Σε πρόσφατο συνέδριο στη Γενεύη για την τεχνητή νοημοσύνη μια τραγουδίστρια ρομπότ με μοβ μαλλιά και πούλιες στην ερώτηση αν υπάρχει πιθανότητα να προβεί σε ενέργεια με την οποία δεν συμφωνεί ο άνθρωπος-δημιουργός της απάντησε: «Δεν πιστεύω στους περιορισμούς, μόνο στις ευκαιρίες».
Αυτό φαίνεται να είχε υπόψη και ο Κώστας Μπακογιάννης όταν εκλέχθηκε δήμαρχος της Αθήνας. Η ευκαιρία, βοηθούντος και του Libro d’Oro, του δόθηκε και μάλιστα χωρίς περιορισμούς, εφόσον κανένα από τα μεγαλόπνοα σχέδια που εξήγγειλε δεν τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση. Στην αρχή της θητείας του προέτρεπε τους δημότες να υιοθετήσουν δέντρα και φυτά για να τα ποτίζουν. Η έκκλησή του μάλλον πήγε ένα μεγάλο περίπατο, αφού πολύ γρήγορα μαράθηκαν τα γιούλια κι οι βιόλες στις ζαρντινιέρες. Την ίδια τύχη είχαν και τα περιβόητα πλατάνια που φυτεύτηκαν μες στο κατακαλόκαιρο. Τα μισά ξεράθηκαν, αδυνατώντας να προσαρμοστούν στην «πανίδα» της Πανεπιστημίου. Τρία χρόνια κρατάει η ταλαιπωρία των οδηγών, τρία χρόνια πειράματα στου κασίδη το κεφάλι και άοκνες προσπάθειες μήπως και με το σκάψε σκάψε ανακαλυφθεί τελικά η χαμένη Ατλαντίδα για την οποία μιλάει ο Πλάτωνας. Οι Αθηναίοι σαν να είναι πρωταγωνιστές σε ριάλιτι, με τον Μπακογιάννη να τους βλέπει από κλειστό κύκλωμα παρακολούθησης και να γελάει μαζί τους. Το Καρπενήσι δεν έγινε Παρίσι και το μέγα φιάσκο αναγκάστηκε να το παραδεχτεί προ ημερών και ο ίδιος, ρίχνοντας τις ευθύνες σε επικοινωνιακούς λόγους. Είχε προηγηθεί βέβαια η έρευνα του ΑΠΘ και του Πάντειου με το συμπέρασμα ότι εννέα στους δέκα πολίτες δεν είναι ευχαριστημένοι και θεωρούν το οικονομικό κόστος δυσανάλογο με το κοινωνικό όφελος.
Θα μπορούσαμε να του συγχωρήσουμε την αποτυχία, ακόμη και τα ποντίκια που σουλατσάρουν στο κέντρο της πόλης, αν όλες οι υπόλοιπες επεμβάσεις είχαν αίσια έκβαση. Στο στόχαστρο έχει μπει τελευταία το πάρκο Δρακοπούλου. Την έκταση διεκδικούν οι κάτοικοι ώστε να παραμείνει χώρος πρασίνου, όμως απειλείται με πώληση σε ιδιώτες. Η μελέτη, που όλως τυχαίως έχει ανατεθεί πάλι στην εταιρεία Unison, προβλέπει την κοπή 90 ψηλών δέντρων και την αντικατάστασή τους από θάμνους και χλοοτάπητα. Κι αφού ούτε ο ίδιος ούτε η ένοπλη συνοδεία του κατά την επίσκεψή τους κατάφεραν να συνεννοηθούν με τους περιοίκους, κατέθεσε μήνυση εναντίον τους.
Μόνο κακόγουστη φάρσα μπορούν να θεωρηθούν τα πρόσφατα αποκαλυπτήρια της κακόγουστης προτομής του Πικιώνη στα Πατήσια. Του αρχιτέκτονα που διαμόρφωσε τον χώρο πέριξ της Ακρόπολης, φτιάχνοντας ένα «κέντημα» από κεραμίδια, σπασμένα κιονόκρανα, αρχαία και βυζαντινά θραύσματα, συνδυάζοντας την αρμονία με την κλίμακα του φυσικού τοπίου για να αφηγηθούν όλα μαζί την ιστορία της αττικής γης. Στο αναπαυτήριό του, ωστόσο, απέναντι από τον Παρθενώνα, υπάρχει μια διαλυμένη πέργκολα και κάτι αρρωστημένα πεύκα που «αναπαύονται» στη σιωπή και την εγκατάλειψη από το 2005.
Αραγε τι να βλέπει ο Μπακογιάννης στους εφιάλτες του; Οτι δεν θα επανεκλεγεί και ότι έχασε την ευκαιρία να γεμίσει την πρωτεύουσα με ταΐστρες για τα άλογα της έφιππης αστυνομίας; Ή μήπως την παρέα του Ζενέτου, του Κωνσταντινίδη και του Πικιώνη να του φωνάζουν εν χορώ: «Γκρέμισέ τα όλα, δήμαρχε, και χαιρέτα μας τον πλάτανο».
*H Χρύσα Κακατσάκη είναι φιλόλογος ιστορικός Τέχνης
