Βαφτίζουν εθνικούς ευεργέτες τους «κολλητούς» επιχειρηματίες με τις μάσκες
Απτόητοι συνεχίζουν η κυβέρνηση και ο Κυριάκος Μητσοτάκης την τακτική της εργαλειοποίησης της επικαιρότητας με τη συνδρομή της πλειονότητας των ΜΜΕ αφήνοντας ταυτόχρονα να πλανάται στην πολιτική ατμόσφαιρα η απειλή των πρόωρων εκλογών ακόμη και εντός του καλοκαιριού.
Ετσι ή κάπως έτσι, από το «Μένουμε Σπίτι», για το οποίο κατά την κυβέρνηση μας χειροκροτεί ολόκληρος ο πλανήτης, περάσαμε με χαρακτηριστική ευκολία και χωρίς εντυπωσιακή αλλαγή δεδομένων στο «Βγαίνουμε από το Σπίτι», από το «δεν φοράμε μάσκα» διότι αντενδείκνυται και επιστημονικά, περάσαμε σε έναν μήνα στο «υποχρεωτική η χρήση μάσκας» στους κλειστούς χώρους και από το «τα παιδιά είναι δυναμικοί διασπορείς του ιού» φτάσαμε στο άνοιγμα ακόμη και των γυμνασίων, με τη λογική ότι τα επιστημονικά δεδομένα άλλαξαν και τα παιδιά πλέον δεν είναι κίνδυνος για τη διασπορά του ιού!
Την ίδια ώρα το ρεπορτάζ βοά ότι όλες οι παραπάνω αντιφάσεις που επιχειρείται να ενδυθούν τον μανδύα μιας δήθεν επιστημονικότητας είναι απότοκο των άδειων κρατικών ταμείων.
Το παρατεταμένο lockdown επιχειρήσεων και μισθωτών που επέλεξε η κυβέρνηση, διαφημίζοντας την έγκαιρη και στιβαρή απόφασή της, έχει επιφέρει ανήκεστη βλάβη στα κρατικά ταμεία.
Και είναι κοινό μυστικό πως αν δεν υπήρχε το «μαξιλάρι ασφαλείας» των περίπου 20 δισ. ευρώ που άφησε η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Σταϊκούρας θα αδυνατούσε να πληρώσει ακόμη και αυτό το γλίσχρο 800άρι για ενάμιση μήνα σε εργαζόμενους και επιχειρήσεις. Το οποίο ειρήσθω εν παρόδω δεν έχουν λάβει ακόμη πλείστοι όσοι.
«Λεφτόδεντρα» υπάρχουν αλλά μόνο για τους φίλους
Το κακό για τη χώρα είναι πως η πανδημία δεν τη βρήκε ως tabula rasa αλλά σε μια παρατεταμένη ύφεση και λιτότητα, με ανεργία κοντά στο 17% και με τον λόγο χρέους προς ΑΕΠ να είναι από τους πιο δυσμενείς παγκοσμίως. Το δε συγκριτικό της πλεονέκτημα, ο τουρισμός, και η ίδια η διάρθρωση της οικονομίας της (μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις, ειδικά στον τομέα της ψυχαγωγίας) πλήττονται περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο παγκοσμίως από τα περιοριστικά μέτρα.
Ολα τα παραπάνω μοιάζει να μην τα αντιλαμβάνονται η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης. Μιλά γενικώς και αορίστως για «λεφτόδεντρα» που δεν υπάρχουν και για χρήματα που πρέπει να κρατήσουμε για ενδεχόμενη δεύτερη φάση της πανδημίας και αρκείται στα ελάχιστα και σε μια επιδοματική πολιτική χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας. Επιλογή που επιτείνεται από τη δημιουργική ασάφεια των αποφάσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο (επιλογή φυσικά των ομογάλακτων του κ. Μητσοτάκη στο ΕΛΚ), όπου κανένα κράτος μέχρι τώρα δεν καταφεύγει για χρηματοδότηση από τον ESM λόγω του φόβου για τις προϋποθέσεις που θα του ζητηθούν. Ωστόσο σχεδόν όλα τα κράτη προχώρησαν ή προχωρούν σε γενναίο πακέτο στήριξης της οικονομίας τους από ίδια κεφάλαια, κάτι που αρνείται να πράξει η ελληνική κυβέρνηση.
Είναι χαρακτηριστικό ότι τα καμπανάκια ηχούν για τον κ. Μητσοτάκη και από τον κόσμο της αγοράς. Οι ξενοδόχοι προειδοποιούν για κλείσιμο των επιχειρήσεών τους, πρόσφατα ο πρώην επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος-Καν προειδοποίησε ότι οι χώρες που εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τον τουρισμό θα υποστούν βαρύ πλήγμα, ο εκτελεστικός πρόεδρος της FPS και ως πρόσφατα υψηλόβαθμο στέλεχος της Eurobank Θ. Καλαντώνης προειδοποίησε ότι τα «κόκκινα» δάνεια θα αυξηθούν λόγω πανδημίας 10% με 15% και ο διάσημος οικονομολόγος Νουριέλ Ρουμπινί μίλησε για την «τέλεια καταιγίδα»!
Και πώς απαντά η κυβέρνηση σε όλα τα παραπάνω; Οπως αποδεικνύει στο σημερινό του φύλλο το Documento, αντιλαμβάνεται την κρίση ως ευκαιρία για την ίδια και τους επιχειρηματικούς της φίλους. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι, όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων, την ίδια ώρα που ο κ. Τσιόδρας έλεγε on camera ότι δεν πρέπει να φοράμε μάσκες, η κυβέρνηση και το υπουργείο Υγείας έδιναν άδεια με συνοπτικές διαδικασίες σε φιλικό επιχειρηματία της Ντόρας Μπακογιάννη να εισαγάγει εξοπλισμό από την Κίνα και να στήσει μονάδα κατασκευής μασκών!
Την ώρα που ο κ. Μητσοτάκης ισχυρίζεται στη Βουλή (μόλις την Πέμπτη) ότι πρέπει να κρατήσουμε χρήματα για μια ενδεχόμενη δεύτερη πανδημία, ο ίδιος είναι εξαιρετικά γαλαντόμος απέναντι στα φιλικά του μίντια μοιράζοντας 30 εκατομμύρια ευρώ!
Ψίχουλα και σφιχτή πολιτική για τους πολίτες – αδρή χρηματοδότηση και διθύραμβοι για τα δικά μας παιδιά (μιντιακά και επιχειρηματικά). Η όποια ροή χρημάτων προς την πραγματική οικονομία προήλθε είτε από τα 6 δισ. ευρώ του «μαξιλαριού ασφαλείας», στο οποίο η κυβέρνηση παραδέχτηκε ότι έβαλε χέρι, είτε από ευρωπαϊκά κονδύλια όπως το ΕΣΠΑ (προϋπήρχε της κρίσης) ή το πρόγραμμα «Sure» ύψους 100 δισ. ευρώ για την επιδότηση της εργασίας.
Αναζητείται το σχέδιο ανασυγκρότησης
Με τον τρόπο αυτό οι πολίτες και η πραγματική οικονομία αναστενάζουν ενώ προωθείται το γνωστό μοντέλο –που ευδοκίμησε προ χρεοκοπίας– μιας εσωστρεφούς, βαλκανικού τύπου, κρατικοδίαιτης και κομματικά – οικογενειακά ελεγχόμενης οικονομίας εντός του αυστηρού πλαισίου του γνωστού μας τριγώνου πολιτικής, οικονομικής και μιντιακής ελίτ.
«Ετσι δεν πάμε πουθενά»… Η παραδοχή αυτή στελέχους της αγοράς, χαμένου κάπου ανάμεσα στην ευρωπαϊκή ασάφεια των μέτρων που ανακοινώθηκαν και τις προϋποθέσεις ένταξης των έτσι κι αλλιώς κατώτερων των περιστάσεων μέτρων στήριξης της πραγματικής οικονομίας, τα λέει όλα ή σχεδόν όλα. Η κυβέρνηση και στην οικονομία άλλα λέει κι άλλα κάνει ή για την ακρίβεια δεν κάνει.
Εκλεισε για παράδειγμα πάνω από έναν μήνα βιβλιοπωλεία, κουρεία, χρωματοπωλεία κ.ά., μαγαζιά δηλαδή που με αυστηρούς υγειονομικούς κανόνες θα μπορούσαν να παραμείνουν ανοιχτά όπως τα σουπερμάρκετ και τα φαρμακεία. Ανοίγει τις εκκλησίες και τα σχολεία αλλά δεν ανοίγει εστιατόρια, καφετέριες, μπαρ και λοιπά μαγαζιά εστίασης και διασκέδασης. Και για να το κάνει αυτό επιστρατεύει επιστημονικοφανείς θεωρίες ότι τα παιδιά δυνητικά δεν είναι διασπορείς του ιού! Αλλαξαν λέει τα επιστημονικά δεδομένα, τα οποία πριν από έναν μήνα έλεγαν ακριβώς το αντίθετο. Ανοίγει τα καταστήματα οπτικών ή αθλητικών ειδών αλλά δεν ανοίγει τα ξενοδοχεία, προφανώς τηρώντας γι’ αυτά τους κανόνες ασφαλείας.
Προσθέστε ότι τον Ιούλιο λήγει οριστικά κάθε καθεστώς προστασίας της πρώτης κατοικίας και θα μείνει μόνο ένα πρόγραμμα επιδότησης ενοικίου και μόνο για όσους μπορούν να αποδείξουν ότι έχουν πληγεί οικονομικά από τα περιοριστικά μέτρα. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι τα «κόκκινα» δάνεια από εδώ και στο εξής (σημειωτέων ότι, σύμφωνα με παράγοντες της τραπεζικής αγοράς, αναμένεται αύξηση 10% με 15%) θα μπορούν να τιτλοποιηθούν και να περάσουν στα χέρια ιδιωτικών κεφαλαίων τα οποία μέσω του περίφημου σχεδίου «Ηρακλής» για ένα μέρος εξ αυτών (τα πιο προνομιούχα) θα έχουν την εγγύηση του δημοσίου. Και παρά τις διαβεβαιώσεις ότι η εγγύηση δεν θα ενεργοποιηθεί, η αγορά λέει ακριβώς το αντίθετο. Εδώ ο κίνδυνος είναι μεγάλος, αφού μιλάμε για ποσό κοντά στα 12 δισ. ευρώ, με τα δημόσια ταμεία αυτήν τη στιγμή να έχουν περίπου 14 δισ. από τα υπόλοιπα του «μαξιλαριού ασφαλείας».
Η Ευρώπη και η πρόωρη κάλπη
Από την Ευρώπη λίγα πράγματα μπορεί να περιμένει κανείς. Στον ESM η κυβέρνηση δεν θα προσφύγει, επειδή καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να σηκώσει πολιτικά τέταρτο μνημόνιο. Ακόμη κι αν το έκανε, δεν θα μπορεί να λάβει πάνω από το 2% του ΑΕΠ, δηλαδή περί τα 3,5 δισ. ευρώ. Το περίφημο Ταμείο Ανασυγκρότησης δεν είναι διόλου σίγουρο (μάλλον το αντίθετο) ότι θα ενεργοποιηθεί. Ακόμη κι αν γίνει αυτό, μιλάμε για το τέλος του 2021 και βάλε. Συνεπώς το κοκτέιλ είναι στην κυριολεξία εκρηκτικό, με κομβικό μήνα τον ερχόμενο Ιούλιο. Ετσι ή κάπως έτσι ενεργοποιείται το σενάριο των πρόωρων εκλογών που το Μαξίμου επισήμως διαψεύδει χρεώνοντάς το στην αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά στο περιθώριο το… ξαναζεσταίνει. Και μόνο το γεγονός ότι, σύμφωνα με πληροφορίες του Documento, προ ημερών δύο κορυφαίοι υπουργοί (Γεραπετρίτης, Θεοδωρικάκος) συμμετείχαν σε πληρωμένη έρευνα της Pulse στην Περιφέρεια Αττικής με ερώτημα «σε ποια εκλογική περιφέρεια να είναι υποψήφιοι» τα λέει όλα. Θα είναι η ευκαιρία του Κυρ. Μητσοτάκη να «κάψει» την απλή αναλογική (και κάθε θεωρητικό ενδεχόμενο συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με το ΚΙΝΑΛ) και να διεκδικήσει μια νέα καθαρή τετραετία. Να κάνει «business as usual» πάνω στα ερείπια της μισθωτής εργασίας και του «εμποράκου».
