Ύβρις και σκύλευση

Ύβρις και σκύλευση

Με ρώτησε ένας αμετανόητος οπαδός του ΠΑΣΟΚ –μια χαρά άνθρωπος κατά τα άλλα– ποιον κατά τη γνώμη μου από τους μνηστήρες να ψηφίσει για αρχηγό του υπό κατασκευή κεντροαριστερού ή σοσιαλδημοκρατικού τέλος πάντων κόμματος. Τον Τσίπρα, του απάντησα. Προφανώς για να τον πειράξω.

Αλλά αυτός, αντί να γελάσει, να βρίσει –φίλοι είμαστε– ή να διαμαρτυρηθεί, το πήρε σοβαρά.

Οχι, δεν πίστεψε ότι μπορεί ο Τσίπρας να είναι υποψήφιος μαζί με τη στρατιά των φιλόδοξων επίδοξων αρχηγών του ανύπαρκτου μέχρι στιγμής κόμματος. Αλλά, όπως και άλλοι, προβληματίζεται με όσα βλέπει.

Καταλαβαίνει αυτό που ο Λαλιώτης και πολλοί άλλοι λένε, εννοούν ή υπονοούν: ότι αυτήν τη στιγμή, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, κεντροαριστερά ή Αριστερά ή Δημοκρατική Παράταξη ή όπως αλλιώς θέλουν να την πουν, με προοπτική και αποτύπωμα προοδευτικό, δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Και όχι μόνο αυτό. Κεντροαριστερά ή Αριστερά ή Δημοκρατική Παράταξη ή όπως αλλιώς θέλουν να την πουν, με προοπτική και αποτύπωμα προοδευτικό, που δεν στρέφεται ευθέως, μετωπικά και χωρίς υποσημειώσεις κατά της Δεξιάς του Μητσοτάκη, επίσης δεν μπορεί να υπάρξει.

Μπορούν να υπάρξουν πολλά ενδιάμεσα σχήματα, φυσικά. Από ψευδεπίγραφα κόμματα η Ιστορία δεν έχει έλλειμμα.

Αλλά η ψυχή του παλιού ριζοσπαστικού ΠΑΣΟΚ θα απουσιάζει από κάθε τέτοια απόπειρα, όσο δεν παίρνουν υπόψη τα νέα δεδομένα και τις προοδευτικές, αντιδεξιές, δημοκρατικές αρχές.

Οσο ξεχνούν ποιοι έθαψαν και πώς τον Ανδρέα ζωντανό. Και ποιοι τον θάβουν ακόμη.

Οσο δεν θυμούνται τι έπαθε η Αριστερά, όταν για λίγους έστω μήνες συμπορεύτηκε το ’89 με τη Δεξιά του πατρός Μητσοτάκη.

Γι’ αυτό τους έτσουξε τόσο πολύ το άρθρο του Τσίπρα εδώ, στο Documento. Ποιους; Τους εχθρούς του Ανδρέα εν ζωή και μετά θάνατον, πρώτα πρώτα. Και όσους θέλουν μια κεντρώα κατασκευή, πακεταρισμένη κατάλληλα, για να επαναλάβει το έκτρωμα Σαμαρά – Βενιζέλου. Και τους ΜΜΕσίτες τους. Και φυσικά όσους αισθάνονται ανασφαλείς γιατί ένας άλλος, ένας «εχθρός» σηκώνει σημαίες –θέσεις, αιτήματα, οράματα– που οι ίδιοι εδώ και καιρό εγκατέλειψαν.

Documento Newsletter