Ακόμη συζητιέται η φάση στο ματς Κυπέλλου ΑΕΚ – Αρης στην οποία ο Μπρινιόλι σηκώνει υπερβολικά ψηλά το πόδι του για να διώξει την μπάλα και στη συνέχεια χτυπάει τον Σουλεϊμάνοφ στο πρόσωπο. Φυσικά άκρη δεν βγαίνει, γιατί ο καθένας κρίνει ανάλογα με την ομάδα που υποστηρίζει.
Για όλο αυτό το πανηγυράκι πρώτος από όλους ευθύνεται ο κανονισμός διαιτησίας, που διαχωρίζει τα μαρκαρίσματα για κάρτες σε δύο κατηγορίες. Τα «κατά λάθος» και τα «επίτηδες», να το πω απλά. Τα πρώτα συνιστούν κίτρινη και τα δεύτερα κόκκινη. Του Μπρινιόλι ανήκει στην πρώτη κατηγορία, έτσι και ο διαιτητής αποφάσισε την κίτρινη κάρτα. Ομως δεν φταίνε οι διαιτητές.
Αυτός ο κανονισμός διαιτησίας θα πρέπει να αλλάξει, γιατί απλώς δεν είναι όλα τα φάουλ ίδια. Π.χ. όταν ένας αμυντικός ανατρέψει έναν επιθετικό που φεύγει μόνος του στην αντίπαλη περιοχή δεν σημαίνει αυτόματα αποβολή. Γιατί αν παίξει ο αμυντικός για την μπάλα, παίρνει κίτρινη. Αν σταματήσει τον επιτιθέμενο απλώς και μόνο για να μην του φύγει (κράτημα φανέλας, τρικλοποδιά από πίσω κ.λπ.), είναι κόκκινη. Ομως στη φάση του Μπρινιόλι τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά, όπως και σε ανάλογες περιπτώσεις, και χρειάζεται άλλη ερμηνεία και μία μόνο κάρτα, την κόκκινη. Γιατί επί της ουσίας, είτε το θέλει είτε όχι, κάνει μια πολύ επικίνδυνη προσπάθεια που θα μπορούσε να επιφέρει ανεπανόρθωτη ζημιά στον αντίπαλό του. Ομως στο ελληνικό ποδόσφαιρο το θέμα δεν είναι η ερμηνεία των κανονισμών ή οι ποινές-χάδια σε διαιτητές (δεν σφυρίζουν για μία ή δύο αγωνιστικές).
Το ζητούμενο είναι διαιτητές όπως ο Τσέτσιλας και ο (VARίστας) Ζαμπαλάς, που κουρέλιασαν με το έτσι θέλω τον κανονισμό διαιτησίας στο ματς Παναιτωλικός – Βόλος, να υποβιβάζονταν στη Σούπερ Λίγκα 2 και όχι να έμπαιναν για λίγο σε καραντίνα και να επανέρχονταν δριμύτεροι ύστερα από δυο τρεις αγωνιστικές για νέα διαιτητικά εγκλήματα.
Διαβάστε επίσης
Έκτακτο Συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ: Ξεκινούν οι εργασίες – Νέα «πυρά» και εκατέρωθεν κατηγορίες
