«Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ; Απάντησέ μου/ ή παραμένει πάντα μαύρος ο βυθός;» τραγουδούσαν οι Πυξ Λαξ το 1999 και ο ανατρεπτικός στίχος του Μάνου Ξυδού –είκοσι ένα χρόνια μετά– αντικαθιστώντας το διαζευκτικό «ή» με το συμπλεκτικό «και» κατάντησε επεξηγηματικός του «μαύρου βυθού» (και του μαύρου κλαυθμού).
Ο μητσοτακισμός ως ανώτερο στάδιο του νεποτισμού δεν είναι μια απλή υπόθεση, αντίθετα είναι η διαδικασία με την οποία υπερβαίνει τον παραδοσιακό συντηρητισμό, ισορροπεί με ευκολία ανάμεσα στον παλαιό και τον νέο φιλελευθερισμό, υιοθετεί τον άκαμπτο θατσερισμό, περικλείει τον εθνικοπατριωτισμό, καλλιεργεί τον κοινωνικό ρατσισμό, διεμβολίζει τον καρατζαφερισμό και χρησιμοποιεί σε ρόλο βαστάζου την καθεστωτική απομίμηση της σοσιαλδημοκρατίας.
Ο μαύρος βυθός της οικογένειας διακοσμείται με κοπάδια από χρυσόψαρα, που αποτελούν ανταποδοτική προσφορά των «χορηγών επικοινωνίας» (επί ζημία των χρυσόψαρων και με το αζημίωτο των σκυλόψαρων).
Πιάσαμε πάτο με τη λίστα Πέτσα που μοιράζει κρατικό χρήμα στους νταβατζήδες της «εκδιδόμενης» ενημέρωσης, τους λιβανιστές του Μητσοτάκη και τους μπουκωμένους παπαγάλους του μιντιακού τσίρκου.
Βγήκε και ο Κυριάκος και –πολύ σοβαρά– μας «ενημέρωσε» ότι δεν υπήρξε κρατική παρέμβαση στη μοιρασιά, αφού τα 20 μύρια διανεμήθηκαν από ιδιωτική εταιρεία (!) που κατέχει τη μεζούρα των θεαματικοτήτων.
Είχε προηγηθεί ο Πέτσας που έδωσε απάντηση για τον πόλεμο απέναντι στο Documento: «…τα Μέσα αυτά (τα άλλα εκτός Documento) λειτουργούν πληρώντας κριτήρια αντικειμενικότητας και αμεροληψίας και τηρώντας τις αρχές της ηθικής και δεοντολογίας, συνεκτιμώμενης της αξιοπιστίας των Μέσων αναφορικά με τη μη αναπαραγωγή ψευδών ειδήσεων (fake news) και τη μη πρόκληση σύγχυσης στο κοινό».
Μετά βγήκε ο αρχηγός της αγέλης των μίντια (Βαγγέλης Μαρινάκης), που σφόδρα θυμωμένος από τη μοιρασιά επέστρεψε το ποσό του 1,4 εκατομμυρίου, προτρέποντας την κυβέρνηση να τα διαθέσει «στους απλήρωτους εργαζόμενους στα ΜΜΕ».
«Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ;». Υπάρχουν εισαγγελείς, συνταγματολόγοι, ανεξάρτητες ελεγκτικές αρχές; Υπάρχει ΕΣΗΕΑ; Απάντησέ μου.
Πιάσαμε πάτο με τους συνευρισκόμενους και συμπλεκόμενους παιδεραστές. Αεί χριστεπώνυμοι, εσαεί «άριστοι» και πρώην συνυπουργοί που ικανοποιούν τα διαστροφικά τους βίτσια σε ομαδικά όργια με ανήλικες, συνοδεία ξυλοδαρμού.
Ομως ο Γεωργιάδης (ο Αδωνης, όχι ο Νίκος), αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, τοποθετήθηκε επί του θέματος χυδαία: «Δεν είναι πολιτικό το θέμα αλλά κοινωνικό. Είναι προσωπική και ιδιωτική υπόθεση».
«Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ;». Υπάρχει εισαγγελέας ανηλίκων (ή κάποιος εισαγγελέας) να κινηθεί αυτεπάγγελτα για υπόθαλψη και συγκάλυψη απεχθούς πράξης, για προσβολή ανήλικης; Υπάρχει αρχιεπίσκοπος, αρχιμανδρίτης, πρωτοσύγκελλος, παπάς, καντηλανάφτης, κάποιος έστω πιστός χριστιανός που δεν θεωρεί την παιδεραστία ιδιωτική υπόθεση; Υπάρχει η υπουργός Κεραμέως (θεματοφύλακας των ελληνορθόδοξων διδαχών) ή δεν διαβλέπει εδώ κίνδυνο κοινωνικής αποσάθρωσης και αλλοίωσης του πολιτισμού μας όπως με το μάθημα της κοινωνιολογίας; Απάντησέ μου.
Πιάσαμε πάτο με την υπόθεση Καλογρίτσα. Τον απατεώνα με τα βοσκοτόπια. Τον διαπλεκόμενο με τον Νίκο Παππά που με παράνομες χρηματοδοτήσεις προσπάθησε να στήσει συριζοκάναλο. Αυτόν που μήνυσαν οι τράπεζες και απειλούσαν οι σημερινοί υπερασπιστές του ότι θα τον κλείσουν στη φυλακή.
Αυτά τα δάνεια που ο Καλογρίτσας έλαβε όταν αποχώρησε από το Documento και αφού δεν τελεσφόρησαν οι λυσσασμένες προσπάθειές του να το κλείσει.
Τότε ξαφνικά σταμάτησαν οι διώξεις, οι μηνύτριες τράπεζες του κατέβαλαν 7 εκατομμύρια και ο απατεώνας έγινε «ξαφνικός έρωτας».
«Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ;». Υπάρχουν εισαγγελείς και ανεξάρτητες αρχές να διερευνήσουν πόσο κοστίζει το βολικό για την κυβέρνηση αφήγημα του Καλογρίτσα; Πόσες ρυθμίσεις οφειλών στις τράπεζες τήρησε; Ποια δάνεια, με τι εγγυοδοτήσεις και σε ποια χρονική περίοδο έλαβε; Ποιο συριζοκάναλο κατέχει; Απάντησέ μου.
«Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ;» ή όπως έλεγε ο Στίβεν Ράιτ: «Ολοι έχουν φωτογραφική μνήμη. Απλώς κάποιοι δεν έχουν φιλμ».
*Ο Θύμιος Γεωργόπουλος είναι οικονομολόγος
