Ο «Μαύρος Κύκνος» του Ταλέμπ πέταξε πάνω από Τέμπη και πλατείες. Προκάλεσε το απροσδόκητο. Γιατί οι μυλόπετρες της Ιστορίας αλέθουν καλοζυγισμένες ατζέντες, συντεταγμένα καθεστώτα, μιντιακές μονοφωνίες και ενορχηστρωμένα 41%. Γρασάρουν τα γρανάζια οι αδικίες, οι ανισότητες, η κόλαση επί γης. Πέρα κι έξω από θεωρίες, στρατηγικές και ιδεολογίες, η Ιστορία δεν έχει τέλος, όπως μας εξαπάτησε ο Φουκουγιάμα, ούτε όμως εκμηδενίζει κοινωνικές αντιδράσεις.
Ο υπουργός Αδωνης Γεωργιάδης έγραψε στο Documento ότι η μεγαλύτερη προσφορά της «Πρώτης φοράς Αριστερά» ήταν η στροφή στις «αξίες» της αγοράς και του ατομισμού. Την ίδια Κυριακή που δημοσιεύτηκε πλημμύρισαν δρόμοι και πλατείες από πολίτες κάθε ηλικίας και πολιτικής ταυτότητας που ζητούσαν δικαιοσύνη από μια κυβέρνηση που συγκάλυπτε το έγκλημα των Τεμπών. Το ίδιο είχε συμβεί με το νερό ως δημόσιο αγαθό και μένει να εκδηλωθεί με τα δημόσια νοσοκομεία και σχολεία που κατεδαφίζονται.
Την περασμένη Κυριακή ο πανικός φώλιασε στα επιτελεία. Εξαναγκάστηκε ο αρχιερέας της ατομικής ευθύνης, ηγεμόνας του επιτελικού κράτους και αρχιστράτηγος της επικοινωνίας να βγει στους υπηκόους του και να αλλάξει ρότα. Κοντά πέντε χρόνια έπειθε τσιμεντώνοντας με την ατζέντα του κάθε αρμό εξουσίας. Με ταχυδακτυλουργικά τρικ στην ομίχλη των απορρήτων ξεπέρασε λαβωμένος την πρώτη ρωγμή στην ατζέντα του, τις υποκλοπές. Δήθεν ανέλαβε ευθύνη προσωπική. Τώρα πρέπει όμως να πείσει με το ίδιο τρύπιο σενάριο και τον στρατό των οπαδών του, διότι το αφήγημα του σταθμάρχη έμπαζε. Για να διασωθεί στην καρέκλα, ανέλαβε υποκριτικά ευθύνες για λάθη που προέκυψαν από το περιβάλλον του το οποίο φρόντισε να δώσει στα σκυλιά. Δεν μπορεί δραπετεύσει όμως ενώ παραδέχεται πάλι προσωπικά λάθη.
Αν υποθετικά γίνονταν εκλογές αύριο, πιστεύει κανείς ότι θα έχανε την πρωτιά; Το κουμάντο στη χειραγώγηση όμως το έχει χάσει ήδη και αποτελεί έρμαιο συμφερόντων.