Η πιο ζεστή στιγμή της ημέρας μεταφορικά και κυριολεκτικά…
Τι φτιάχνει την ημέρα ενός ανθρώπου;
«Ένας ζεστός καφές», θα απαντούσε ο μέσος Έλληνας.
«Ένα ζεστό χαμόγελο», θα έλεγε -η πιο ρομαντική- μέση Ελληνίδα.
Σκεφθείτε λοιπόν να τα απολαμβάνεις και τα 2 σε 1.
Σε μια και μόνη στιγμή. Κάθε μέρα.
«Χάρμα». Η πιο ζεστή στιγμή της ημέρας μεταφορικά και κυριολεκτικά. Ειδικά αυτόν τον γκρίζο και κοβιντιασμένο χειμώνα που ζούμε εγκλωβισμένοι μέσα στο σπίτι μας, έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη από ζεστασιά και ανθρώπινη επαφή.
Είμαι πολύ τυχερός. Στα 200 μέτρα από το δικό μου είναι ο φούρνος της Κατερίνας. Πλησιάζεις στα 100 και σε πιάνουν οι μυρωδιές από ψωμάκι χωριάτικο, προζυμένιο, κουλούρια, σταφιδόψωμα, σοκολατόπιτες, πίτες μυρωδάτες.
Δρασκελίζεις το κατώφλι του και δεν ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις.
Πριν προλάβεις όμως να απλώσεις το χέρι σου στα λαχταριστά καλάθια με τα καλούδια, ο χώρος γεμίζει από ένα πλατύ χαμόγελο. Παρότι φοράει τη μάσκα, τα χαρούμενα ματάκια δεν κρύβονται.
«Καλημέρα, κύριε Νίκο!», το λέει σχεδόν τραγουδιστικά. Μου φτιάχνει τη διάθεση.
Είναι δεν είναι 17 ετών. Προσφυγόπουλο από τη Συρία. Βλέπει τον κόσμο με εμφανή αισιοδοξία. Δεν ξέρω αν έχει μακρόπνοα και μεγαλεπήβολα σχέδια για τη ζωή της. Αλλά σίγουρα από τη λάμψη της φαίνεται πως ξεκινάει κάθε μέρα της με την αγνότητα του νεογέννητου, την αφέλεια του παιδιού και την ορμητικότητα του μετά έφηβου. Δεν έχει προφανώς ούτε χρήματα, ούτε περιουσία, ούτε ατζέντα.
Είναι λεπτή σαν καλαμιά. Φοράει μπλουζάκια σε έντονα χρώματα. Της αρέσουν τα κόκκινα, τα κίτρινα και οι στάμπες, (όχι οι φίρμες με τα ζωάκια και τα καρτούν. Τα μαλλιά κοτσίδα. Μελαμψή με μεγάλα εκφραστικά μαύρα μάτια.
«Και τώρα είναι εδώ!». Αυτό το «εδώ» στη Βορειοανατολική Αττική, στο Ζούμπερι, μάλλον μοιάζει Παράδεισος, μπροστά στην κόλαση από την οποία ξέφυγε, «την βομβάρδισαν την πόλη μας» (δεν λέει ποιοι «κακοί», ούτε το εκφράζει με μίσος ή πάθος).
Εμείς μπορούμε να θεωρούμε δεδομένο τον πευκόφυτο οικισμό μας. Να μην εκτιμούμε ιδιαίτερα το 1,5 χιλιόμετρο παραλίας, ούτε το κυκλαδίτικο εκκλησάκι του Σωτήρα στη γραφική πλατεία μας.
Για τη Χάρμα και τους δύο συναδέλφους της όμως, τον Άλεξ «ο 19χρονος, ο μεγάλος» από την Ιορδανία και την 25χρονη «υπεύθυνη»/ταμία Μαρία (Αλβανίδα γεννημένη και μεγαλωμένη στην Ελλάδα), ο φούρνος στο Ζούμπερι είναι κάτι σαν θέση στα κεντρικά της Microsoft για απόφοιτους του Κολλεγίου και του Μωραΐτη.
Φοράνε την ποδιά με λογότυπο το στάχυ στο πέτο σαν να είναι μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
Είναι και οι 3 μετανάστες. Όπως πρόσφυγας ήταν κάποτε και ο Μικρασιάτης που γέννησε τον πατέρα της αφεντικίνας. Όπως μετανάστης έφυγε ο πατέρας της στη Γερμανία, στο Ντίσελντορφ και έβγαλε τα λεφτά για τον πρώτο φούρνο.
Σε αντίθεση με τα εργαζόμενα παιδιά, οι περισσότεροι πελάτες είναι σκυθρωποί. Λίγα χιλιόμετρα πιο δίπλα, στη Νέα Μάκρη, το μεγαλύτερο ξενοδοχείο της περιοχής έχει μετατραπεί σε δομή φιλοξενίας. 400 οικογένειες από τη Μέση Ανατολή «προκαλούν» το μέσο Νεομακρινό μόνο και μόνο (;) γιατί κάποιες στιγμές «κυκλοφορούν ελεύθεροι». Χωρίς να έχουν δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από το μέσο ντόπιο, που έχει ξεχάσει ότι το «Νέα», σημαίνει πως και οι παππούδες τους, εκδιώχθηκαν πριν από ένα ακριβώς αιώνα από γειτονικά χώματα με τους σημερινούς πρόσφυγες οι ίδιοι. Τους εξοργίζει το γεγονός ότι η δομή ανήκει σε πρώην Δήμαρχο -που ψήφιζαν επί 24 συναπτά έτη- και ξεχνούν ότι ο ίδιος δίνει δουλειά σε 50 ντόπιες οικογένειες. (Ο μεγαλύτερος εργοδότης της περιοχής) που όλοι αγαπάνε να μισούνε πίσω από την πλάτη του όταν δεν τους ακούει.
Η ανεργία μας χτυπάει όλους, αλλά πολλοί νέοι μας -τουλάχιστον όσοι έχουν μείνει πίσω (και φοβάμαι πως θα ξεμείνουν ακόμη πιο πίσω)- δεν είναι πρόθυμοι να κάνουν όλες τις υπαλληλικές/κατώτερες δουλειές τύπου φούρνος.
«Δικά μας παιδιά» Ελληνόπουλα, πάνω από 400.000 βρίσκονται στο εξωτερικό και είναι σίγουρο πως αρκετοί συνάδελφοί τους τούς βλέπουν με μισό μάτι, όπως κοιτάνε κάποιοι τα προσφυγόπουλα.
Γράφω αυτό το κείμενο γιατί πραγματικά νοιώθω ευγνωμοσύνη για κάθε δέσμη θετικής ενέργειας που παίρνω στο ευρύτερο τοξικό περιβάλλον που ζω, αλλά και ως παρακαταθήκη για να προλάβω και αρκετούς πληρωμένους κονδυλοφόρους που θα σπεύσουν -με άνωθεν εντολή- να ταυτίσουν όποιον εκφράζει πατριωτικές θέσεις με την μεταναστοφοβία. Θέλω να ξεκαθαρίζουν όσο γίνεται τα πράγματα. Πρέπει να μάθουμε να διαχωρίζουμε. Να μην τα τσουβαλιάζουμε όλα. Άλλο οι «λάθρο», οι τζιχαντιστές, οι «γκρίζοι», που εκμεταλλεύονται τη νέα ανθρωπιστική κρίση στη Μέση Ανατολή για να τρυπώσουν στα φουσκωτά που διασχίζουν νύχτα το Αιγαίο, και βλέπουν την Ελλάδα ως γέφυρα εξαγωγής φανατισμού και τρομοκρατίας στην Ευρώπη. Άλλο οι οικογενειάρχες που ξεσπιτώθηκαν και άλλο τα ασυνόδευτα παιδάκια που κάποιοι δεν σεβάστηκαν.
«Καλημέρα Χάρμα»
Σε ευχαριστούμε για τα χαμογελαστά ματάκια.
Σημ 1: Χάρμα: ουδέτερο, κάτι το πολύ ωραίο, το εξαιρετικό που μας ευχαριστεί καθώς το κοιτάζουμε.
Εκφράσεις: χάρμα οφθαλμών: για κάτι πολύ ωραίο, που προσφέρει χαρά στα μάτια.
Αγγλικά: beauty, smasher.
Γαλλικά: superbe, magnifique.
Σημ.2: Να θυμηθώ να τη ρωτήσω αν ξέρει τι σημαίνει το όνομά της στη γλώσσα μας.
Σημ. 3: Επειδή οι καιροί είναι πονηροί, είναι παραπάνω από σαφές ότι οι αναφορές μου δεν εμπεριέχουν οτιδήποτε «λιγναδικό»…