Εγκληματικές ευθύνες για την «τεράστια κυβερνητική επιτυχία» στη Μόρια
Ακόμη και το ψευδεπίγραφο φιλελεύθερο προφίλ του απαρνείται ο πρωθυπουργός αρκεί να αποφύγει τις εγκληματικές ευθύνες για όσα εκτυλίχτηκαν στη Μόρια. Μπροστά στη στενωπό που τον οδήγησαν τα λάθη, οι παλινωδίες και το έκρυθμο κοινωνικό κλίμα που πυροδότησε στο προσφυγικό με τη ρητορική του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης πλανιέται ότι θα βρει διέξοδο κλείνοντας το μάτι στους συνωμοσιολόγους.
Ανάγει τα αποκαΐδια σε ζήτημα εθνικής ασφάλειας, έχοντας προηγουμένως συγκαλέσει έκτακτη σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου παρουσία του διοικητή της ΕΥΠ και του αρχηγού ΓΕΕΘΑ. Αντιλαμβάνεται τη νέα κρίση ως ευκαιρία για τη δρομολόγηση της κατασκευής κλειστής δομής, επιστρατεύοντας ταυτόχρονα τη μηχανοποιημένη έκφραση του κυβερνητικού εκπροσώπου για να στοχοποιήσει συλλήβδην τους αιτούντες άσυλο. «Κάποιοι δεν σέβονται τη χώρα που τους φιλοξενεί» σχολίασε για εκείνους που κατέληξαν να κοιμούνται δίπλα σε μνήματα, ενώ για την παραβατικότητα του «Ορούτς Ρέις» φροντίζει να είναι φειδωλός και μετρημένος.
Παράλληλα, η εσωκομματική πτέρυγα της περικεφαλαίας εκμεταλλεύεται το ρήγμα για να διεκδικήσει πολιτικό χώρο, με τον κύριο εκφραστή της ακραίας τάσης Αδωνη Γεωργιάδη να θεωρεί ότι «η κυβέρνηση στο μεταναστευτικό έχει τεράστια επιτυχία». Βέβαια, ακόμη και ο φιλοκυβερνητικός Τύπος είχε διαφορετική άποψη ιδίως για τους καθ’ ύλην αρμόδιους υπουργούς Νότη Μηταράκη και Γιώργο Κουμουτσάκο, οι οποίοι –κατά την «Καθημερινή»– φέρεται να αγνόησαν ακόμη και τις κατευθύνσεις του Κυρ. Μητσοτάκη για κλείσιμο του ΚΥΤ της Μόριας προτού να είναι πολύ αργά.
Αλλοπρόσαλλη διαχείριση
Το γαϊτανάκι της αλλοπρόσαλλης κυβερνητικής διαχείρισης αρχίζει από τη διάλυση και τη μετέπειτα επανασύσταση του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής. Προφανώς η αποκλειστική ευθύνη ανήκει στον Κυρ. Μητσοτάκη που ήθελε να προσδώσει χαρακτηριστικά «νόμου και τάξης» με την εμπλοκή του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Ο υψηλός πήχης που είχε τεθεί προεκλογικά με τις αντιμεταναστευτικές κορόνες και το αβαντάρισμα των ανά την επικράτεια χλαμυδοφόρων μετατράπηκε σε πολιτική θηλιά για τη ΝΔ μετά τον Ιούλιο του 2019. Η κυβερνητική πλειονότητα δεν μπόρεσε να πείσει τους «γαλάζιους» αυτοδιοικητικούς για τη μετεγκατάσταση των προσφύγων στην ενδοχώρα, αδυνατώντας να υλοποιήσει τη δέσμευση του πρωθυπουργού για αποσυμφόρηση των νησιών. Ως εκ τούτου, οι αιτούντες άσυλο στα νησιά πρώτης υποδοχής πολλαπλασιάστηκαν με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τη δομή της Μόριας.
Επιπλέον αντιδράσεις προκάλεσε η πρόθεση δημιουργίας κλειστών δομών. Κορύφωση αυτών αποτέλεσε η απόβαση των ΜΑΤ στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και οι μάχες σώμα με σώμα με τους νησιώτες. Επ’ αυτού, ο τιμής ένεκεν υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων φρόντισε να ενοχοποιήσει τους πολίτες της Λέσβου, τονίζοντας στον Σκάι ότι οι κάτοικοι ευθύνονται που δεν δημιουργήθηκε η κλειστή δομή στο νησί.
Απελάσεις και φράγμα
Στα πιο πρόσφατα, το φιλελεύθερο προσωπείο του πρωθυπουργού επλήγη έτι περαιτέρω από την αποκάλυψη των «New York Times» για τις εν κρυπτώ απελάσεις. «Η ελληνική κυβέρνηση απέλασε στα κρυφά περισσότερους από 1.000 πρόσφυγες από τα σύνορα της Ευρώπης τους τελευταίους μήνες, οδηγώντας τους με βάρκες στην άκρη των ελληνικών χωρικών υδάτων και εγκαταλείποντάς τους σε φουσκωτά σκάφη και, μερικές φορές, σε σωσίβιες λέμβους με υπεράριθμους επιβάτες» σημείωναν οι δημοσιογράφοι Πάτρικ Κίνκσλεϊ και Καράμ Σουμάλι, επικαλούμενοι τρία ανεξάρτητα παρατηρητήρια, δύο ακαδημαϊκούς ερευνητές αλλά και την τουρκική ακτοφυλακή. Αντί απάντησης ο Κυρ. Μητσοτάκης προτίμησε να κάνει δημοσιογραφικές νουθεσίες στο διεθνώς αναγνωρισμένο Μέσο. «Εγώ θα έλεγα ότι κάποιοι από τους ρεπόρτερ που κάνουν τέτοια ερευνητική δημοσιογραφία θα πρέπει να είναι πιο προσεκτικοί όσον αφορά τον έλεγχο των πηγών τους» ήταν τα λόγια του.
Αξίζει να προστεθεί το αχρείαστο και πολυδάπανο θαλάσσιο φράγμα που τοποθετήθηκε με πρωτοβουλία του υφυπουργού Εθνικής Αμυνας Αλκιβιάδη Στεφανή. Το πολυσυζητημένο «φράγμα Στεφανή», που κόστισε περί τις 500.000 ευρώ, τελικά αναμένεται να χρησιμοποιηθεί για ασκήσεις απορρύπανσης.
Ακροδεξιό μαντάρισμα
Επαναπροώθηση, φύλαξη των συνόρων, επιτάχυνση των διαδικασιών ασύλου και κλειστά προαναχωρησιακά κέντρα αποτελούν το μοτίβο της κυβέρνησης, το οποίο όμως έχει δεχτεί πολλά νομοθετικά μπαλώματα και κανείς δεν μπορεί να διαβεβαιώσει ότι δεν θα δεχτεί και άλλα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι δύο τελευταίοι νόμοι που ψήφισε η κυβέρνηση τον Νοέμβριο του 2019 και τον Μάιο του 2020 μέσω των οποίων δυσχεραίνει σε μεγάλο βαθμό το αναφαίρετο ανθρώπινο δικαίωμα της διαδικασίας ασύλου, θέτοντας ανυπέρβλητα εμπόδια στους αιτούντες άσυλο.
Πιστή στα πρότυπα Σαλβίνι, η κυβέρνηση μέσω των επίμαχων νομοθετικών ρυθμίσεων αποφάσισε να καταργήσει στην πράξη το αναφαίρετο δικαίωμα στο άσυλο, προκρίνοντας μια κατασταλτική και εχθρική αντιμετώπιση των προσφύγων. Μάλιστα, ανώτατα κυβερνητικά στελέχη δεν δίστασαν να προβούν ακόμη και σε ψευδείς δηλώσεις σχετικά με το ποσοστό των αιτούντων άσυλο που έχουν υψηλό προσφυγικό προφίλ προκειμένου να υπερασπιστούν το έργο της κυβέρνησης και να δικαιολογήσουν τις επικείμενες επαναπροωθήσεις που προβλέπονταν από τα συγκεκριμένα νομοσχέδια.
Δεδομένο επίσης αποτελεί ότι το διεθνές δίκαιο έχει μετατραπεί σε κουρελόχαρτο από τις νομοθετικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης, με την ευαλωτότητα των προσφύγων να γίνεται αντιληπτή ως ευφυολόγημα στα αρμόδια κυβερνητικά αυτιά.