Εξηγήσεις για τους λόγους που η κ. Σακελλαροπούλου είναι κατάλληλη για ΠτΔ αλλά ακατάλληλη για το ΣτΕ οφείλει ο πρωθυπουργός
Η κλιμακούμενη προεδρολογία έληξε άδοξα, με τον πρωθυπουργό να τραβά νωρίτερα απ’ ό,τι υπολόγιζε αυτό το επικοινωνιακό χαρτί από το μανίκι προκειμένου να στρέψει τα βλέμματα μακριά από το διπλωματικό αδιέξοδο, την επανίδρυση του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής και τον μίνι ανασχηματισμό. Μόνο από τη συναίνεση της αξιωματικής αντιπολίτευσης η επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη κρίνεται επιτυχημένη. Ωστόσο ο πρωθυπουργός θα πρέπει να εξηγήσει δημόσια γιατί θεωρεί την Αικατερίνη Σακελλαροπούλου ικανή για το ύπατο αξίωμα αλλά όχι και γι’ αυτό της προέδρου του ΣτΕ. Θα πρέπει να εξηγήσει επίσης πώς γίνεται τα πρόσωπα που εκτελούσαν τα πανούργα σχέδια χειραγώγησης της τρίτης εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ να σηματοδοτούν την προσήλωση της κυβέρνησης «στη Δικαιοσύνη ως κεντρικού αρμού της δημοκρατίας». Για να μην ξεχνιόμαστε, οφείλει να τεκμηριώσει πώς ορίζει τελικά τη διάκριση των εξουσιών – αποφεύγοντας αυτήν τη φορά ατυχείς συγχύσεις μεταξύ Ρουσσώ και Μοντεσκιέ.
Στις 25 Σεπτεμβρίου 2018 «κυρίως πιάτο» της διάσκεψης των προέδρων ήταν η γνωμοδότηση της Βουλής επί των προτάσεων του υπουργικού συμβουλίου για την πλήρωση της θέσης του προέδρου του ΣτΕ μετά την παραίτηση του Νίκου Σακελλαρίου. Ανάμεσα στις έξι προτάσεις της κυβέρνησης βρισκόταν και η νυν υποψήφια πρόεδρος της Δημοκρατίας, η οποία όμως δεν έτυχε της θετικής ψήφου της ΝΔ. Συγκεκριμένα, ο αντιπρόεδρος της Βουλής Νικήτας Κακλαμάνης τάχθηκε αναφανδόν υπέρ της υποψηφιότητας του Θανάση Ράντου, με την τοποθέτησή του να μην αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. «Κύριε πρόεδρε, δεν πρόκειται να ξαναμιλήσω, όχι υπό την έννοια ότι υποτιμώ τους υπόλοιπους πέντε, αλλά έτυχε και ήμουν εδώ σε όλες τις ακροάσεις. Είναι μια ευχάριστη δυσκολία στη διάσκεψη των προέδρων, γιατί ο ένας είναι καλύτερος από τον άλλο» φέρεται να είπε εισαγωγικά, συμπληρώνοντας: «Ο κ. Ράντος, όμως, είναι η τρίτη φορά που έρχεται. Τον είχα ρωτήσει άλλες φορές, όπως και πάρα πολλοί συνάδελφοι. Εχω διαμορφώσει άποψη. Η ψηφοφορία μπορεί να είναι μυστική. Ευθέως λέω ότι θα ξαναστηρίξω την υποψηφιότητα του κ. Ράντου. Και σας εύχομαι, κύριε πρόεδρε ή προεδρεύοντα του ΣτΕ, αυτή η τρίτη φορά να μην είναι η φαρμακερή, να είναι η καλότυχη».
«Εκτελεστικοί βραχίονες»…
Μία από τις κατηγορίες που είχαν μετατραπεί σε τσίχλα στο στόμα των στελεχών της ΝΔ εναντίον της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ήταν οι εργώδεις προσπάθειες χειραγώγησης της Δικαιοσύνης. Πάρα ταύτα, οι επιλογές της προηγούμενης κυβέρνησης που θα αποτελούσαν τα «πλοκάμια» του ΣΥΡΙΖΑ στην κεφαλή της τρίτης εξουσίας γίνονται αιτία πρωθυπουργικής υπερηφάνειας για τον Κυρ. Μητσοτάκη, αφού η Αικ. Σακελλαροπούλου «είναι πρόταση ενωτική, υπερκομματική, προοδευτική».
Διόλου τυχαία και η σχετική αναφορά του Αλέξη Τσίπρα: «Η εκλογή της στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα δεν ακυρώνει απλώς την άθλια προπαγάνδα επί τεσσεράμισι χρόνια της ΝΔ, ότι δήθεν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ χειραγωγούσε την ηγεσία της Δικαιοσύνης, αλλά επιβραβεύει και το περιεχόμενο των αξιών που η ίδια ως δικαστής υπερασπίστηκε».
…και διάκριση εξουσιών
Όταν τον Ιούλιο του 2017 η Βασιλική Θάνου τοποθετήθηκε μετά την αποχώρησή της από την ηγεσία του Αρείου Πάγου ως άμισθη προϊσταμένη του Νομικού Γραφείου της Γενικής Γραμματείας του τότε πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα, για τη ΝΔ «ήταν μαύρη σελίδα για τη δημοκρατία». Γιατί «αποδείκνυε ότι για την (τότε) κυβέρνηση δεν υφίσταται στην πράξη καμία έννοια διάκρισης των εξουσιών».
Αυτό βέβαια… δεν ίσχυε όταν το 2012 ο Χαράλαμπος Αθανασίου, εν ενεργεία αρεοπαγίτης και πρόεδρος της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, επιλέχτηκε από τον τότε πρόεδρο της ΝΔ Αντώνη Σαμαρά ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας του κόμματος… Τότε, όπως και τώρα που ο Κυρ. Μητσοτάκης πρότεινε για το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα την άξια πρόεδρο του ΣτΕ Αικ. Σακελλαρόπουλου, η «διάκριση των εξουσιών» δεν έπαιξε κανέναν ρόλο.
Οπως δεν έπαιξε ρόλο για τη ΝΔ όταν ο Δημήτρης Κράνης, που αποχώρησε από την υπηρεσία του με τον βαθμό του αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου στις 30 Ιουνίου 2019, ανέλαβε ελάχιστες ημέρες αργότερα, στις 9 Ιουλίου, υφυπουργός Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ή όταν ο παλιός σύμβουλος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη σε θέματα Δημοσίου Δικαίου (1991-93), πρώην πρόεδρος του ΣτΕ Παναγιώτης Πικραμμένος οριζόταν τον περασμένο Ιούλιο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης του νέου πρωθυπουργού της οικογένειας, Κυριάκου.
Υποκρισία διαχρονική για τη ΝΔ, ένα κόμμα με βαθιές ρίζες και στον χώρο της Δικαιοσύνης.
Ανεξάρτητα από τις επιλογές των προσώπων, επειδή τουλάχιστον όσον αφορά την Αικ. Σακελλαροπούλου κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τον υπερκομματικό χαρακτήρα της, η καλλιέργεια προσδοκιών από πλευράς πολιτείας σε ελάχιστους έστω δικαστικούς λειτουργούς για ενδεχόμενη τοποθέτηση σε κορυφαίες πολιτικές θέσεις προκαλεί τριγμούς στον ευαίσθητο χώρο της Δικαιοσύνης και εύλογες υποψίες για τυχόν αθέμιτα «δούναι και λαβείν».
Μπορεί η Ενωση Δικαστικών Λειτουργών του ΣτΕ να χαιρετίζει με ανακοίνωσή της το γεγονός ότι «η πρώτη γυναίκα υποψήφια πρόεδρος της Δημοκρατίας προέρχεται από το δικαστήριο του οποίου αποτελεί ένα ιδιαίτερα εκλεκτό και αγαπητό μέλος», ωστόσο δεν είναι λίγοι οι δικαστές και εισαγγελείς που προβληματίζονται έντονα για τις τυχόν επιπτώσεις στην ανεξαρτησία αλλά και την έξωθεν καλή μαρτυρία του θεσμού από τις τοποθετήσεις δικαστών σε πολιτικές θέσεις.