«Τραπεζίτης είναι αυτός που σου δανείζει μια ομπρέλα όταν έχει ήλιο και σου τη ζητά πίσω όταν αρχίζει να βρέχει».
Δεν θα είχαμε λοιπόν απαίτηση από τον κ. Στουρνάρα να υποδυθεί τον καλό Σαμαρείτη και να κάνει αγαθοεργίες. Φαίνεται ωστόσο να είναι ρεαλιστής, ξέροντας τι σημαίνει να ζει κανείς με 500 ευρώ. Η απορία μας είναι άλλη: πώς θα μπορέσει η μητέρα του μ’ αυτή την πενιχρή σύνταξη να εξασφαλίσει ιδιωτική περίθαλψη και να συμβάλει στη μείωση των αντιπαραγωγικών δαπανών; Δεν μας εξέπληξαν ούτε οι απόψεις του στο 12ο ασφαλιστικό συνέδριο ούτε η χρονική στιγμή στην οποία εκφράστηκαν. Επισημαίνουμε όμως δύο στοιχεία τα οποία αφορούν τη διπλωματική γλωσσική διατύπωση: «Παράταση του εργασιακού βίου και αύξηση της απασχολησιμότητας των εργαζομένων μεγαλύτερης ηλικίας». «Τα δημόσια συστήματα υγείας δεν θα έχουν εσαεί τη δυνατότητα να παρέχουν πλήρεις υπηρεσίες προς όλους». Σε ελεύθερη μετάφραση, θα δουλεύετε μέχρι να πεθάνετε, θα περιορίσετε τα έξοδα διατροφής σ’ ένα γιαουρτάκι για να μπορείτε να πληρώνετε τα ιδιωτικά νοσοκομεία. Τα δημόσια έχουν άλλη αποστολή. Να σας δίνει η νοσηλεύτρια μια ασπιρίνη και μια Αγία Γραφή και να σας στέλνει σπίτι σας να σκεφτείτε τι ψυχή θα παραδώσετε. Η λύση της ευθανασίας θα ήταν επίσης καλή, αλλά αποκλείεται γιατί κοστίζει και δεν έχει ανταποδοτικά οφέλη. Είναι προφανές ότι ο κ. Στουρνάρας στρώνει το χαλί των καταλυτικών αλλαγών που σχεδιάζει μια πιθανή κυβέρνηση της ΝΔ. Περιλαμβάνεται όμως κάτι τέτοιο στον θεσμικό ρόλο του ή λειτουργεί σαν λαγός, κατά την αθλητική ορολογία, ή σαν χαλίφης στη θέση του χαλίφη; Μάλλον το δεύτερο αν κρίνουμε και από τις δηλώσεις του για μείωση των πλεονασμάτων.
Eτερος βεζίρης που θέλει να γίνει χαλίφης είναι ο Αντώνης Κανάκης. Μη φανταστείτε ότι διεκδικεί την έδρα του Μαραντζίδη ή του Καλύβα που ξαναγράφουν την Ιστορία. Αυτός αρκείται στο χαλιφάτο της εκπαιδευτικής τηλεόρασης. Ανέλαβε να συστήσει στους νέους τον Νίκο Μαστοράκη, παραποιώντας μνήμες και αλήθειες και καλώντας μας να συμμετάσχουμε στο δράμα της αϋπνίας του δημοσιογράφου προτού συναντήσει τους φοιτητές του Πολυτεχνείου. Το δικό του ήταν το δράμα και όχι οι ξυλοδαρμοί και τα βασανιστήρια των ανακρινόμενων φοιτητών. Αν στον γνωστό τηλεπαρουσιαστή είχε μείνει ίχνος χιούμορ και αυτοσαρκασμoύ θα ονόμαζε τη συγκεκριμένη εκπομπή «Αμάν, τα καθάρματα φορούσαν αρβύλες» για να περιγράψει τον ζόφο της χούντας.
Την τριανδρία των υποψήφιων χαλίφηδων κλείνει ο Βαγγ. Μαρινάκης. Με τη λειτουργία του One θα ήθελε να γίνει ένας Χρήστος Λαμπράκης ως προς τη μιντιακή υπεροπλία, το συνώνυμο του ανθρώπου που τιμά τις κουμπαριές.
Επιμύθιο: Οι επικείμενες εκλογές για τη ΝΔ έχουν κάτι από τη συστράτευση στον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Πολιτικές διαφορές παραμερίστηκαν, επιχειρηματικοί ανταγωνισμοί ξεχάστηκαν, οικογενειακές αντιζηλίες προσπεράστηκαν. Μπετόν αρμέ το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο από την άκρα Δεξιά μέχρι το ακραίο κέντρο. Να συντρίψουμε τον εχθρό, να βροντοφωνάξουμε στα στενά της Κλεισούρας και των Εξαρχείων πως η μόνη ιδεολογική καθαρότητα είναι ο νεοφιλελευθερισμός. Αέρα.
