∆ιαχρονικά στο τέλος της χρονιάς και µε την κατάθεση του προϋπολογισµού «βρέχει» υποβολιµαία δηµοσιεύµατα όπου η εκάστοτε κυβέρνηση ωραιοποιεί την οικονοµική κατάσταση.
Ανάλογα και εφέτος η Ν∆ κατασκευάζει ένα νέο success story. Και πάλι ανάλογα η «αντιπολίτευση του βασιλέως» (κεντροαριστερή, ψευδο-αριστερή και ακροδεξιά) γκρινιάζει για επιµέρους ζητήµατα. Κανένας δεν θίγει τον πυρήνα των προβληµάτων της χώρας και του λαού, που εκπηγάζουν από τα συµφέροντα της άρχουσας τάξης και τις επιταγές του ευρωµονόδροµου.
Eπειτα από δεκατετραετή σκληρή καπιταλιστική αναδιάρθρωση στις πλάτες των εργαζοµένων (στην οποία συνέβαλαν όλοι, σηµερινοί συµπολιτευόµενοι και αντιπολιτευόµενοι), ορισµένα βραχυπρόθεσµα µακροοικονοµικά µεγέθη έχουν βελτιωθεί. Οµως πίσω από τη µείωση του λόγου χρέους/ΑΕΠ κρύβονται ο πληθωρισµός που φουσκώνει τον παρονοµαστή (παρόλο που το απόλυτο µέγεθος του χρέους έχει αυξηθεί) και η φοροεπιδροµή στους εργαζόµενους (µέσω του πληθωρισµού και των έµµεσων φόρων) που αυξάνει τα δηµόσια έσοδα. Πίσω από τον υψηλότερο από τις χώρες του ευρωκέντρου ρυθµό µεγέθυνσης κρύβονται η διαρθρωτική κατάρρευση των βιοµηχανικών οικονοµιών του ευρωκέντρου και η βάρβαρη µείωση του εργατικού κόστους στην ευρωπεριφέρεια (µε την Ελλάδα να πρωτοπορεί τόσο στη µείωση του πραγµατικού µισθού όσο και στην αύξηση του εργάσιµου χρόνου). Πίσω από τη σχετική βελτίωση των επενδύσεων κρύβονται ο πακτωλός του Ταµείου Ανθεκτικότητας και Ανάπτυξης αλλά και το ότι η µεγάλη πλειονότητά τους πάει σε µη παραγωγικούς τοµείς (κτηµαταγορά, τουρισµός κ.λπ.) και «αρπαχτές».
Η σηµερινή «αντιπολίτευση του βασιλέως» µηρυκάζει για το κόστος ζωής (πράγµατι γονατίζει τους εργαζόµενους, καθώς ο πληθωρισµός στα είδη µαζικής λαϊκής κατανάλωσης παραµένει υψηλός) αλλά και για τις οικονοµικές ανισότητες και τη φτώχεια που όντως αυξάνονται. Μάλιστα επαίρονται ότι αυτοί θα είχαν διαχειριστεί καλύτερα τον ευρωµονόδροµο.
Κανείς από τους δύο δεν θίγει την ουσία των προβληµάτων της χώρας.
Το ελληνικό κεφάλαιο έριξε τη χώρα στον «λάκκο των λεόντων» της ευρωπαϊκής ενοποίησης, επιδιώκοντας την αναβάθµισή του µέσα στη διεθνή ιµπεριαλιστική πυραµίδα. Αντ’ αυτού η χώρα βυθίστηκε στις κρίσεις του 2008 και 2010 και υποβαθµίστηκε. Η µνηµονιακή καπιταλιστική αναδιάρθρωση κατόρθωσε να ξεπεράσει την κρίση στην πλάτη των εργαζοµένων, αλλά η χώρα εξακολουθεί να καρκινοβατεί.
Παρά τις µνηµονιακές επαγγελίες περί εξαγωγικής οικονοµίας, το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών είναι πάντα ελλειµµατικό λόγω της παραγωγικής δοµής της χώρας που υπαγορεύεται από την ευρωπαϊκή ενοποίηση. Βασικό προβληµατικό στοιχείο του είναι το ελλειµµατικό εµπορικό ισοζύγιο (την περίοδο Ιανουαρίου – Οκτωβρίου 2024 αυξήθηκε κατά 8,9%).
Η καπιταλιστική κερδοφορία –παρά τη βάρβαρη αποµύζηση των εργαζοµένων– δεν ανακάµπτει επαρκώς. Αυτό συνδέεται µε την αποφυγή παραγωγικών επενδύσεων και τη συνεπαγόµενη χαµηλή παραγωγικότητα της εργασίας. Επιπλέον, η διάρθρωση της οικονοµίας (αδύναµος πρωτογενής και δευτερογενής τοµέας, παραφουσκωµένος τριτογενής τοµέας, χαµηλό τεχνολογικό επίπεδο και µικρή προστιθέµενη αξία, µεγάλη εξάρτηση από εισαγόµενες εισροές κ.λπ.) παραµένει προβληµατική.
Το αποτέλεσµα είναι ο ελληνικός καπιταλισµός να πορεύεται ταλαντευόµενος προς την επόµενη κρίση του. Βραχυχρόνια το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, µακροχρόνια (µετά το 2032 το χρέος) αλλά και διαχρονικά ο κοντόφθαλµος ορίζοντας του ελληνικού κεφαλαίου και το προβληµατικό παραγωγικό πρότυπό του στρώνουν το έδαφος γι’ αυτήν. Οι εκάστοτε πολιτικοί διαχειριστές απλώς ροκανίζουν τον χρόνο και διαπραγµατεύονται την κυβερνητική επιβίωσή τους.
Η µόνη δυνατότητα αλλαγής πλεύσης είναι εάν ο κόσµος της εργασίας συνειδητοποιήσει την άθλια κατάστασή του και ταυτόχρονα τη δύναµή του να αλλάξει τα πράγµατα.
Διαβάστε επίσης
Όταν ο Πορτοσάλτε κριτικάρει τον Μητσοτάκη: Ανορθογραφία!
Τασούλας για ΠτΔ: Υποτάχθηκε στους εσωκομματικούς συσχετισμούς ο Μητσοτάκης
Μητσοτάκης: Προτείνει Τασούλα για Πρόεδρο Δημοκρατίας