Κείμενα_x000D_
καλογραμμένα και διεισδυτικά που αντέχουν στον χρόνο. Σκέψεις και απόψεις_x000D_
αιρετικές που κεντρίζουν το ενδιαφέρον και ανοίγουν μέσα σου νέους ορίζοντες._x000D_
Κείμενα που ανήκουν στα τιμαλφή…
Δεν έχει σημασία αν συμφωνείς. Βυθίζεσαι στο σύμπαν της ομορφιάς τους – ανεκτίμητο στοιχείο ηαυταξία της ωραίας γραφής– και στον γόνιμο κόσμο του προβληματισμού, ευλογώντας τη στιγμή που συναντήθηκες με τέτοια κείμενα… Εντάξει. Υπάρχουν τα βιβλία. Αλλά και τα εφημεριδογραφήματα έχουν την αξία τους, ειδικά όταν αποδεικνύονται διαχρονικής αξίας. Ιδού, μια γεύση, παραπλεύρως.
ΥΓ.: Θα λείψουμε για μια εβδομάδα. Καλή χρονιά!
Αγαπητέ Φώτη,
Τις προάλλες σου έλεγα για έναν ευμεγέθη φάκελο που κοσμεί το πλούσιο αρχείο μου. Τίτλος, «Ωραία κείμενα». Πρόκειται για κείμενα άλλων. Δημοσιογράφων, στοχαστών, πανεπιστημιακών κ.ά., καθώς και για συνεντεύξεις ιδιαίτερου ενδιαφέροντος. Τα έχω σε χαρτί. Και τα προσέχω ως κόρην οφθαλμού.
• Σκέφτηκα, λοιπόν, να σου κάνω ένα δωράκι – μέρες που ’ναι. Παραθέτω αποσπάσματα των τεχνημάτων αυτών για να πάρεις μια γεύση. Ωραία γραφή και διεισδυτική σκέψη. Για το απρόβλεπτο και την ελπίδα, για τη διανόηση και την πίστη, για την παράδοση και τα ΜΜΕ. Ο,τι σε ενδιαφέρει πες το μου για να στείλω φωτοτυπημένα ολόκληρα τα κείμενα και τις συνεντεύξεις.
Εντγκάρ Μορέν: Για το απρόβλεπτο στην ιστορία της ανθρωπότητας, για το πολιτικό του πρόσημο και την Αριστερά (από συνέντευξη στη «Ρεπούμπλικα» τον Ιανουάριο του 2011 – αναδημοσίευση από τη στήλη του Μιχάλη Μητσού στα «Νέα»):
• «Αν με οδηγούσε μόνο το φως της λογικής, θα έλεγα ότι ο κόσμος οδεύει προς την καταστροφή, ότι βρισκόμαστε στο χείλος της αβύσσου. Αλλά στην ιστορία της ανθρωπότητος υπάρχει το απρόβλεπτο, που αλλάζει την πορεία των πραγμάτων. Γι’ αυτό κατά βάθος είμαι αισιόδοξος».
• «Είμαι δεξιός γιατί σύμφωνα με την επαναστατική παράδοση θέλω να υπερασπίζομαι την ελευθερία και είμαι αριστερός γιατί πιστεύω ότι έχουμε ανάγκη τον ριζοσπαστισμό […] Οι δύο λέξεις που πρέπει να ανακαλύψουμε εκ νέου είναι η αλληλεγγύη και η ευθύνη […] Να προχωράμε μπροστά ενσωματώνοντας το παρελθόν μας».
• Κωστής Παπαγιώργης: Για την ενημέρωση και τα ΜΜΕ (από κείμενο στον «Επενδυτή» στις αρχές του 2011):
• «Το καθημερινό φροντιστήριο εφημερίδων και καναλιών προκαλεί λήθαργο μάλλον παρά αφυπνίζει, με αποτέλεσμα να μη γνωρίζουμε εάν αυτό που ζητούμε είναι η “αλήθεια” ή η ρητορική γύρω από την εξεύρεσή της».
• «Ποιος ενδιαφέρεται για τις σφαγές που γίνονται στο τάδε σημείο του πλανήτη; Απαιτεί ωστόσο να τις γνωρίζει. Ποιος ενδιαφέρεται για το αληθινό καθεστώς του παγκόσμιου δικτύου ναρκωτικών, το οποίο περιλαμβάνει πλήθος κυβερνήσεων; Παρά ταύτα οφείλουν να το κοινοποιήσουν υπό μορφήν ρεπορτάζ, καταγγελίας, συνταρακτικής αποκαλύψεως. Ετσι καλλιεργείται η εντύπωση ότι τίποτα δεν μένει κρυφό, ενώ στην πραγματικότητα τελείται ένας ευφυής καταμερισμός αποκρύψεων και αποκαλύψεων, με τελικό αξίωμα ότι ο άνθρωπος έχει ανάγκη το παραμύθι των δια τ υ μπα νι ζ ο μένων αληθειών, αλλά ποτέ την ωμότητα της πραγματικότητας».
Ρεζίς Ντεμπρέ: Για τη διανόηση και την πίστη (από συνέντευξη στο περιοδικό «L’ Express» – αναδημοσίευση στην «Καθημερινή» τον Ιανουάριο του 2011):
• «Ο διανοούμενος παγιδεύτηκε στο κυνήγι της εικόνας του: δημοσιοποιώντας τις ιδιωτικές σκέψεις του για την επικαιρότητα, συνέδεσε την τύχη του με τα μέσα δημοσιότητος κι έγινε κομπάρσος στο πλατό των μίντια, μια υπογραφή, μια βεντέτα».
• «Οταν σε ξεσηκώνει η πίστη, κάνεις πράγματα που εκπλήσσουν τους σκεπτικιστές. Παίρνεις τις επιθυμίες σου για πραγματικότητα. Αυτό βοηθάει. Είναι ο βασικός κανόνας της πίστης – χριστιανικής, κομμουνιστικής, ίσως και φασιστικής».
Δημοσθένης Κούρτοβικ: Για τις θετικές όψεις της ελληνικής παράδοσης (άρθρο στα «Νέα» τον Μάιο του 2013):
• «Ούτε η αστικοποίηση ούτε ο εξευρωπαϊσμός ούτε η “ξενομανία” απειλούν την ελληνική ταυτότητα τόσο όσο θέλουν να πιστεύουν οι γλωσσαμύντορες, οι ξενόφοβοι και οι συνωμοσιολόγοι. Πολύ περισσότερο κακό της κάνουν εκείνοι που γυρίζουν τις θετικές όψεις της ελληνικής πολιτισμικής φυσιογνωμίας σε αρνητικές – κάτι που μπορεί να συμβεί και συμβαίνει με τα ιδιαίτερα ψυχολογικά γνωρίσματα των περισσοτέρων λαών»…
Αυτά τα λίγα, φίλε μου, γιατί ο χώρος δεν επαρκεί. Διάλεξε τι θέλεις, και λάβε υπ’ όψιν σου ότι διαθέτω επίσης Μπουκάλα, Ξυδάκη, Ρούσσο Βρανά, Σεβαστάκη (Νίκο και Δημήτρη), Σκαμπαρδώνη, Γούντι Αλεν, Ταγκιέφ και πολλούς άλλους, κείμενα των οποίων ανήκουν στα τιμαλφή – και δύσκολα τα βρίσκεις.
Χαίρε, λοιπόν. Καλή χρονιά και χρόνια πολλά για τη γιορτή σου.
