Ερευνητές έδειξαν πως το μυαλό επεξεργάζεται την απόσταση και τον χρόνο διαφορετικά. Όταν η γραμμή τερματισμού μιας μετρήσιμης προσπάθειας είναι μπροστά σου, έχεις οπτική ανατροφοδότηση για το πόσο δρόμο έχεις ακόμα να κάνεις, γεγονός που σου δίνει δύναμη να επιταχύνεις όταν βρίσκεσαι στην τελική ευθεία.
Η χρονική ανατροφοδότηση όμως είναι ασυνεχής. Χρειάζεται να κοιτάς συνεχώς το ρολόι σου. Σαν αποτέλεσμα, οι έρευνες δείχνουν ότι πιο εύκολα μπορείς να διατηρήσεις ένα καλό ρυθμό τρεξίματος, όταν κάνεις μια προπόνηση χρόνου, αλλά τρέχεις πιο γρήγορα όταν κάνεις μια προπόνηση απόστασης.
Και οι 2 προσεγγίσεις αυτές έχουν πλεονεκτήματα, ανάλογα ποιοι είναι οι στόχοι σου.
Προπόνηση Χρόνου
Ο προπονητής του πρώην παγκόσμιου πρωταθλητή Steve Ovett, Harry Wilson, είχε τους αθλητές του τον χειμώνα να προπονούνται με βάση τον χρόνο. Οι δρομείς του έπρεπε να προσαρμοστούν ώστε να προσδιορίσουν τον ρυθμό που μπορούσαν να διατηρήσουν, ζωτικής σημασίας ικανότητα για το τρέξιμο.
Όταν τρέχεις και νιώθεις κουρασμένος, δώσε προσοχή στον ρυθμό της αναπνοής σου και πως νιώθουν τα πόδια σου. Το τρέξιμο ρυθμού (tempo run) είναι άλλη μια προπόνηση που είναι κρίσιμη για ένα καλό ρυθμό. Κάνε μια προπόνηση ρυθμού με βάση τον χρόνο και μετά, χρησιμοποιώντας το ρολόι σου, δες πόσο μακρυά και πόσο γρήγορα έτρεξες.
Επαναλαμβάνοντας συγκεκριμένες, χρονομετρημένες προπονήσεις όταν επιστρέφεις από ένα διάλειμμα ή όταν δεν νιώθεις πολύ καλά ψυχολογικά και σωματικά, μπορεί να είναι ένα πλήγμα για τον εγωισμό σου ή δελεάζεσαι να το παρακάνεις ώστε να κάνεις περισσότερο αξιοσέβαστους χρόνους. Αν γνωρίζεις ότι δεν βρίσκεσαι στην συνηθισμένη σου κατάσταση, βγες έξω στον δρόμο ή στο βουνό για fartlek προπόνηση. Η βασική δομή της είναι η ίδια, απλώς μην την χρονομετρήσεις.
Προπόνηση Απόστασης
Καθώς πλησίαζε η άνοιξη, ο coach Wilson αλλάζει την προπόνηση των δρομέων του σε προπόνηση στίβου και προπόνηση fartlek (σ.σ. διαλειμματική προπόνηση στο τρέξιμο) κάθε εβδομάδα. Κατά την περίοδο του καλοκαιριού, όλες οι ασκήσεις ταχύτητας γίνονταν στον στίβο. Η αλλαγή ανάγκασε τους δρομείς να εστιάσουν στον πραγματικό, αγωνιστικό ρυθμό τρεξίματος (και να αναθεωρήσουν προς τα πάνω ή προς τα κάτω αν ήταν απαραίτητο).
Πολλοί δρομείς πέφτουν στην παγίδα να τρέχουν γρηγορότερα, σαν να τερματίζουν, στο τέλος κάθε επανάληψης στον στίβο προπόνησης. Αν νιώθεις αρκετά δυνατός ώστε να κάνεις sprint στο τέλος κάθε προσπάθειας σου, τρέξε σε πιο γρήγορο ρυθμό στην επόμενη επανάληψη αντί να sprintάρεις.
Μην φοβάσαι να τερματίζεις γνωρίζοντας ότι είχες περιθώριο να τρέξεις πιο γρήγορα. “Train don’t strain” συνήθιζε να λέει ο προπονητής Arthur Lydiard. Μπορεί να σου φαίνεται ότι έχεις δουλέψει στην ταχύτητα, ωστόσο, τα αποτελέσματα μακροπρόθεσμα είναι εξαιρετικά και στις μεγάλες αποστάσεις.