Κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας για την αποφυγή επεισοδίων, οδηγήθηκε στα δικαστήρια ο 23χρονος, Σήφης Ριτζάκης που κατηγορείται για τη δολοφονία, τον Μάιο του 2016 στην περιοχή των Θρακομακεδόνων, του 21χρονου φοιτητή, Θεόδωρου Γαλαζούλα
Δράστης και θύμα ήταν φίλοι και γι’ αυτό το μοιραίο βράδυ ο Γαλαζούλας είχε πάει ανυποψίαστος στο ραντεβού τους. Ο Ριτζάκης τον πυροβόλησε τρεις φορές και στη συνέχεια τον μετέφερε με αυτοκίνητο σε απόμερο σημείο της Πεντέλης, όπου και βρέθηκε το πτώμα.
Μάλιστα ο Σ. Ριτζάκης που φέρεται ότι σκότωσε τον νεαρό φοιτητή, που είχε μπλέξει με ναρκωτικά και τον λήστεψε είχε εμφανιστεί συντετριμμένος… στην κηδεία του.
Η υπόθεση πήρε χαρακτηριστικά βεντέτας όταν ένα χρόνο αργότερα ο 49χρονος πατέρας του νεαρού θύματος δολοφόνησε στον Γέρακα τον 60χρονο, Μανούσο Ριτζάκη, πατέρα του νεαρού που κατηγορείται για τη δολοφονία του γιου του.
Σήμερα στο δικαστήριο ο 23χρονος αρνήθηκε τις κατηγορίες που του αποδίδονται και υποστήριξε ότι αντιμετωπίζει ψυχολογικό πρόβλημα και ότι είναι τοξικομανής.
Ο πρόεδρος του δικαστηρίου ζήτησε από τον επικεφαλής της φρουράς να απομακρύνει τον κατηγορούμενο για να προσέλθει στην αίθουσα ο πολιτικώς ενάγων πατέρας του θύματος προκειμένου να αποφευχθούν επεισόδια.
Συγκλόνισε η παρουσία στο δικαστήριο της μητέρας του νεαρού φοιτητή, Καλλιόπης Χαριτίδου, η οποία ανέβηκε στο έδρανο του μάρτυρα για να καταθέσει φορώντας μια μαύρη μπλούζα στην οποία πίσω με λευκά γράμματα έγραφε:
ΘΟΔΩΡΗΣ ΓΑΛΑΖΟΥΛΑΣ
ΕΤΩΝ 19
ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ 8-5-16
ΑΠΟ ΕΝΑ ΤΣΟΓΛΑΝΟ
ΑΠΟ ΕΝΑ ΚΑΘΑΡΜΑ
ΑΠΟ ΕΝΑ ΚΤΗΝΟΣ
Στο μπροστινό μέρος η μπλούζα της μάνας είχε μια φωτογραφία του γιου της όταν ήταν στρατιώτης.
ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ
Ξεκινώντας την κατάθεση του ο Παν. Γαλαζούλας, ο οποίος είναι πλέον κι αυτός κατηγορούμενος για δολοφονία, είπε με σπασμένη φωνή :
“Από που να αρχίσω και που να τελειώσω. Εκείνη την περίοδο ο γιος μου δεν έμενε μαζί μου. Εκείνο το Σαββατοκύριακο βρισκόμουν στη Θεσσαλονίκη και γύρισα ξημερώματα Κυριακής. Ο γιος μου ήταν στο σπίτι μέχρι το απόγευμα της Κυριακής. Συναντήθηκε με φίλους του στην πλατεία στα Γλυκά Νερά. Τον είδαν παιδιά από τη γειτονιά. Είχε μια τηλεφωνική συνομιλία με αυτόν, από ότι φάνηκε είχε κάποιο ραντεβού με μια κοπέλα η οποία όμως δεν πήγε. Υποτίθεται ότι του χρωστούσε 15€ και ήθελε να του τα δώσει. Μίλησε στο κινητό μαζί του, είχε μιλήσει 600 φορές μαζί του το τελευταίο τρίμηνο. Τον είδαν ότι επιβιβάστηκε στο αυτοκίνητο του και φύγανε.
Δεν ακολούθησαν τη συνήθη διαδρομή. Δεν ξέρω για ποιο λόγο. Δεν ξέρω αν παρέλαβαν κάποιον άλλο από το δρόμο ή αν συναντήθηκαν με κάποιον. Έκαναν το γύρο για να πάνε. Δεν μπορώ να εξηγήσω.
Την επόμενη μέρα το πρωί και η σύζυγος μου και εγώ αρχίσαμε να του τηλεφωνούμε. Δεν απαντούσε κανείς”.
Πρόεδρος : Γνωρίζετε αν ο γιος σας έκανε χρήση ναρκωτικών;
Μάρτυρας: Δεν το γνώριζα αλλά το διαπίστωσα τον Φεβρουάριο, τότε που έφυγε από το σπίτι. Όταν είδα κάποια πράγματα στο σπίτι του είπα πρόσεχε, τι κάνεις, απομονώσου κι εκείνος μου απάντησε εγώ για τους φίλους μου θα βγω από το μπαλκόνι. Τότε του είπα αν είναι να βγαίνεις από το μπαλκόνι να δεις τους φίλους σου, να φύγεις από την πόρτα. Ένας από τους φίλους του ήταν κι αυτός. Γι αυτό το φίλο του θα έβγαινε από το μπαλκόνι.
Ήξερα όλους τους φίλους του με τους οποίους επικοινωνούσε. Έναν μόνο δεν ήξερα. Αυτόν.
Προσπάθησα, όχι όσο έπρεπε, έπρεπε να προσπαθήσω κι άλλο, προσπάθησα να έχω επαφή αλλά παρ όλα τα τηλέφωνα δεν μπορούσα να επικοινωνήσω μαζί του.
Πάντοτε είχε λεφτά στην τσέπη του, δεν υπήρχε περίπτωση να τον αφήσουμε, δεν υπήρχε περίπτωση να ζητήσει ελεημοσύνη’.
“ΤΟ ΥΠΟΥΛΟ ΦΙΔΙ”
Αναβιώνοντας τις τραγικές στιγμές, μετά τον εντοπισμό του πτώματος του γιου του είπε:
“Το χώρο τον θυμάμαι εκατοστό προς εκατοστό. Τον είχε ρίξει στο χαντάκι. Η μεγάλη κηλίδα του αίματος είναι στη μέση του χωματόδρομου. Σταματάει και μετά είναι στο χαντάκι. Δεν πήγε μόνος του. Κάποιοι τον σήκωσαν από εκεί. Κάποιοι του ρίξαν τη χαριστική βολή εκεί που βρέθηκε.
Το ίδιο βράδυ πήγα και στο σπίτι του στους Αμπελοκήπους. Ήταν καθαρό το σπίτι, τακτοποιημένα τα πράγματα στο σαλόνι. Το υπνοδωμάτιο ήταν ανακατεμένο. Δεν φαινόταν να λείπει κάτι. Δεν ξέρω αν είχε άλλος κλειδιά του σπιτιού.
Οι φίλοι του αυτό που είχαν αναφέρει είναι ότι αυτός ήταν στην κηδεία, ότι πέταγε λουλούδια στον τάφο.
Όταν τον ρωτούσαν οι φίλοι του αν φοβάται τους έλεγε δεν φοβάμαι τίποτα γιατί έχω το Ριτζάκη πίσω μου. Κι εκεί τον είχε. Τον είχε πίσω του. Περίμενε σαν ύπουλο φίδι την κατάλληλη στιγμή. Να του στήσει την παγίδα για να τον ληστέψει. Του είχε εμπιστοσύνη το παιδί μου.
Ο Ριτζάκης ήταν μεγαλύτερος, είχε αμάξι, από ότι φαίνεται τον πήγαινε σε κάποια ραντεβού. Σε αυτό το τελευταίο ραντεβού μου είπαν οι φίλοι του ότι ήθελε να κάνει μια τελευταία δουλειά. Δεν έλεγε ποτέ στους φίλους του που πήγαινε και τι έκανε. Για να τους προφυλάσσει όπως λένε οι ίδιοι.
Κι αυτό το φίδι το ύπουλο, αυτός ο άνανδρος του έστησε την παγίδα και περίμενε την κατάλληλη στιγμή. Τον σκύλεψε το νεκρό. Αφού τον δολοφόνησε, αφού του έδωσε τη χαριστική βολή τον σκύλεψε.
Ελεγα στους αστυνομικούς γιατί μου λέτε καλά πράγματα; Πείτε μου κάτι άσχημο. Ότι έκανε κακό σε ανθρώπους, ότι αδίκησε, ότι έκλεψε βίασε. Έψαχνα να πιαστώ από κάπου. Αλλά αυτός ήταν ο Θοδωρής. Καλός και αγαθός. Έδειχνε εμπιστοσύνη στους ανθρώπους. Και στους φίλος του, όλα για τους φίλους του. Γι αυτούς θα έβγαινε από το μπαλκόνι.
Είχε βαρεθεί τα σκοτάδια. Είχε βαρεθεί να πηγαίνει από πλατεία σε πλατεία. Ήθελε να κάνει μια τελευταία δουλειά.
Κάποιοι λένε για 3-5 χιλιάδες. Εγώ δεν είχα δει ποτέ αυτά τα λεφτά. Ο Θοδωρής δεν ήταν σπάταλο παιδί. Δεν έκανε αυτό που λέμε μεγάλη ζωή. Στο στρατό που πληρωνόταν συν αυτά που του στέλναμε. Ήταν συνετό παιδί.
Δεν ξέρω για ποσό καιρό την έκανε αυτή τη δουλειά.
Στο Θοδωρή είχα τυφλή και απόλυτη εμπιστοσύνη και του το είχα δείξει.
Πήγε εθελοντής στο στρατό ενώ είχε περάσει στο πανεπιστήμιο. Δεν έκανε χρήση της τριτεκνίας για να κάνει μειωμένη θητεία. Ήμουν υπερήφανος γι αυτό το παιδί. Ήξερε από την τρίτη λυκείου τι ήθελε να σπουδάσει. Ήταν συνειδητοποιημένο παιδί και γι αυτό ήμουν υπερήφανος. Πήγε να κάνει τη θητεία του να φύγει η υποχρέωση και μετά να τελειώσει το πανεπιστήμιο.
Όταν απολύθηκε και γύρισε σπίτι αντιλήφθηκα τα ναρκωτικά. Την ινδική κάνναβη. Είδα μια φωτογραφία.
Του είπα τι είναι αυτά τα πράγματα, υπάρχουν κορίτσια στο σπίτι, πρόσεχε τι κάνεις, πρόσεχε τους φίλους σου, απομακρύνσου. Τα έλεγα σε έντονο ύφος. Μετά έφυγε από το σπίτι και δεν ξαναμιλήσαμε.
Για το Ριτζακη πρώτα έμαθα ότι πήγε στην κηδεία του παιδιού μου, ότι πέταγε λουλούδια, ότι ρωτούσε αν έχουν μάθει κάτι.
Από ότι φαίνεται δεν ήταν η πρώτη φορά που κουβαλούσε όπλα μαζί του. Είχε ένα μικρό οπλοστάσιο στο σπίτι του. Δεν τον συναναστρέφονταν οι κολλητοί του Θοδωρή” .
“ΝΑ ΜΗΝ ΕΡΘΕΤΕ ΠΟΤΕ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΜΟΥ“
“Το παιδί μου έγραφε στίχους και ποιήματα”, ξεκίνησε την κατάθεση της η μάνα του Θοδωρή.
“‘Τα είχε μέσα σε αυτή την τσάντα που εξαφανίστηκε -συνέχισε- του είχα πει εκείνη την ημέρα ότι αφού του αρέσει να συνεχίσει και αν καταφέρει να τα πουλήσει να βγάλει ένα χαρτζιλίκι.
Ήταν η τελευταία στιγμή που τον είδα, που του μίλησα, που τον φίλησα.
Μακάρι να το ξέραμε αν είχε εμπλοκή με ναρκωτικά. Θα είχαμε λάβει αλλά μέτρα. Είναι το παράπονο μου από την παρέα του γιατί δεν ήρθε κάνεις να μας πει.
Θεωρώ ότι η ληστεία είναι το κίνητρο. Τον θεωρούσε φίλο του, ο οποίος όπως φαίνεται τον πρόδωσε. Για ποιον λόγο πήγαν δεν ξέρω. Αυτός που τον σκότωσε αυτός ξέρει.
Εμείς δεν είμαστε γονείς που δίνουμε όπλα στα παιδιά μας, σπίτια και αυτοκίνητα
Αφού είχε σκοτώσει το παιδί μου ανέβασε στο fb Φίλε που είσαι. Υπάρχει χειρότερη προσβολή από το να έρθει στην κηδεία του παιδιού μου που μου τον έφεραν σε ένα άσπρο φέρετρο. Πανούργος ήταν ήθελε να καλύψει τα ίχνη του.
Είχε δείξει και το όπλο του, το είχε ετοιμάσει από πριν.
Έπρεπε να σκοτώσει το δικό μου το παιδί. Έμαθα ότι από μικρή ηλικία ήταν βίαιος και ήθελε να περνάει το δικό του και ότι έπαιρνε ναρκωτικά.
Το λαπτοπ ήταν 800 ευρώ, το κινητό αλλά 300″.
“Δεν με νοιάζει τι του πήρε, κραύγασε η τραγική μητέρα, δεν είχε δικαίωμα να σκοτώσει το παιδί μου. Σκότωσε εμένα τον πατέρα του τα αδέλφια του τους παππούδες το νονό του που τον βρήκε νεκρό. Να τον χαίρεστε. Δεν σας εύχομαι ποτέ να έρθετε στη δικιά μου τη θέση να θάψετε το παιδί σας” .
