Στα 75 του ο Χάρισον Φορντ επιστρέφει σε έναν από τους πλέον εμβληματικούς χαρακτήρες που υποδύθηκε στη μεγάλη οθόνη. Ο ντετέκτιβ και κυνηγός ανθρωποειδών Ρικ Ντέκαρντ ταξιδεύει για δεύτερη φορά στο μέλλον και συγκεκριμένα στο 2049. Εκεί δηλαδή όπου τοποθετείται η συνέχεια της κλασικής ταινίας «Blade runner»…
Ας πάμε πίσω στον χρόνο και να θυμηθούμε τις αρχικές εκτιμήσεις σας στα πρώτα γυρίσματα του «Blade runner»…
Η αίσθηση, όχι μόνο η δική μου αλλά όλων από το σετ, ήταν ότι παίρνουμε μέρος σε κάτι σπουδαίο. Δεν φανταζόμασταν βέβαια πόσο σπουδαίο ήταν αυτό. Ηταν κάτι πρωτοφανές. Σχεδόν σοκαριστικό, με την έννοια ότι δεν είχε ξαναγίνει κάτι τέτοιο μέχρι τότε.
Δεν υπήρξε κάποια ανησυχία ή αμφιβολία γύρω από την πορεία του φιλμ;
Το τεχνολογικό κομμάτι ήταν γεγονός ότι προκαλούσε κάποιες ανησυχίες, αφού απεικόνιζε έναν κόσμο πολύ προχωρημένο για την εποχή. Πού να φανταζόμασταν ότι όλα αυτά σε μεγάλο βαθμό θα γίνονταν πραγματικότητα πολύ νωρίτερα; Η μεγαλύτερη αγωνία μας πάντως ήταν πώς θα αντιμετώπιζε το κοινό την ταινία μας. Μετά τις δύο πρώτες δοκιμαστικές προβολές πάντως καταλάβαμε ότι όλα πήγαιναν τέλεια.
Η αρχική σας γνώμη για το φιλμ άλλαξε όλα αυτά τα χρόνια;
Θεωρώ μοναδική την ταινία. Είναι μύθος πλέον του παγκόσμιου κινηματογράφου και δεν είναι τυχαίο που στις λίστες των κορυφαίων φιλμ επιστημονικής φαντασίας φιγουράρει πάντα ψηλά. Θυμάμαι όταν πρωτογνώρισα τον Ρίντλεϊ Σκοτ ότι εντυπωσιάστηκα. Και στη συνεργασία μας στους μήνες που ακολούθησαν βεβαιώθηκα πως πρόκειται για έναν εξαιρετικά ιδιοφυή και οραματιστή δημιουργό. Το ταλέντο του ήταν απίστευτο.
Είχατε πάντως μια διαφωνία μαζί του όσον αφορά τον χαρακτήρα σας;
Ναι (γελάει). Η ιδέα του να κάνει τον Ντέκαρντ ρεπλίκα προήλθε από τα origami (ριζόχαρτα) σκίτσα. Αρχικώς δεν μου φάνηκε καλή, επειδή θεώρησα ότι αφαιρούσε με αυτό τον τρόπο από τον πρωταγωνιστή του όχι απλώς τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά του αλλά και την ευκαιρία του θεατή να ταυτιστεί απόλυτα με τον ήρωα. Συζητήσαμε αρκετά γύρω από αυτό και πραγματικά πίστευα ότι σε μια τόσο δύσκολη ιστορία, η οποία διαδραματίζεται σε έναν δυστοπικό κόσμο όπως είναι το Λος Αντζελες του 2019 (μην ξεχνάμε ότι από το 1982 η απόσταση ήταν 37 χρόνια κι όχι δύο όπως είναι σήμερα), το κοινό είχε ανάγκη να βασιστεί σε έναν ήρωα με ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Η συναισθηματική σύνδεση μεταξύ θεατή και κινηματογραφικού ήρωα είναι προαπαιτούμενη για την επιτυχία μιας ταινίας. Ομως ο Ρίντλεϊ Σκοτ είχε τα επιχειρήματά του και φυσικά τον τελευταίο λόγο, ενώ, ούτε λίγο ούτε πολύ με έπεισε ότι είχα προκαταλήψεις γύρω από το θέμα τις οποίες έπρεπε να ξεπεράσω (γέλια!).
Θυμάστε κάποιο συγκεκριμένο στιγμιότυπο ή γεγονός από εκείνα τα γυρίσματα;
Ηταν πολύ σκληρά γυρίσματα τα οποία με τον καιρό έχουν μαλακώσει μέσα μου. Εχω σκόρπιες εικόνες από εκείνη την εποχή. Να πηγαίνω στο σπίτι ύστερα από ώρες βραδινών γυρισμάτων και τον ήλιο να ανατέλλει με τις πρώτες κόκκινες και πορτοκαλί ακτίνες του. Πενήντα μέρες συνεχόμενης βροχής στο στούντιο της Warner. Τα φώτα, κουραστικά και δύσκολα, να μας παιδεύουν περισσότερο στα ούτως ή άλλως απαιτητικά γυρίσματα.
Ας πάμε στο νέο φιλμ. Τι αλλαγές υπάρχουν στη Γη το 2049 σε σχέση με τη Γη του 2019, χρόνο δράσης του πρώτου «Blade runner»;
Είναι ελαφρώς χειρότερος ο κόσμος το 2049 σε σχέση με το 2019. Τα κρίσιμα οικολογικά ζητήματα δεν έχουν βρει ακόμη λύση παρότι η ανθρωπότητα εξακολουθεί να συνεχίζει την πορεία της. Εστω κι αν είναι καθοδική αυτή η πορεία. Τα προβλήματα του μολυσμένου περιβάλλοντος σε συνδυασμό με τις βαθιά κοινωνικές ανισότητες δημιουργούν μια νοσηρή κατάσταση και μαζί ένα πολύ ενδιαφέρον πορτρέτο της επόμενης μέρας.
Αν σας ρωτήσει κάποιος να του πείτε ποιο είναι το βασικό θέμα του φιλμ, τι θα απαντούσατε;
Είναι μια ταινία για… μένα. Ολα στην πραγματικότητα του φιλμ κινούνται γύρω από… εμένα (γέλια!). Σοβαρά τώρα, δεν τα πάω πολύ καλά με αυτά. Δύσκολα προβαίνω σε περιγραφές, αναλύσεις, χαρακτηρισμούς. Δεν είμαι εύστοχος στο να ονοματίζω καταστάσεις. Προτιμώ να λέω στον κόσμο να πάει να δει κάτι χωρίς να ξέρει πολλές λεπτομέρειες, επειδή πιθανότατα αυτό θα του χαλάσει τη διασκέδαση, την απόλαυση στην παρακολούθηση ενός φιλμ. Και το «Blade runner 2049», πιστέψτε με, είναι ένα τέτοιο φιλμ!
Δεδομένου πάντως του μύθου που κουβαλάει, οι προσδοκίες είναι πολύ υψηλές.
Φυσικά. Ομως δεν νομίζω ότι μπορεί να περιγράψει κάποιος με ακρίβεια τι είναι αυτό το φιλμ. Θεωρώ πως κάθε θεατής θα το διαβάσει διαφορετικά αφού υπάρχουν πολλές αναγνώσεις και επίπεδα στη σκηνοθετική άποψη του Ντενί Βιλνέβ. Ουσιαστικά ο Βιλνέβ καλεί τον θεατή να εξερευνήσει μόνος του το φιλμ. Είναι μια συναισθηματική δοκιμασία για εκείνον αλλά και μια πηγή γνώσης που ανοίγει νέους ορίζοντες στο είδος της επιστημονικής φαντασίας.
Πού βρισκόταν όλα αυτά τα χρόνια ο Ντέκαρντ; Δώστε μας μια εικόνα της ζωής του από το τέλος του προηγούμενου φιλμ και για τα επόμενα 30 χρόνια…
Εχω κάνει κάποιες σκέψεις γύρω από αυτή την περίοδο, για το πού βρισκόταν και τι έκανε αλλά δεν είναι τίποτε σίγουρο. Ισως και να μην έκανε κάτι ιδιαίτερα χρήσιμο. Οπως υπονοεί πάντως το φιλμ ο Ντέκαρντ μάλλον αντιμετώπισε κάποια σοβαρά εμπόδια στο να επιχειρήσει να δώσει κάποιο νόημα στη ζωή του.
Αλήθεια, είχατε επιφυλάξεις ή ανησυχίες στο να υποδυθείτε εκ νέου τον χαρακτήρα του Ρικ Ντέκαρντ;
Οχι, καμία. Εννοώ ότι φυσικά και έχω επιφυλάξεις ή ανησυχίες όποτε μου προτείνουν κάποιον ρόλο σε ταινία που σχετίζονται είτε με το σενάριο είτε με τους ανθρώπους που θα συνεργαστώ. Είναι φυσιολογικό στη δουλειά μας. Αλλά να μη θέλω να υποδυθώ ξανά τον χαρακτήρα αυτό δεν είχα καμιά απολύτως αντίρρηση.
Η συνεργασία με τον Ράιαν Γκόσλινγκ πώς ήταν;
Μια απόλαυση. Είναι χαρισματικός και πολύ ταλαντούχος. Θεωρώ ότι είναι από τους σημαντικότερους ερμηνευτές της γενιάς του. Μου άρεσε ιδιαίτερα το πόσο δημιουργικός είναι, ενώ οι ιδέες που είχε πάνω στον χαρακτήρα του βοήθησαν ιδιαίτερα και τη δική μας χημεία.
Με τον σκηνοθέτη, τον Ντενί Βιλνέβ, πώς τα πήγατε;
Είχα δει τις περισσότερες ταινίες του και εκτίμησα τη δουλειά του. Ηθελα να συνεργαστούμε αφού είναι σκηνοθέτης που ξέρει ακριβώς τι θέλει να κάνει. Στις προσωπικές συναντήσεις μας δεν απογοητεύτηκα διόλου. Είναι ένας πράος και γεμάτος εσωτερική δύναμη σκηνοθέτης που ίσως μόνο αυτός θα μπορούσε να πάρει το όραμα του Ρίντλεϊ Σκοτ από την πρώτη ταινία και να το εξελίξει. Είναι τρομερά έξυπνος και πνευματώδης. Καταφέρνει κατά τη γνώμη μου κάτι μοναδικό: να οδηγήσει το νέο «Blade runner» σε τέτοια επίπεδα που ίσως κανείς άλλος σκηνοθέτης δεν θα μπορούσε να φτάσει και δικαιολογεί απόλυτα την επιλογή του Ρίντλεϊ Σκοτ να του εμπιστευτεί την αγαπημένη του δημιουργία!
