Ο Περισσός αναθεωρεί στο Δοκίμιο Ιστορίας τις κοινές αντιλήψεις
Ξεχάστε αυτά που ξέρατε περί «αμερικανοκίνητης χούντας». Το παραδεδεγμένο αφήγημα της αντιδικτατορικής πάλης και της μεταπολιτευτικής περιόδου δέχεται ισχυρό πλήγμα και μάλιστα εξ αριστερών. Στον τόμο Γ2 του «Δοκιμίου Ιστορίας» του ΚΚΕ αναθεωρούνται οι κοινές αντιλήψεις για την ευθύνη των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ για την επιβολή της δικτατορίας του 1967. Ανατρέπεται ακόμη και η θεμελιώδης θέση του κόμματος η οποία αποτέλεσε βάση του αντιχουντικού αγώνα «Εξω οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ». Επικρίνεται η θέση του 9ου Συνεδρίου, το οποίο πραγματοποιήθηκε –από κομμουνιστές που έζησαν τα γεγονότα– σε βαριά παρανομία στην Ανατολική Γερμανία μετά το Πολυτεχνείο. Στα υλικά του συνεδρίου τονιζόταν τότε ότι «η χούντα των συνταγματαρχών, με την έμπνευση και καθοδήγηση των Αμερικάνων, πραγματοποίησε το φασιστικό πραξικόπημα» του ’67.
Σεμνά –και ασυνήθιστα αυτοκριτικά– τώρα διατείνονται πως τότε «καταγγείλαμε το πραξικόπημα ως αμερικανοκίνητο, ΝΑΤΟϊκό, θεωρώντας ότι οργανώθηκε ή είχε την έγκριση του Αμερικανικού Πενταγώνου, της CIA ή και του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, ότι πραγματοποιήθηκε με την προτροπή ή την παρότρυνσή τους, με σκοπό τη διασφάλιση των αμερικανικών συμφερόντων στην Ελλάδα, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου». Εξάλλου, όπως σημειώνεται, η θέση της Ελλάδας στους δυτικούς μηχανισμούς «δεν ετίθετο υπο αμφισβήτηση».
Και η αποδόμηση συνεχίζεται: «Ομως αυτές οι εκτιμήσεις δεν έπαιρναν υπόψη ότι οι ΗΠΑ δεν είχαν μονοδιάστατη πολιτική απέναντι στις στρατιωτικές δικτατορίες». Αλλες τις ανέβαζαν κι άλλες τις… κατέβαζαν, όπως επεξήγησε ανώτατο στέλεχος στην παρουσίαση που έγινε στον Περισσό. Οι τότε θέσεις του ΚΚΕ «παραγνώριζαν ή υποτιμούσαν τις ενδοαστικές αντιθέσεις που αναπτύχθηκαν από το τέλος του αγώνα του ΔΣΕ και οξύνθηκαν ως τη δικτατορία». Αναφέρει το αυτονόητο, ότι στην Ελλάδα δεν εισέβαλαν Αμερικανοί πεζοναύτες (όπως στη Λατινική Αμερική)… άρα η προβολή του πραξικοπήματος «ως μονοδιάστατα αμερικανονατοϊκού έβγαζε απ’ έξω τους αποφασιστικούς εσωτερικούς παράγοντες που οδήγησαν όχι μόνο στον σχεδιασμό και τη μεθόδευση, αλλά κυρίως στην επικράτηση της Χούντας μέσα σε λίγες ώρες».
Ερμηνεύσαμε λάθος τις ενδοαστικές αντιθέσεις
Αντ’ αυτού εστιάζει (βολικά για τη σημερινή πολιτική συγκυρία) σε αντιθέσεις που εκδηλώνονταν κυρίως ανάμεσα στις αστικές κυβερνήσεις, το παλάτι και τις Ενοπλες Δυνάμεις. Η αυτομαστίγωση συνεχίζεται διότι, λέει, «το ΚΚΕ δεν έπαιρνε υπόψη την αντίθεση σημαντικού μέρους του αστικού πολιτικού συστήματος με το Παλάτι για τον έλεγχο του στρατού, αλλά και για την ανάγκη εκσυγχρονισμού στη λειτουργία των θεσμών και των μηχανισμών του αστικού κράτους […] την ερμήνευσε λαθεμένα μέσα από την αντίθεση ανάμεσα στις λεγόμενες “δημοκρατικές δυνάμεις” και την Αντίδραση».
Υποτίμηση λοιπόν των «ενδοαστικών αντιθέσεων», «άστοχη και η εκτίμηση του Κόμματος καθώς πέρα από τις ΗΠΑ, πρωταγωνιστικό ρόλο στην οργάνωση και στην πραγματοποίηση του πραξικοπήματος είχε και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος».
Ο Παπαδόπουλος;
Μα, ένας φίλος του Ωνάση!
Για να είμαστε δίκαιοι, το ΚΚΕ αφήνει και ένα τράτο για την απαραίτητη περίοδο προσαρμογής που θα ακολουθήσει μέχρι να κληθούν τα μέλη να αποδεχθούν το «Δοκίμιο»: «Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είχαν ιδέα για το ενδεχόμενο πραξικοπήματος στην Ελλάδα […] τόσο γιατί γενικά δεν απέκλειαν ένα τέτοιο ενδεχόμενο όσο και γιατί φαίνεται ότι ευνοούσαν το ενδεχόμενο μιας δικτατορίας που θα πραγματοποιούσε ο βασιλιάς».
Αλλα παραδείγματα; Παρά τις διασυνδέσεις ορισμένων εκ των πρωτεργατών του με τη CIA (ο κόσμος το ’χει τούμπανο…)* δεν σημαίνει ότι στήθηκε από τους Αμερικανούς, παρότι δεν ήταν αμέτοχοι (sic) του εγκλήματος. «Οι πραξικοπηματίες το 1967 και ο Ιωαννίδης που τους ανέτρεψε είχαν διατελέσει στην ΚΥΠ, είχαν στενούς δεσμούς με τη CIA, ο Παπαδόπουλος είχε σχέσεις με εφοπλιστές όπως ο Ωνάσης (sic), με Ελληνοαμερικανούς καπιταλιστές όπως ο Τομ Πάπας, […] με Αμερικανούς πρέσβεις». Οπερ έδει δείξαι!
Γενικά απουσιάζει η σοβαρή τεκμηρίωση –πλην επιλεκτικώς Παπαχελά– και η παλιά θέση ανατρέπεται χωρίς να έχει προκύψει κάτι νεότερο. Σίγουρα δεν πρόκειται για αφελή στραβοτιμονιά· έχει πολιτική στόχευση. Δυσερμήνευτα μένουν τα ελατήρια αυτού του ιδιότυπου ιστορικού αναθεωρητισμού. Μια πρώτη προσέγγιση είναι ότι το πόνημα υποτάσσεται στο δόγμα «5 κόμματα – 2 πολιτικές» ή ίσως και στην προσπάθεια ανάδειξης της ημιθανούς ιδέας μερικής αυτονομίας του ελληνικού ιμπεριαλισμού στη διεθνή πυραμίδα (τρομάρα μας) ή τέλος τέλος πως μεταξύ αστισμού και φασισμού δεν υπάρχει ούτε ο ελάχιστος ακάλυπτος χώρος. Και εντέλει η ταύτιση των δύο είναι πλήρης.
*…Κι εμείς κρυφό καμάρι
1947 Συναντήσεις του ταγματάρχη Πολ Αντρεποντ με ηγετικό κλιμάκιο του ΙΔΕΑ. Ο στρατηγός Καρδαμάκης ενημερώθηκε για την αμερικανική άρνηση εκείνης της στιγμής.
1949 Το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας των ΗΠΑ αποδέχτηκε ότι από την άποψη «των μακροχρόνιων στρατηγικών συμφερόντων» έπρεπε να εδραιωθεί «ένα ελληνικό στρατιωτικό κατεστημένο ικανό για τη διατήρηση της εσωτερικής ασφάλειας ώστε ν’ αποφευχθεί η κομμουνιστική κατάκτηση της Ελλάδας» (NSC, άκρως απόρρητο έγγραφο).
1955-1965 Ο Γ. Παπαδόπουλος μαθήτευσε στα Advanced Intelligence Centers, στα σύνορα με κομμουνιστικές χώρες (Θ. Βερέμης, «Καθημερινή»). Στα σχολεία της CIA φοίτησαν επίσης: Δημ. Πατίλης, Κων. Παπαδόπουλος, Δημ. Ιωαννίδης, Π. Κωτσέλης, Νικ. Γκαντώνας, Ιω. Λάζαρης, Στέφ. Καραμπέρης, Αντ. Λέκκας, Μιχ. Μπαλόπουλος, Αντ. Μέξης, Νικ. Ντερτιλής, Νικ. Πετάνης.
1963 Οι συνωμότες Παπαδόπουλος – Αγγελής απευθύνθηκαν στην αμερικανική πρεσβεία για να πάρουν πράσινο φως. Συμμορφώθηκαν μέχρι νεωτέρας.
7.3.1966 Ο σταθμός της CIA μετέδωσε ότι «τα μέλη της στρατιωτικής συνωμοτικής ομάδας έχουν πρόσφατα επιστρέψει σε θέσεις-κλειδιά στην περιοχή των Αθηνών».
1968 «Η κυβέρνησή μου αποτελεί τμήμα του Ελεύθερου Κόσμου του οποίου ηγούνται οι ΗΠΑ» (επιστολή Γ. Παπαδόπουλου προς Τζόνσον).
1971 Το Σχέδιο «Προμηθεύς» είχε συσταθεί για την αντιμετώπιση του κομμουνιστικού κινδύνου. «Γνωρίζαμε ότι έκαναν δοκιμαστικές ασκήσεις επ’ αυτού. Ηταν σχέδιο του ΝΑΤΟ. Το ξέραμε» (συνταγματάρχης Ολιβερ Μάρσαλ στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων).
1974-1984 «ΝΑΤΟ – CIA προδοσία» δονεί την Ελλάδα.
1999 Ο Κλίντον ζητεί συγγνώμη για την επιβολή της χούντας: «Το 1967 οι ΗΠΑ επέτρεψαν στα γεωπολιτικά τους συμφέροντα εν μέσω Ψυχρού Πολέμου να κυριαρχήσουν των υποχρεώσεών τους που θα ήταν η προάσπιση της δημοκρατίας».
