Χρήστος Νίκου: «Γίναμε φίλοι με την Κέιτ Μπλάνσετ»

Μια κουβέντα με τον Eλληνα σκηνοθέτη που ξεχώρισε η διάσημη ηθοποιός από το πρώτο του φιλμ και μπήκε παραγωγός στη νέα του ταινία «Fingernails».

Προτού καν κλείσει τα 40 του χρόνια, ο σκηνοθέτης Χρήστος Νίκου κατάφερε με τη δεύτερή του μόλις ταινία (και πρώτη αγγλόφωνη) να μπει δυνατά στο κάδρο των πιο σημαντικών Ελλήνων δημιουργών του σύγχρονου σινεμά. Μιλήσαμε μαζί του και ιδού τι μας είπε για το «Fingernails» που βγήκε την Πέμπτη στις αίθουσες, ενώ προβλήθηκε και στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης.

Πού σας πετυχαίνω αυτήν τη στιγμή;

Βρίσκομαι στα γραφεία της Apple TV στο Λος Αντζελες, η οποία έχει αναλάβει την προώθηση του φιλμ.

Να σας γυρίσω λίγο πίσω στον χρόνο, τότε που η Κέιτ Μπλάνσετ είδε την προηγούμενη ταινία σας, τα «Μήλα», στο Φεστιβάλ της Βενετίας 2020.

Ναι, όταν κάναμε την προβολή της ταινίας στη Βενετία την πρώτη κιόλας μέρα του φεστιβάλ ύστερα από λίγη ώρα έλαβα ένα μήνυμα που έλεγε ότι η Κέιτ Μπλάνσετ ήθελε να πάρουμε μαζί πρωινό μία από τις επόμενες μέρες για να συζητήσουμε σχετικά με το φιλμ.

Πώς νιώσατε εκείνη τη στιγμή;

Ενθουσιάστηκα. Απάντησα φυσικά θετικά και την επόμενη μέρα βρεθήκαμε και συζητούσαμε για τα «Μήλα» που της άρεσαν πάρα πολύ –ήταν ό,τι πιο ανθρώπινο είχε δει στο σινεμά τελευταία, μου είπε χαρακτηριστικά– αλλά και για το σινεμά γενικότερα, οπότε διαπιστώσαμε πόσο ταίριαζαν τα γούστα μας. Κάποια στιγμή πήγε η κουβέντα στο «Fingernails» και η Κέιτ εξέφρασε την επιθυμία να παίξει στην ταινία, αλλά δυστυχώς δεν γινόταν αυτό καθώς δεν υπήρχε ρόλος για εκείνη (η ιστορία ήταν ήδη γραμμένη), οπότε ζήτησε να γίνει η παραγωγός του φιλμ.

Τι ακολούθησε στη συνέχεια;

Ολο τον μήνα είχαμε συχνή επαφή καθώς η Κέιτ είχε γίνει executive producer στα «Μήλα» και ξεκινήσαμε να δουλεύουμε τη νέα ταινία. Είχαμε κλείσει την Κάρι Μάλιγκαν για τον πρώτο ρόλο αλλά τελικά κάναμε το φιλμ με την Τζέσι Μπάκλι.

Μπορείτε να πείτε ότι έχετε γίνει φίλοι με την Μπλάνσετ;

Ναι, από την πρώτη στιγμή που συναντηθήκαμε νιώσαμε πολύ άνετα μεταξύ μας. Η επαγγελματική σχέση που άρχισε πριν από τρία χρόνια εξελίχτηκε σε φιλία.

Πώς σας ήρθε η ιδέα του «Fingernails»;

Αρχικά από την ανάγκη μου να βρω τι σημαίνει αγάπη.

Βρήκατε τις απαντήσεις;

Οχι, ακόμη δεν έχω βρει τι είναι η αγάπη (γελάει). Μου έκανε εντύπωση όμως που όλο και πιο συχνά η επιστήμη ψάχνει να εντοπίσει και να χρησιμοποιήσει τα κατάλληλα εργαλεία ώστε να καταλάβουμε τι είναι αγάπη. Επίσης σκέφτηκα τον τρόπο που χρησιμοποιούμε τα κινητά, με τα δάχτυλα που σαρώνουν τις οθόνες τους κ.λπ., για να αναπτύξουμε μαζί με τους άλλους δύο σεναριογράφους, τον Σταύρο Ράπτη και τον Σαμ Στάινερ, την κεντρική ιδέα.

Πώς σας φαίνεται η εποχή που ζούμε;

Είναι αρκετά ανησυχητικό το φαινόμενο ότι σχεδόν όλα γίνονται με ένα κλικ. Μηχανικά και απρόσωπα. Νιώθω σαν να ζούμε σε μια κοινωνία fast food emotions. Ψάχνουμε να βρούμε κάτι πιο αληθινό και έντονο αλλά δεν έχουμε την υπομονή και τον χρόνο για να το πετύχουμε.

Είστε λίγο παλιομοδίτης στον έρωτα;

Ναι και όχι. Μου αρέσει ο ρομαντισμός, όχι με την έννοια να είναι τα πράγματα ξεκάθαρα και σε κουτάκια αλλά με την έννοια πως ο έρωτας πρέπει να φαίνεται και να εκφράζεται μέσα από τα μάτια κι όχι μέσα από κάποια οθόνη.

Το βγάλσιμο των νυχιών προφανώς αποσκοπεί στο να δείξει πόσο επώδυνος μπορεί να είναι ο έρωτας. Είχατε σκεφτεί κάποια εναλλακτική αντί του νυχιού;

Ο Αγγλος σεναριογράφος αρχικά είχε προτείνει να βγάζουμε κάτι από την καρδιά των ερωτευμένων, αλλά δεν μπορώ καν να φανταστώ πώς θα μπορούσαμε να απεικονίσουμε κάτι τέτοιο. Η δεύτερη ιδέα ήταν αυτή των νυχιών επειδή είχε να κάνει με τα δάχτυλα. Κάτι που χρησιμοποιούμε διαρκώς, επικοινωνούμε μέσω αυτών και είναι βασικοί παράγοντες στον έρωτα. Ακόμη και συμβολικά, αν σκεφτούμε ότι στους γάμους βάζουμε ένα δαχτυλίδι ως πιστοποιητικό του έρωτα.

Τα «Μήλα» ήταν μια προσωπική ταινία αφιερωμένη στον πατέρα σας. Είναι προσωπική και η νέα ταινία;

Είναι τελείως προσωπική. Οσον αφορά τη σχέση μου με την αγάπη και το πώς προσπαθώ να καταλάβω τον κόσμο γύρω μου.

Αν η ταινία έχει ένα μόνο χρήσιμο συμπέρασμα ή δίδαγμα, ποιο είναι αυτό;

Οτι η αγάπη πρέπει να δουλεύεται, παρότι κάποιες φορές μπορεί να είναι πολύ επώδυνη. Ομως μην αμφιβάλλει κανείς για το πόσο ανάγκη την έχουμε στη ζωή μας. Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αγάπη.

Και η υπομονή;

Ναι, είναι βασικός παράγοντας στον έρωτα. Πρέπει να έχουμε μεγάλη υπομονή και στις καταστάσεις που βιώνουμε αλλά και απέναντι στο πρόσωπο που αγαπάμε.

Η μουσική που επιλέξατε τι ρόλο παίζει στην ταινία; Δεν σας κρύβω πως με εξέπληξε ευχάριστα η χρήση του «Lost in the night» του Κώστα Χαριτοδιπλωμένου.

Εκτός του ότι μου αρέσει πολύ η μουσική των 80s, θέλαμε να περάσουμε ένα κλίμα κάπως πιο ρετρό στην ιστορία μας. Προσπαθώντας να κάνουμε ένα ειρωνικό σχόλιο πάνω στην τεχνολογία και την «εύκολη» χρήση της –αυτό το κλικ που δίνει εύκολα τις απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτήματα– θελήσαμε να ενισχύσουμε την αχρονικότητα της ιστορίας μας, φτιάχνοντας ένα περιβάλλον που θυμίζει περισσότερο την εποχή που δεν είχε μπει ακόμη το ίντερνετ στη ζωή μας.