Το διάβασα στο Facebook αλλά νομίζω ότι ταιριάζει στην περίσταση: «Η Αριστερά δεν είναι λεωφορείο για να ανεβαίνουμε στην ευθεία και να κατεβαίνουμε στις λακκούβες».
Και ταιριάζει και σε αυτό που έρχεται από σήμερα.
Οι εθνικές εκλογές δεν είναι ευρωεκλογές, η τιμωρητική διάθεση για τον ΣΥΡΙΖΑ εκφράστηκε στην ευρωκάλπη και στην αυτοδιοικητική κάλπη, τώρα θα μετρήσουν και τα προγράμματα για το πώς πάμε παρακάτω.
Όμως έχει σημασία να αναλυθεί αυτή η τιμωρία. Γιατί; Για ποιο λόγο; Τι έφταιξε;
Θα την κάνει αυτήν τη συζήτηση η Κυβέρνηση, απλά δεν ξέρω αν υπάρχει χρόνος λόγω της εθνικής κάλπης σε έναν μήνα.
Ένα θα γράψω μεταξύ πολλών: η καθημερινότητα του πολίτη σε «σκοτώνει»! Κι αν αυτή η καθημερινότητα δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί με την μιντιακή μαυρίλα, υπερβολή, διαπλοκή (ό,τι θέλετε βάλτε εδώ) ο συνδυασμός είναι πυρηνική βόμβα.
Να γράψω κι ένα παράδειγμα. Ο Σταύρος Μπένος, πριν πολλά, πολλά χρόνια έφτιαξε τα ΚΕΠ κι ακόμη τον μνημονεύουμε. Η κυβέρνηση τι έπαθε, στέρεψε από ιδέες; Έφερε μέσα τους ΠΑΣΟΚους κι άφησε απ’ έξω τις καλές τους ιδέες!
Τι της ξέφυγε; Πώς έπεσε τόσο έξω; Γιατί δεν κατάλαβε τον σφυγμό του κόσμου; Μήπως ιδρυματοποιήθηκαν τα στελέχη της; Σοβαρά ερωτήματα που χωρίς τις κατάλληλες απαντήσεις δεν πας παρακάτω.
Γιατί δεν εξηγήθηκε επαρκώς στον κόσμο ότι η «13η σύνταξη» δεν είναι 1000 € παίρνεις, 1000 θα πάρεις; Γιατί αφέθηκε να σέρνεται αυτή η αντίληψη για ημέρες;
Θα μπορούσα να αναφέρω και άλλα πολλά και άκρως σημαντικά για εμάς τους δημοσιογράφους. Γιατί δεν έβαλε ποτέ η Κυβέρνηση τη δική της ατζέντα στον δημόσιο διάλογο; Γιατί έτρεχε πίσω από την ατζέντα που βάζανε οι άλλοι;
Διαβάζω τις περισσότερες αναλύσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης του τύπου «δυστυχώς αυτοί είμαστε…» ή «η προπαγάνδα των ΜΜΕ…».
Μέγα λάθος. Κάποτε ένας βοσκός κάθε φορά που πήγαινε το κοπάδι του για βοσκή του έτρωγε και ένα ζώο ο λύκος. Χρόνια κατηγορούσε τον λύκο και πέθανε χωρίς να καταλάβει ότι αν διάλεγε διαφορετικό μονοπάτι ούτε εκείνος θα γνώριζε τον λύκο ούτε ο λύκος τα πρόβατά του!
Κοντολογίς, φρέσκες ιδέες χρειάζονται και πραγματοποιήσιμες. Δεν χρειάζονται απλά πρόσωπα με παρελθόν. Χρειάζονται πρόσωπα με ιδέες για το μέλλον μας, να αποτυπωθούν επί χάρτου και να φέρουν πίσω τους χαμένους ψήφους.
