Βασικά, ο εκ Κύπρου Χρήστος Στυλιανίδης, αν και έχει μεταπτυχιακές σπουδές στις πολιτικές επιστήμες, είναι οδοντίατρος. Και ως οδοντίατρος, όπως φαίνεται, κλήθηκε να συνδράμει τον Μητσοτάκη, που είχε σφοδρό πονόδοντο για δύο λόγους. Ο πρώτος ήταν η χρεοκοπία του επιτελικού του κράτους, που αποδείχτηκε στις πυρκαγιές μια διαφημιστική μπαρούφα, ανίκανη και επικίνδυνη. Ο δεύτερος ήταν η προσωπική του χρεοκοπία στην επιχείρηση αποστασίας του Αποστολάκη, που κατέληξε επίσης σε μπαρούφα. Παρεμπιπτόντως, η πολιτική και επικοινωνιακή μασέλα του είχε υποστεί μεγάλη ζημιά και από το συνεχές γρονθοκόπημα των ατάκτων με το επικό «Μητσοτάκη… ξέρεις εσύ».
Και έφερε τον Στυλιανίδη ως πρόθυμο οδοντίατρο. Αφησε την Κύπρο και τον Αναστασιάδη για να γίνει υπουργός στην Ελλάδα και στον Μητσοτάκη. Εν συνεχεία πολιτογραφήθηκε τιμητικώς και Ελλην υπήκοος, μια θυσία που αποδεικνύει ότι ο καλός δεξιός δεν αρνείται καμιά τιμή απ’ όπου κι αν προέρχεται. Μα δεν είναι δεξιός, είναι κεντροαριστερός, λένε οι καλές γλώσσες. Ο,τι πείτε, ρε παιδιά. Κυβερνητικός εκπρόσωπος του Κληρίδη και ύστερα του Αναστασιάδη, βουλευτής, ευρωβουλευτής, μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου του δεξιού ΔΗΣΥ και εντέλει επίτροπος με πρόταση του Αναστασιάδη προφανώς δεν αρκούν να σβήσουν τις καλημέρες με τους Ρηγάδες όταν σπούδαζε στη Θεσσαλονίκη. Καλώς και πάμε παρακάτω.
Γιατί τον κουβάλησε ο Μητσοτάκης από την Κύπρο; Γιατί ρεζίλεψε το μητρώο στελεχών της ΝΔ που μας πήρε τ’ αυτιά να διαφημίζει; Γιατί έδειξε σε όλο τον κόσμο ότι η ΝΔ δεν έχει ικανά στελέχη –άσε που δεν έχει και η Ελλάδα ολόκληρη– και ήταν αναγκαία η μεταγραφή; Για το καλό του έθνους, λένε. Μητσοτάκη… ξέρεις εσύ, είναι η απάντηση όταν ακούς τέτοια. Ο ίδιος όμως ο Στυλιανίδης γιατί ήρθε σε ένα άλλο κράτος, ελληνικό βέβαια αλλά άλλο, να διοριστεί προσωπικός υπουργός του Μητσοτάκη; δύο είναι οι απαντήσεις εδώ. Η πρώτη, ότι θέλει να σώσει τη χώρα από τις φωτιές και τα άλλα κλιματικά που την τρώνε. Η δεύτερη, ότι θέλει να διορθώσει τη σπασμένη μασέλα του Μητσοτάκη για να μπορεί να –μας– τρώει χωρίς πρόβλημα.
Διαλέγετε και παίρνετε. Το σίγουρο είναι ότι ο πρόθυμος οδοντίατρος ανέλαβε ένα ευαίσθητο πόστο σε μια χώρα που δεν την ξέρει. Ανέλαβε να σώσει δάση και περιουσίες που ούτε από αεροφωτογραφίες δεν γνωρίζει. Ανέλαβε Χαρδαλιάς στη θέση του Χαρδαλιά. Ανέλαβε άρχων ενός λαού που δεν ξέρει και δεν τον ξέρει. Και ανέλαβε, τέλος, να κλείσει τη μεγάλη τρύπα που άφησαν η αβάσταχτη ελαφρότητα του Μητσοτάκη και η άρνηση του Αποστολάκη. Εχει δόντι, λένε για κάποιον που έχει το μέσο. Ο Μητσοτάκης όμως κι εδώ ξεχωρίζει: έχει οδοντίατρο. Καλή τους επιτυχία και των δύο. Κι ας σφίξουμε τα δόντια εμείς…
