Ερωτήματα εγείρονται από την απόφαση της κυβέρνησης να τοποθετηθεί η δικαστικός Μαίρη Σαρπ στη θέση της προέδρου της νέας ενοποιημένης Αρχής που θα ελέγχει ζητήματα που αφορούν τη σύναψη δημοσίων συμβάσεων, μόλις μία ημέρα πριν από τη συνταξιοδότησή της. Η τοποθέτηση της κυρίας Σαρπ σε μια τέτοια νευραλγική θέση, κυριολεκτικά λίγες ώρες πριν συνταξιοδοτηθεί από το δικαστικό Σώμα, δημιουργεί εύλογο προβληματισμό, ιδίως αν αναλογιστεί κανείς ότι η Νέα Δημοκρατία είχε αντιδράσει έντονα όταν προ ετών η πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου Βασιλική Θάνου ανέλαβε άμισθη σύμβουλος του πρώην πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, μετά τη συνταξιοδότηση της.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Στο υπουργικό συμβούλιο της 30ης Ιουνίου ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παναγιώτης Πικραμμένος παρουσίασε σχέδιο για την ενοποίηση δύο σημαντικών Ανεξάρτητων Αρχών, της ΕΑΑΔΗΣΥ (Ενιαία Αρχή Δημοσίων Συμβάσεων) με την ΕΑΠΠ (Ενιαία Αρχή Προδικαστικών Προσφυγών). Η πρώτη γνωμοδοτεί για τα σχέδια νόμου των υπουργών της κυβέρνησης, τα σχετικά με τις δημόσιες συμβάσεις και η δεύτερη δικάζει τις προσφυγές που ασκούνται από ενδιαφερόμενους κατά των δημοσίων συμβάσεων. Ενώ μέχρι τώρα υπήρχαν δύο διαφορετικές Αρχές με διαφορετικές αρμοδιότητες και επομένως υπήρχε μεταξύ τους διαφάνεια και ανεξαρτησία, τώρα, με το σχέδιο περί ενοποίησης καταλήγει τα ίδια πρόσωπα να γνωμοδοτούν για τη νομιμότητα ή μη των νομοσχεδίων περί δημοσίων συμβάσεων και στη συνέχεια η ίδια Αρχή και τα ίδια πρόσωπα να αποφαίνονται για τη νομιμότητα ή μη της συγκεκριμένης σύμβασης που προσβάλλεται ενώπιον τους, κατόπιν σχετικής προσφυγής. Η ενοποίηση αυτή, η αναγκαιότητα της οποία γεννά πλείστα ερωτήματα, έχει την εξήγησή της. Οι δημόσιες συμβάσεις θα παίξουν πολύ σημαντικό ρόλο και είναι αλληλένδετες με τη διαχείριση των κονδυλίων του ταμείου ανάκαμψης. Ετσι λοιπόν η κυβέρνηση δημιουργεί μια νέα Αρχή, με διευρυμένες εξουσίες και αρμοδιότητες, και τοποθετώντας ως επικεφαλής της Αρχής αυτής ένα δικό της πρόσωπο, καταφέρνει να «ελέγχει» τις δημόσιες συμβάσεις.
Έτσι λοιπόν ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, δεν αρκέστηκε απλώς να παρουσιάσει το προτεινόμενο σχέδιο ενοποίησης, το οποίο μάλιστα στη συνέχεια η κυβερνητική εκπρόσωπος Αριστοτελία Πελώνη εμφάνισε ως επιτυχές και αναγκαίο, αλλά έσπευσε να προτείνει το πρόσωπο που θα αναλάβει πρόεδρος της νέας ενοποιημένης Αρχής. Την πρόεδρο του ΣτΕ Μαίρη Σαρπ, η οποία την επομένη ημέρα (1/7) συνταξιοδοτείτο και αποχωρούσε από το δικαστικό Σώμα. Και τίθεται το ερώτημα: γιατί τόση βιασύνη να προταθεί το εν λόγω πρόσωπο πριν ακόμη συνταξιοδοτηθεί; Μήπως υπάρχουν αποφάσεις του ΣτΕ υπό την προεδρία της κυρίας Σαρπ οι οποίες διευκόλυναν την κυβέρνηση; Πρόσφατα για παράδειγμα το ΣτΕ κατά πλειοψηφία υπό την πρόεδρο Σαρπ (υπήρξε και ισχυρή μειοψηφία) ενέκρινε την απόσπαση, μεταφορά και επανατοποθέτηση των αρχαίων στον σταθμό Βενιζέλου στον σταθμό του Μετρό Θεσσαλονίκης, ενώ λίγο καιρό πριν είχε γίνει γνωστό και δεν διαψεύστηκε ότι πραγματοποιήθηκε συνάντηση μεταξύ Σαρπ και της υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη. Πρόσφατα επίσης το ΣτΕ κατά πλειοψηφία, υπό την προεδρία Σαρπ (επίσης υπήρξε ισχυρή μειοψηφία) απέρριψε την αίτηση ακύρωσης της Βασιλικής Θάνου για την απόλυσή της από την Επιτροπή Ανταγωνισμού. Σημειωτέον ότι η εν λόγω απόφαση της πλειοψηφίας καταγγέλθηκε ως εσφαλμένη με σοβαρά νομικά επιχειρήματα από τον έγκριτο καθηγητή δημοσίου Δικαίου Κώστα Γιαννακόπουλου, αλλά και από την ίδια την πρώην πρόεδρο του Αρείου Πάγου Βασιλική Θάνου.
Το προκλητικό και υποκριτικό είναι ότι η πλειοψηφία υπό την προεδρία Σαρπ έκρινε ότι ήταν νόμιμη η άμεση απόλυση της Θάνου από την Επιτροπή Ανταγωνισμού, διότι δήθεν τελούσε υπό πολιτική επιρροή, επειδή μετά τη συνταξιοδότησή από το δικαστικό Σώμα τοποθετήθηκε ως άμισθη σύμβουλος του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα. Η πρόταση για την τοποθέτηση της Σαρπ και μάλιστα μία μόλις ημέρα πριν από τη συνταξιοδότησή της, σε θέση έμμισθη και ισχυρή, είναι σύμφωνη με τη δεοντολογία και τη νομιμότητα; Μπορεί βεβαίως η κυβέρνηση να αδιαφορεί για τη νομιμότητα, όμως οι δικαστές του ανωτάτου διοικητικού δικαστηρίου της χώρας, δεν ανησυχούν ότι έτσι δημιουργείται δικαιολογημένα στους πολίτες η εντύπωση ότι το ΣτΕ με τις αποφάσεις του νομιμοποιεί τις κυβερνητικές ενέργειες, με αντάλλαγμα την ικανοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών; Θυμίζουμε ότι η κυρία Σαρπ ήταν η εισηγήτρια στην απόφαση της ολομέλειας του ΣτΕ η οποία έκρινε με πλειοψηφία ως νόμιμο το πρώτο μνημόνιο (2012).
