Μια πολύ καλά «ενημερωμένη» κυρία, σε απόσταση 500μ. περίπου και έχοντας οπτική επαφή με την Πηγάδα, μου είπε πρίν λίγο καιρό: «Το ξέρεις ότι έσφαξαν μικρά παιδιά σαν αρνιά»;
Όμως στην Πηγάδα, υπάρχουν μερικά (μάχιμα άνω των 16) παιδιά, μεταξύ αυτών και τα αδέρφια του πατέρα μου 19 και 23 , γαμπρός του 25 και ένα παιδάκι 8 ετών που σκοτώθηκε μέσα στην πόλη από βομβαρδισμό, αλλά στον Χορτιάτη θα δούμε παιδιά κυριολεκτικά ψημένα, σαν πασχαλινά αρνιά.
Από το ένθετο περιοδικό της Εφημ. Documento ενημερώθηκα και εγώ (στα γεράματά μου;;;) για ένα από τα φοβερότερα εγκλήματα του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου.
Στις μαρμάρινες στήλες μέτρησα 45 παιδιά κάτω των 15, εκ των οποίων 22 νήπια και 2 βρέφη. Η οικογένεια Γκουραμάνη είχε 15 θύματα, του Λασκαρίδη 13, ο παπάς με τις κόρες του 20 και 19 ετών, ο πρόεδρος με την μάνα του 75, η γυναίκα του 34, η κόρη του 11 και ο γιός του 9, συνολικά 149 ψυχές.
Στο πάνω μέρος οι στήλες γράφουν: ΕΚΑΗΣΑΝ ΖΩΝΤΕΣ ΥΠΟ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΝΑΖΙ ΤΗΝ 2-9-44. Προφανώς επειδή στην μετεμφυλιακή Ελλάδα, όπου οι δράστες αυτού του φοβερού εγκλήματος, είχαν γίνει ήρωες και τιμώμενα πρόσωπα, δεν ήταν εύκολο να γράψουν ΕΚΑΗΣΑΝ ΖΩΝΤΕΣ ΥΠΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΑΣΙΣΤΩΝ. Γιατί μόνον οι επιλοχίας Φριτς Σούμπερτ ήταν Ναζί.
Επειδή ακριβώς οι δράστες ήταν «Έλληνες» και τα μισά σχεδόν θύματα ανήλικα παιδιά, εγώ βάζω τον Χορτιάτη στην κορυφή.
Πάμε από την αρχή. Ο ΕΛΑΣ έστησε ενέδρα σε αυτοκίνητο της Νομαρχίας, συνοδευόμενο από Γερμανούς. Φοβούμενοι τα αντίποινα έφυγαν όλοι, αφήνοντας πίσω τα γυναικόπαιδα. Ο Σούμπερτ με το ασκέρι του εισβάλει στο χωριό, συγκεντρώνουν όσα γυναικόπαιδα και ηλικιωμένους, κλείνουν τους μισούς στον φούρνο του Γκουραμάνη, τους υπόλοιπους σε ένα σπίτι, τους πλακώνουν στο ντουφεκίδι και τους βάζουν φωτιά.
Σε ανάλογο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ3, μια κυρία που επέζησε, είπε τα εξής: «εγώ ήμουν 10 χρονών, με τη μάνα μου και την αδερφή μου βρεθήκαμε στον φούρνο Γκουρανάνη, ακολούθησα μια κυρία που επιχείρησε να βγεί με το μωρό στην αγκαλιά, αλλά στην πόρτα ένας χίτης της λέει: «που πας εσύ κυρά μου», την ξαπλώνει κάτω και κλωτσάει το μωρό που έσκουζε με βαριές βρισιές. Εγώ κατάφερα να απομακρυνθώ, έφθασα σε μια βρύση και αφού ξεδίψασα, παρατήρησα ότι στην παλάμη μου ήταν σφηνωμένη μια σφαίρα με μαλλιά και στο γόνατό μου είχα άλλη μια τρύπα από σφαίρα.
Προφανώς η σφαίρα τρύπησε το κεφάλι της αδερφής μου, που κρατούσα αγκαλιά και σφηνώθηκε στην παλάμη μου..»
Σε αυτούς που έχουν έτοιμο το επιχείρημα: Αν δεν έκανε μπλόκο ο ΕΛΑΣ;…τους απαντώ με την απάντηση που έδωσε ένας επιζών του Διστόμου (σε αντίστοιχο ντοκιμαντέρ): «Η οικογένειά μου είχε 13 θύματα, δεν κατηγορώ τον ΕΛΑΣ», που σημαίνει ότι τον κατακτητή τον πολεμάμε με οποιοδήποτε κόστος και τουλάχιστον δεν πολεμάμε μαζί του εναντίον ομοεθνών μας…
Αναρωτιέμαι με αγανάκτηση, γιατί αυτό το αποτρόπαιο έγκλημα, που διαπράχθηκε επαναλαμβάνω από Έλληνες, το έμαθα κατά τύχη στα γεράματά μου;… Να μην ξύνουμε πληγές, λένε αυτοί που τους βολεύει η λήθη.
Δεν ξύσαμε τις πληγές για να μη αφορμίσουν και να τα αποτελέσματα. Οι Κασιδιάρηδες και οι Μακεδονομάχοι, (που πούλησαν την Μακεδονία το 1915 και το 1940 στους Βούλγαρους) έγιναν μάστιγα.
Δεν ξύσαμε τις πληγές και το «ΝΕΟ ΚΥΜΑ» ιστορικών, Μαρατζίδης, Καλύβας (μόνιμοι «προσκυνητές» της Πηγάδας) και άλλα παιδιά, επιχειρούν συστηματικά να επαναφέρουν την κανονικότητα…
Δεν ξύσαμε τις πληγές και … «Να ο Αδόλφος υψώνει τη σβάστικα».. Ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και δυο υπουργοί δηλωμένοι και αμετανόητοι φασίστες, όχι πως οι υπόλοιποι στην πλειοψηφία τους είναι καλύτεροι. Και αφού οι «προοδευτικές δυνάμεις» δεν κατάφεραν ποτέ να κάνουν ένα μέτωπο, αυτοί θα κυβερνούν και θα λυμαίνονται τον τόπο.
Το 1943 που η Ιταλία συνθηκολόγησε, ο «πρωθυπουργός» Ράλλης, είχε την φαεινή ιδέα να οργανώσει τα κατακάθια του εθνικού διχασμού, τους μαυραγορίτες, τους κουκουλοφόρους σε μάχιμα τάγματα για να καλύψουν το κενό που άφησαν οι Ιταλοί και να ενισχύσουν το «έργο» της αφιερωμένης στον κατακτητή χωροφυλακής.
Τα τάγματα εξοπλίστηκαν με σύγχρονα όπλα από τους Γερμανούς, είχαν διοικητές Έλληνες αξιωματικούς, και έδωσαν πολλές μάχες στο πλευρό των κατακτητών. Ενδεικτική είναι η αναφορά του ελεεινού Συνταγματάρχη (έγινε υπουργός επί Παπάγου) Χρ. Γερακίνη: «Εκ των ημετέρων απώλεια εις Γερμανός»…
Το τάγμα Μελιγαλά είχε αρχικά διοικητή τον Ταγματάρχη Παν. Στούπα από τους Γαργαλιάνους, και είχε αναπτύξει «αξιόλογη δράση». Είκοσι περίπου δολοφονίες στην Άνω Μεσσηνία (στο βιβλίο του Σπ. Ξιάρχου σελ. 47, Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΛΙΓΑΛΑ υπάρχουν «διευθύνσεις και ονόματα» και πολύ πλιάτσικο, δολιοφθορές, και συλλήψεις.
Όμως την Πρωτομαγιά του 44 «για το αποτρόπαιο έγκλημα κατά της ζωής του Γερμανού στρατηγού στους Μολάους» οδήγησαν προς εκτέλεση 10 (στην Καλαμάτα 40, στην Τρίπολη 100, στην Καισαριανή 200). Επειδή τους έφυγε ο Βασ. Χάτζος από το Νιοχώρι, την επομένη εκτέλεσαν (αντί αυτού) τον Παπα-Μιχάλη Γεωργακόπουλο (είχε καταφύγει στη Μαγούλα) και τον Θανάση Γαλανόπουλο από το Μάλτα. Ο δε Βασ. Χατζος, φυσικά πήρε τα βουνά, το 1949 στο κακουργιοδικείο της Κυπαρισσίας, με κατήγορο τον αποσπασματάρχη του ‘44 Σταμ. Δημητρακόπουλο, μετά στο έκτακτο στρατοδικείο Καλαμάτας, και στο εκτελεστικό απόσπασμα. Στις 15 Ιουνίου, εκτέλεσαν άλλους 10 στο νεκροταφείο.
Όμως σε όλη την Άνω Μεσσηνία δεν βρήκα κανέναν να γνωρίζει για το πιο στυγερό έγκλημα του τάγματος Μελιγαλά που αναφέρεται στο βιβλίο του Σπ. Ξιάρχου και μόνο στο χωριό Λάμπαινα βρήκα κάποιον να μου το επιβεβαιώσει. Μου έδειξε το εγκαταλειμμένο σπίτι και μου διηγήθηκε την τραγική κατάληξη της οικογένειας της Μαρίας Χρονοπούλου.
Η Μαρία Χρονοπούλου από την Λάμπαινα, ήταν κρατούμενη του τάγματος μαζί με τη μάνα της και έγκυος 6 μηνών. Κάποια μέρα ο Δ/κτής Στούπας τις άφησε να πάνε σπίτι τους. Στη διασταύρωση του δρόμου προς Σκάλα με τις γραμμές του τρένου, συνάντησαν τον συγχωριανό τους Σπ. Καραγιώργη, μέλος του τάγματος, ο οποίος ξεκοίλιασε τη Μαρία, πέταξε τα δίδυμα στο φράχτη και τις εκτέλεσε επί τόπου….
Τον Σεπτέμβρη του ’44 λοιπόν, οι Γερμανοί έχουν αποσυρθεί από τη Νότια Ελλάδα. Στις 4/9 η κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας υπό του Γ. Παπανδρέου, στην οποία συμμετείχαν όλες οι παρατάξεις, εκδίδει εντολή να διαλυθούν τα τάγματα ασφαλείας και τις διαφορές θα λύσει η τακτική δικαιοσύνη. Για τα μάτια του κόσμου στην κυβέρνηση συμμετείχε και η κληρονομιά (κατάρα) του Κωνσταντίνου, οι βασιλόφρονες, οι οποίοι μαζί με τον Τσώρτσιλ έστειλαν στα τάγματα το μήνυμα «κρατάτε γερά».
Ο ΕΛΑΣ πριν επιτεθεί στον Μελιγαλά παράγγειλε στο τάγμα να διαλυθεί. Οι προύχοντες τα κωμόπολης ακόμη και ο νέος Δ/κτής Παπαδόπουλος ήταν περίπου σύμφωνοι. Όμως ο εξωλέστατος Νομάρχης Περωτής, που αφίχθη στον Μελιγαλά με τα απομεινάρια του, μετά την πτώση της Καλαμάτας, σκοτώνοντας καθ’ οδόν 6 αθώους πολίτες ο εισαγγελέας Γαλόπουλος, ο γυμνασιάρχης Τσίτουρας και ο Ανθ/γός Θεοφάνους ήταν ανένδοτοι.
Μάλιστα δεν επέτρεψαν να μπουν στον Μελιγαλά ο Αρχιμανδρίτης Ιωήλ Γιαννακόπουλος (αδελφός του Συνταγματάρχη Γιαννακόπουλου που είχε προταθεί για την δ/νση του ΕΛΑΣ Πελοποννήσου) τον Αμερικανό Γουίλκινς και τον Άγγλο Γκίπσον που έτρεξαν να προλάβουν το κακό… και αλλοίμονο στα φτωχά και αστοιχείωτα παιδιά (όπως οι θείοι μου) που έδωσαν την ζωή τους για τους εθνοπροδότες.
Πάντως στην εκταφή και καταμέτρηση των πτωμάτων που πραγματοποιήθηκε, δεν ευρέθησαν 12.000, ούτε μικρά παιδιά, ούτε κανένα γαϊδουράκι, όπως λένε οι «καλά ενήμεροι».
Καταμετρήθηκαν 708 πτώματα. Στις μαρμάρινες στήλες που έχουν στηθεί αναγράφονται περίπου 780 ονόματα, προφανώς επειδή κάποιοι, κατά την τριήμερη μάχη, είχαν ήδη ενταφιασθεί εκτός πηγάδας.
Η τραγωδία του Μελιγαλά, σίγουρα είναι μια μαύρη σελίδα στην ιστορία του ΕΛΑΣ, όμως πόση ευθύνη μπορεί να καταλογίσει κανείς στον άντρα ή τα αδέλφια της Μαρίας Χρονοπούλου από την Λάμπαινα, ή στους επιζήσαντες του Χορτιάτη και άλλων ολοκαυτωμάτων;
Σύμφωνα με τα (καλά ενημερωμένα) αρχεία των Γερμανών στην Ελλάδα έγιναν 25.500 εκτελέσεις. Αν εξαιρέσουμε τα Καλάβρυτα, το Δίστομο, το Κομμένο Άρτας, την Κάντανο, το Χορτιάτη, που έγινε μαζική εξόντωση, περίπου 20.000 εκτελέσεις έγιναν καθ’ υπόδειξη των δωσίλογων, των χωροφυλάκων, των υπερασπιστών δηλαδή του Μελιγαλά.
Τουλάχιστον 20.000 εκτελέσεις, αθώων πολιτών που το έγκλημά τους ήταν ότι είχαν κάποιον στο βουνό, ή ενίσχυαν τον ΕΛΑΣ, η ήταν σημαδεμένοι από το καθεστώς Μεταξά ως αντιφρονούντες.
Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι ενώ από τις αρχές του 1943, ήταν γνωστό ότι η Γερμανία χάνει τον πόλεμο, Γερμανοί και συνοδοιπόροι, περιφρονώντας το «μάχαιραν έδωσες μάχαιρα θα λάβεις» διέπραξαν τα φοβερότερα εγκλήματα με αποκορύφωμα αυτό του Χορτιάτη, 10 μόλις μέρες πρίν την τραγωδία του Μελιγαλά.
Οι υπερασπιστές του Μελιγαλά, ήταν τα παιδιά της καταραμένης γενιάς του εθνικού διχασμού, ήταν τα βλαστάρια της «Κωνσταντίνος – Γούναρης & Σια ΑΕ εκστρατειών για σεμινάριο», οι οποίοι με πρωτοφανή, στα παγκόσμια χρονικά, ηλιθιότητα οδήγησαν την ηρωική γενιά του ‘12-‘13 στον όλεθρο και προκάλεσαν την μεγαλύτερη καταστροφή του Ελληνισμού, από καταβολής κόσμου.
ΣΗΜ: Στην online ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της 24/04/2018 και την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 05/03/2022, υπάρχει εκτενής αναφορά, για τον Μελιγαλά και την Μικρασιατική Καταστροφή.
