να μεταφραστεί. Με το έγγραφο αυτό η Μονή Αναφωνήτριας φερόταν να έχει παραχωρήσει πριν από 250 χρόνια σε ένα μακρινό πρόγονο του Χάρου όλη την ακίνητη περιουσία της στην ορεινή Ζάκυνθο, δηλαδή μια τεράστια έκταση 14.387 στρεμμάτων, η οποία ξεκινούσε από τις κοινότητες Εξωχώρας, Μαριών και Αναφωνητρίας κι έφτανε ως την κοινότητα Βολιμών, η οποία συμπεριλάμβανε το μοναστήρι του Αϊ-Γιώργη των Κρημνών, τον Ι.Ν. Σπηλιάς Αγίου Γερασίμου, δρόμους, δάση, ρέματα, αρχαιολογικά μνημεία, τις διάσημες παραλίες Ναυάγιο και Πόρτο Βρώμη και τις ιδιοκτησίες 200 φτωχών οικογενειών της περιοχής.
Μόλις τα νέα μαθεύτηκαν στη Ζάκυνθο η Μητρόπολη Ζακύνθου, από κοινού με το μοναστήρι Αγίου Γεωργίου Κρημνών, προχώρησε σε μηνύσεις, αγωγές και ασφαλιστικά μέτρα. Χάρη στον προσωπικό αγώνα του τότε αντιπεριφερειάρχη Ζακύνθου Λευτέρη Νιοτόπουλου, που πρωτοστάτησε στην υπεράσπιση της περιουσίας των κατοίκων λειτουργώντας ως συνδετικός κρίκος ανάμεσα στους κατοίκους των χωριών, το δημόσιο και την εκκλησία, ακολούθησαν οι πρόσθετες παρεμβάσεις της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων, του Δήμου Ζακύνθου, των κατοίκων της περιοχής και του ελληνικού δημοσίου.
Πέρασαν έτσι έξι χρόνια δικαστικού αγώνα κατά τα οποία:
• Το 2015 εκδόθηκαν τα ασφαλιστικά μέτρα που απαγόρευσαν οποιαδήποτε μεταβολή ή παρέμβαση της Pimana στην επίμαχη έκταση μέχρι να βγει η τελική απόφαση
Η απάτη αφορά την πώληση έκτασης 14.000 στρεμμάτων στη ΒΔ Ζάκυνθο —η οποία περιλαμβάνει εκκλησιαστική γη, δημοτικά βοσκοτόπια και τις περιουσίες φτωχών οικογενειών— από άτομο που δεν του ανήκε στον εμίρη του Κατάρ του δικαστηρίου περί εγκυρότητας ή μη του συμβολαίου, δεσμεύοντας έτσι και τις περιουσίες των κατοίκων. Παρ’ όλα αυτά, πέρσι η περιφέρεια έδωσε εντολή να ανοίξει δρόμος στην περιοχή (προετοιμάζοντας το έδαφος για την επένδυση;).
• Το 2018 βγήκε μια προδικαστική απόφαση από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ζακύνθου με την οποία δεν κηρύχθηκε άκυρο το συμβόλαιο Χάρου – Pimana, αλλά ορίστηκε πραγματογνωμοσύνη σχετικά με τον προσδιορισμό της θέσης, της έκτασης και των ορίων της περιουσίας του Αϊ-Γιώργη των Κρημνών η οποία κατατέθηκε στο δικαστήριο και δικαίωσε τη μονή.
• Τον Ιούνιο του 2020 δημοσιεύτηκε το βούλευμα 1679/2020 του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών που αποφάνθηκε ότι ο φερόμενος ως πωλητής Γ. Χάρος δεν κατείχε ποτέ την έκταση που πούλησε και ότι η υπόθεση ήταν καθαρή απάτη, με αποτέλεσμα τα επτά άτομα που συμμετείχαν στην αγοραπωλησία (μεταξύ των οποίων και τέσσερις κρατικοί λειτουργοί) να παραπεμφθούν σε δίκη με τρία κακουργήματα. Το συμβούλιο μεταβίβασε ωστόσο πρώτα τον φάκελο στην ανακρίτρια Διαφθοράς για συμπληρωματική ανάκριση, προκειμένου να ερευνήσει αν έχουν διαπραχθεί πρόσθετα κακουργήματα και αν έχει πωληθεί και η γειτονική νησίδα Αγιος Ιωάννης που βρίσκεται δυτικά της παραλίας του Ναυαγίου.
Μέχρι να βγει το βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών, βασικά στελέχη της ΝΔ, από το κέντρο ως την περιφέρεια (Κυριάκος Μητσοτάκης, Αδωνης Γεωργιάδης, Ρόδη Κράτσα κ.λπ.), παρουσίαζαν σε όλους τους τόνους την αγοραπωλησία του 13% του νησιού από την Pimana ως «θεία τύχη για τη Ζάκυνθο» και «μοναδική ευκαιρία ανάπτυξης» που «δεν πρέπει να σπαταληθεί λόγω γραφειοκρατίας», ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την τύχη της επένδυσης έδειχνε η εφημερίδα «Καθημερινή». Το ίδιο διάστημα όσοι κινούνταν ενάντια στην επένδυση –από τον ίδιο τον μητροπολίτη Ζακύνθου έως τους δημοσιογράφους και τους κατοίκους που συγκέντρωναν και δημοσίευαν στοιχεία– δέχονταν απειλητικά τηλεφωνήματα τα οποία κατήγγειλαν στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος.
Μόλις όμως δημοσιεύτηκε το βούλευμα οι μεν νεοδημοκράτες κατάπιαν προσωρινά τη γλώσσα τους, η δε Pimana που φέρεται ως ιδιοκτήτρια της έκτασης –προφανώς για να μην εμπλακεί περαιτέρω το όνομα του εμίρη του Κατάρ σε μια αποδεδειγμένη και με δικαστική βούλα απάτη– μεταβιβάστηκε από την κρατική επενδυτική εταιρεία του Κατάρ Αλ Ραγιάν σε ξένη εταιρεία άγνωστου ιδιοκτήτη, με έδρα τις Παρθένες Νήσους, και λίγο αργότερα εμφανίστηκε στο ΔΣ της νέας εταιρείας το όνομα του Ευθ. Μπουλούτα, διευθύνοντα συμβούλου της Ελλάκτωρ, της μίας από τις δύο ισχυρότερες ελληνικές κατασκευαστικές.
Κι ενώ οι κάτοικοι της ΒΔ Ζακύνθου περιμένουν εδώ κι ένα χρόνο την έκδοση της εισαγγελικής απόφασης που θα ανοίξει τον δρόμο για τη δίκη των κατηγορουμένων ως «απατεώνων» που πούλησαν τη γη τους, ώστε να ξεκαθαρίσει η υπόθεση και επιτέλους να δικαιωθούν, αυτή περιέργως και τεχνηέντως ένα χρόνο καθυστερεί.
«Η εισαγγελική πρόταση προς το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθηνών που αθώωνε τον Χάρο και τους συνεργάτες του βγήκε σε 15 μέρες. Δηλαδή μια νεαρή εισαγγελέας διάβασε 10.000 σελίδες κι έβγαλε απόφαση σε 15 μέρες. Το υλικό της συμπληρωματικής ανάκρισης είναι μόνον 150 σελίδες κι έχει ανατεθεί σε εισαγγελέα εδώ κι ένα χρόνο. Δεν σας φαίνεται περίεργο που μια εισαγγελέας διαβάζει σε 15 μέρες 10.000 σελίδες κι ο άλλος εισαγγελέας δεν μπορεί να διαβάσει μέσα σε ένα χρόνο 150 σελίδες;» θέτει το ερώτημα ο Γεώργιος Τσουκαλάς- Κοτσίρης. «Εμείς καταλαβαίνουμε ότι με αυτόν τον τρόπο κερδίζει χρόνο η κυβέρνηση ώστε να προχωρήσει στην υλοποίηση ενός εναλλακτικού σχεδίου, μέσω της ίδρυσης ΑΕ του δημοσίου που θα ψηφίσει στη Βουλή ώστε να δώσει το Ναυάγιο και τη γύρω περιοχή στον συγκεκριμένο επενδυτή για 99 χρόνια προς εκμετάλλευση» καταλήγει.
Ο πανταχού παρών Χάρης Θεοχάρης
Στις 18 Νοεμβρίου 2016 ο τότε ανεξάρτητος βουλευτής Χάρης Θεοχάρης είχε καταθέσει ερώτηση προς τον υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο, η οποία αφορούσε την υποστήριξη που παρείχε το δημόσιο στη μηνυτήρια αγωγή της Μητρόπολης Ζακύνθου και των κατοίκων των ορεινών χωριών, καθώς και το αίτημά τους για ακύρωση του συμβολαίου αγοράς της επίμαχης έκτασης από την Pimana. Στην ίδια του ερώτηση ο Χ. Θεοχάρης έδειχνε ότι είχε επαφές με τους Καταριανούς, αφού υποστήριζε πως το Κατάρ έχει «σοβαρό σχέδιο τουριστικής αξιοποίησης συνολικού προϋπολογισμού 2 δισ. ευρώ, το οποίο περιλαμβάνει πολυτελείς ξενοδοχειακές υποδομές, πολιτιστικά και αθλητικά κέντρα, συγκροτήματα κατοικιών στα πρότυπα του νησιού Pearl στο Κατάρ, θεματικά πάρκα, μαρίνες και εμπορικά κέντρα» και κατηγορούσε τον Τσακαλώτο ότι τορπίλιζε την επένδυση.
Στα χρόνια που ακολούθησαν την υπεράσπιση της «αγοραπωλησίας» της Pimana απέναντι στους «αντιδραστικούς» κατοίκους της ΒΔ Ζακύνθου ανέλαβαν στελέχη της ΝΔ από το κέντρο (π.χ. Αδωνης Γεωργιάδης) και την περιφέρεια (π.χ. Ρόδη Κράτσα). Μετά την έκδοση του βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών 1679/2020 που αποφάνθηκε ότι η αγοραπωλησία ήταν απάτη, οπότε η υπόθεση έπαψε να είναι πολιτικά υπερασπίσιμη, ο Χ. Θεοχάρης, ως υπουργός Τουρισμού πλέον, ήρθε σαν από μηχανής θεός να δώσει λύση ανακοινώνοντας την ίδρυση ενός ειδικού φορέα διαχείρισης του Ναυαγίου – που θα δίνει, λέει, «με ταχύτητα λύσεις για την προστασία του μνημείου σε μια περιοχή όπου τοπικά συμφέροντα (η Pimana κι ο Μπουλούτας αντιπροσωπεύουν τοπικά συμφέροντα;) συγκρούονται εδώ και χρόνια», κατά το ρεπορτάζ τής πάντα ενδιαφερόμενης γι’ αυτή την υπόθεση «Καθημερινής». Δηλαδή τι ακριβώς θα κάνει αυτός ο φορέας; Κάποια στοιχειώδη και απλά πράγματα: «Να βάψουμε με μίνιον το κουφάρι του πλοίου, να φτιάξουμε μια σκάλα να ανεβαίνουν στη γέφυρα οι τουρίστες».
Οταν, όμως, τον περασμένο Ιούνιο ο νόμος αυτός δόθηκε στη δημοσιότητα, οι κάτοικοι των ορεινών κοινοτήτων της Ζακύνθου διαπίστωσαν ότι ο Χ. Θεοχάρης συστήνει ανώνυμη εταιρεία με έδρα την Αττική, με την επωνυμία ΝΑΥΑΓΙΟ ΖΑΚΥΝΘΟΥ ΑΕ, διάρκειας 99 χρόνων, η οποία εκ του ιδρυτικού της νόμου, πέραν του αιγιαλού και του Ναυαγίου όπου το δημόσιο έχει έτσι κι αλλιώς την κυριότητα, θα έχει τη δυνατότητα να απαλλοτριώνει ό,τι υπάρχει γύρω γύρω, δηλαδή τις περιουσίες των χωρικών και της εκκλησίας, να κάνει πολεοδόμηση με ειδικούς όρους (για να κτίσει ό,τι θέλει;) και κυρίως να κάνει ΣΔΙΤ, παραχωρώντας όλη τη δημόσια γη γύρω από το Ναυάγιο (και ό,τι έχει απαλλοτριώσει από τις περιουσίες των κατοίκων ή την εκκλησιαστική περιουσία) για 99 χρόνια στον εμίρη του Κατάρ – ενδεχομένως σε συμμαχία με κάποια ελληνική κατασκευαστική, όπως υποδεικνύει η συμμετοχή Μπουλούτα στο ΔΣ της Pimana.
«Στη Ζάκυνθο από το 2014 έχει στηθεί η μεγαλύτερη απάτη της μεταπολίτευσης σε βάρος 200 φτωχών οικογενειών και της Μητρόπολης Ζακύνθου» μας λέει ο Γιώργος Τσουκαλάς-Μανιάτης, επικεφαλής της Επιτροπής Αγώνα από την Αναφωνήτρια. «Κι ο γνωστός από την επερώτησή του για την παρέμβαση του δημοσίου υπέρ των κατοίκων, προηγούμενος υπουργός Τουρισμού, μην μπορώντας να αντέξει τον πόνο του βουλεύματος Πλημμελειοδικών, που αποφάνθηκε οριστικά και αμετάκλητα ότι η υπόθεση είναι απάτη, σκέφτηκε το εναλλακτικό σχέδιο της δημιουργίας μιας ΑΕ μέσα σε αναδασωτέα έκταση, περιοχή Νatura, με ασφαλιστικά μέτρα και υπό δικαστική διερεύνηση» καταλήγει.