Ο πρόεδρος της τρισκατάρατης –για τον Μητσοτάκη– ΑΔΑΕ είναι επίτιμος αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Επικρατείας, που κατά το βιογραφικό του ομιλεί τέσσερις γλώσσες: γαλλικά, αγγλικά, γερμανικά και ιταλικά. Φαίνεται όμως ότι ομιλεί και μια γλώσσα που δεν αναφέρεται εκεί: τη γλώσσα της αλήθειας. Η οποία αλήθεια, ως γνωστόν, είναι στριφνό πράγμα. Απείθαρχο. Τρυπώνει σε υπόγεια εξουσίας, βεράντες ασυλίας και θαλάμους απορρήτου. Πάντοτε ανατρεπτική, επαναστατική, επικίνδυνος εχθρός των αυταρχικών καθεστώτων κάθε είδους. Ακόμη κι αν εκείνος που την υπερασπίζεται δεν είναι ούτε ανατρεπτικός ούτε επαναστάτης. Είναι απλώς τίμιος. Και μάλιστα τίμιος δικαστής. Οπως όλα δείχνουν ότι είναι ο Χρήστος Ράμμος. Με τους παναθηναϊκάκηδες της Ράικου και τα άλλα άνθη του κήπου της, η ελληνική Δικαιοσύνη δεν διάγει και τις καλύτερες των ημερών της. Η περίφημη ανεξαρτησία της κακοποιείται συστηματικά από τον Μητσοτάκη, που έφτασε να καταδικάζει σαν στρατοδίκης του Εμφυλίου τον Βαξεβάνη μέσα στη Βουλή. Από τον Αδωνη που απειλεί ευθέως ότι θα γδάρει δικαστές. Από Πικραμμένους που γλύκαναν ξαφνικά μπροστά στο δέλεαρ της εξουσίας κι έγιναν κερασάκι στην τούρτα του καθεστώτος. Από δικαστές που κυκλοφορούν με Cayenne και δηλώνουν εισόδημα μοτοσακό. Από μια δυσάρεστη μπόχα που απλώνεται από τα ρετιρέ των ανώτατων δικαστικών… ασωμάτων σε όλη την κοινωνία. Ευτελίζοντας τη Δικαιοσύνη, τελευταίο καταφύγιο του πολίτη.
Και να που ο δικαστής, ο επίτιμος Χρήστος Ράμμος, αποφάσισε ξαφνικά και απροσδόκητα για τους επίορκους και τους εκτροφείς των κοριών να προστατεύσει τη δικαιοσύνη, την αλήθεια και τελικά τη δημοκρατία κάτω από την τήβεννό του. Να αντισταθεί στο κύμα της διαβολής, της συκοφαντίας, των πιέσεων, των εκβιασμών. Να αντικρίσει με μάτια… ερμητικά ανοιχτά το σκοτάδι ενός παρακράτους που απειλεί να τον καταπιεί. Και να επιμένει στο αυτονόητο, που στις μέρες μας παρουσιάζει ελλείψεις μεγαλύτερες κι από τα φάρμακα: να κάνει εκείνο που το σύνταγμα ορίζει. Η Αρχή Διασφάλισης Απορρήτου των Επικοινωνιών να ψάξει εκεί που το καθεστώς τής απαγορεύει αλλά ο νόμος τής επιβάλλει. Να σταθεί στο ύψος της ευθύνης της.
Μια ανάσα ελπίδας ο Ράμμος για τους πεινώντες και διψώντες τη δικαιοσύνη. Οι οποίοι δεν αισθάνονται καθόλου μακάριοι τον τελευταίο καιρό. Ενας δικαστής που σώζει την τιμή της ελληνικής Δικαιοσύνης, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Που δίνει το μήνυμα προς όλους ότι υπάρχει ελπίδα για την έρμη πατρίδα όσο υπάρχουν τίμιοι άνθρωποι. Δεξιοί, κεντρώοι, αριστεροί, δεν έχει σημασία. Γιατί το κύριο, εκεί μας έφτασε ο Μητσοτάκης με τα σκάνδαλα, τις υποκλοπές, τις επιχειρήσεις συγκάλυψης και τα ψέματα, είναι: καθαρά τηλέφωνα. Και καθαρά χέρια. Και μην τολμήσουν να αγγίξουν τον Ράμμο. Γιατί αυτά τα χέρια δεν θα μείνουν άπραγα…
