Ποιος το περίμενε ποτέ ότι υπουργός Πολιτισμού, και μάλιστα αρχαιολόγος, θα τσιμέντωνε μια μέρα το και παγκόσμιο μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς, την Ακρόπολη; Η Λίνα Μενδώνη, βέβαια, που ανέλαβε υπουργός της κυβέρνησης Μητσοτάκη το 2019, δεν ήταν άγνωστο πρόσωπο στο ΥΠΠΟΑ. Είχε δώσει δείγματα ως γενική γραμματέας (1999-2004 και 2009-15). Πάντως η τετραετία της στον υπουργικό θώκο αφήνει πίσω της καμένη γη, αρχαιολογικά εγκλήματα, αδιαφορία και απαξίωση για τον πολιτισμό. Οσο κι αν τον τελευταίο μήνα τάζει προεκλογικά νέα μουσεία σε όλη την Ελλάδα, «μοιράζει» λεφτά –ενώ τρέχοντα ΕΣΠΑ εκατομμυρίων έχουν από μηδενική έως εξαιρετικά χαμηλή απορροφητικότητα– και υπογράφει προγραμματικές συμβάσεις για να δεσμεύσει την επόμενη κυβέρνηση, το πρόσημο της θητείας της είναι εκκωφαντικά αρνητικό. Οι πολιτικές της αλλά και η αδράνειά της σε άλλες περιπτώσεις υπήρξαν ζημιογόνες και βλαπτικές. Τόσο για τον σύγχρονο πολιτισμό όσο και για την πολιτιστική κληρονομιά. Αν έπρεπε να συνοψίσουμε τη στάση της σε μια εικόνα, νομίζω θα ήταν ιδανικό εκείνο το απαξιωτικό μειδίαμα όταν της ζητήθηκε να σχολιάσει τη φράση του Σταύρου Ξαρχάκου «δικαίωμα στην έπαρση έχει μόνο η σημαία». Με ανάλογη… γκριμάτσα αντιμετώπισε σύσσωμο τον πολιτισμό και τους ανθρώπους του. Και να σκεφτεί κανείς ότι φιλοδοξούσε να τοποθετηθεί στην Ακρόπολη, σε «ειδική μαρμάρινη επιγραφή», πλάι στο όνομα του χορηγού για τον ανελκυστήρα και τον φωτισμό και το δικό της, σε τρία σημεία: στα Προπύλαια των Αθηνών (πύλη Beulé), στο σημείο έδρασης του ανελκυστήρα (Περίπατος) και στο σημείο απόληξης του ανελκυστήρα (περιβάλλων χώρος του Ερεχθείου). Η δημόσια κατακραυγή ανέτρεψε τα αλαζονικά σχέδιά της να στέκει το όνομά της δίπλα στο μνημείο ανά τους αιώνες. Υστερα από μια καταστροφική τετραετία στον πολιτισμό πολύ θα ήθελα σήμερα που πηγαίνουμε στην κάλπη τόσο η κ. Μενδώνη όσο και ο κ. Γιατρομανωλάκης να είχαν θέσει εαυτούς στην κρίση των ψηφοφόρων.