Ξεπλένοντας την διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με φόβο και προπαγάνδα

Ξεκίνησε με τον Κασιδιάρη και το σίριαλ για τις νομοθετικές ρυθμίσεις για τον αποκλεισμό του, και κορυφώθηκε τις τελευταίες ημέρες με την αντιμετώπιση του προγράμματος Βαρουφάκη ωσάν να πρόκειται για την αιχμή της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, η Νέα Δημοκρατία και το μιντιακό σύστημα σε συστοιχία κατάφεραν τρεις εβδομάδες πριν από τις εκλογές μία ατζέντα απολύτως αποστειρωμένη από όσα θα έπρεπε να απολογείται οποιαδήποτε κυβέρνηση προεκλογικά, η οποία σε κάθε περίπτωση διακατέχεται από φόβο.

«Άκουγα τον κ.Τσίπρα να λέει: Δώστε μου την πρώτη ευκαιρία να κυβερνήσω χωρίς μνημόνια. Του απαντώ: Στο τρίτο μνημόνιο μας έβαλες εσύ, με τις παλινωδίες του πρώτου εξαμήνου του 2015» διασκεύασε το απόγευμα της Πέμπτης το αφήγημα «ο ΣΥΡΙΖΑ μας έβαλε στα μνημόνια ο Κυριάκος Μητσοτάκης, για να το διανθίσει αμέσως μετά με την μόνη -ίσως- αναφορά του σε κάποιες από τις αποτυχίες της κυβέρνησης.

«Με την ίδια λογική μπορώ να σας ζητήσω και εγώ: Δώστε μου την ευκαιρία να κυβερνήσω χωρίς κορονοϊό, χωρίς μεταναστευτική κρίση, χωρίς ένταση με την Τουρκία. Δεν θα το πω όμως, γιατί για μένα η κρίση δεν είναι άλλοθι. Η δουλειά μας είναι να διαχειριζόμαστε τις κρίσεις. Και σίγουρα οι κρίσεις,που διαχειριστήκαμε εμείς ήταν όλες τις εισαγόμενες. Δεν τις δημιουργήσαμε εμείς. Δεν πήγαμε να πυροβολήσουμε τα πόδια μας» ανέφερε ο απερχόμενος πρωθυπουργός από την Ξάνθη, ενώ παρέλειψε τις -συνήθεις- αναφορές στην «εισαγώμενη ακρίβεια», στην «εισαγώμενη ενεργειακή κρίση», η εκτόξευση των επιτοκίων και η νέα φουρνιά κόκκινων δανείων, οι κυβερνητικές ευθύνες του δυστυχήματος των Τεμπών, και άλλες εξωγενείς δικαιολογίες.

Πίσω από τις παραπάνω αναφορές, η καταστροφική διαχείριση της πανδημίας που κόστισε χιλιάδες ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν εκτός ΜΕΘ, το ράλι εξοπλισμών σε βάρος άλλων κοινωνικών δαπανών, παράλληλα με το φιάσκο του Turkaegean. Κι ακόμα, οι αργοπορημένες παρεμβάσεις στην Ενέργεια μαζί με την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, οι λειψές παρεμβάσεις στην αγορά και τα «κουπόνια» για την αντιμετώπιση της ακρίβειας.

Και φυσικά, η πιο σημαντική απουσία που έχει να κάνει με την διασάλευση του κράτους δικαίου, από τις παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη μέχρι τις υποκλοπές. Την ώρα που ο ευρωπαϊκός εισαγγελέας ερευνά τα πεπραγμένα της ελληνικής κυβέρνησης, κορυφαίες επιτροπές του Ευρωκοινοβουλίου διερευνούν το πολύκροτο σκάνδαλο, ο υπουργός Εξωτερικών παραδέχεται πως θορυβημένοι ομόλογοί του ζητούσαν εξηγήσεις, το θέμα απουσιάζει τόσο από τις «αποτιμήσεις» του πρωθυπουργού, όσο και από τον έλεγχο των μεγάλων μίντια.

Το αποτέλεσμα το είδαμε και στην παρουσίαση του προγράμματος της Νέας Δημοκρατίας με τον Κυρ. Μητσοτάκη σε ρόλο CEO. Μέσα από εντυπωσιακές φωτογραφίες και χρωματιστά γραφήματα, ο πρωθυπουργός παρουσίασε μία εικόνα μίας εξαιρετικής διακυβέρνησης, με μία κυβέρνηση που ζητά μία ακόμα τετραετία για να κάνει το εξαιρετικό, θαυμάσιο, παραδεισένιο.

Λίγες εβδομάδες νωρίτερα, στις μετρήσεις κοινής γνώμης διαφαίνονταν αρκετές από τις κυβερνητικές αποτυχίες, με αφορμή το πολύνεκρο δυστύχημα των Τεμπών. Κυβέρνηση και μίντια χρησιμοποίησαν πρώτο το ζήτημα του «μπλόκου Κασιδιάρη» και έπειτα την «νεκρανάσταση» του 2015 για να αποστειρώσουν τη συζήτηση, επιβάλλοντας στη συνέχεια αυτήν που τους βολεύει. Θα έλεγε κανείς πως με τη βοήθεια των φιλικών ΜΜΕ, η Νέα Δημοκρατία αρκείται στην παραπάνω τακτική απόκρυψης-ωραιοποίησης. Όμως ο φοβικός τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει την αντιπολίτευση στο σύνολό της αποκαλύπτει πως το οικοδόμημα είναι σαθρό.

Ο Κυρ. Μητσοτάκης αρνείται να αντιμετωπίσει τον πολιτικό του αντίπαλο, παρότι βάζει ως τίτλο των εκλογών το «Μητσοτάκης ή Τσίπρας». Διατυμπανίζει παντού πως «δεν υπάρχει κανέναν εναλλακτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης», παρότι είναι γνωστές οι κυβερνητικές προτάσεις, τόσο του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και του ΠΑΣΟΚ και του ΜέΡΑ25, όπως και των υπολοίπων κομμάτων. Μάλιστα, επάνω από το κόμμα του Γιάνη Βαρουφάκη βρίσκεται σε εξέλιξη μία επιχείρηση δολοφονίας χαρακτήρα -από τις γνωστές- που ξεκινά από τον πρώην υπουργό Οικονομικών και φτάνει μέχρι τον ίδιο τον εκλογικό νόμο και τα όσα προβλέπει για τη δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης.

Θα έλεγε κανείς πως μία κυβέρνηση με τόσο επιτυχημένη τετραετία όσο υποστηρίζει το Μοσχάτο, με τόσο μεγάλη αποδοχή όσο λένε οι δημοσκοπήσεις και με τόσο δυνατό πρόγραμμα όσο λέει ο πρωθυπουργός θα εξέπεμπε αυτοπεποίθηση και σιγουριά. Τότε γιατί διεξάγει μία τέτοια προεκλογική καμπάνια φόβου;