Μετά την αποµάκρυνση από το ταµείο τα πράγµατα είναι γνωστά. Κανένα λάθος δεν αναγνωρίζεται, κανένα ποσό δεν επιστρέφεται. Το ίδιο συµβαίνει και µε την ψήφο. Η αποµάκρυνση από την κάλπη έχει δηµιουργήσει τετελεσµένο και δεν έχει καµιά σηµασία αν έγινε λάθος. Η επιταγή έχει παραδοθεί στον παραλήπτη, ο οποίος θα πράξει τα δέοντα. Αν µάλιστα η επιταγή είναι λευκή, του δίνεις τη δυνατότητα να συµπληρώσει το ποσό που θέλει για να πλαστογραφήσει, να σε χρεώσει και να σου ζητάει και τα ρέστα.
Η ψήφος δεν επιστρέφεται. Μπροστά στην κάλπη είναι σαν να βρίσκεσαι στο ταµείο. Το λογικό είναι οι λογαριασµοί να είναι προσεκτικοί και η επένδυση ξεκάθαρη. Στις εκλογές που παίρνουµε µέρος αυτή την Κυριακή υπάρχει µια ιδιοµορφία. Οι πολίτες έχουν ήδη εκφράσει πριν από ένα µήνα την πολιτική τους επιλογή δίνοντας στον Μητσοτάκη ένα µεγάλο ποσοστό. Στις δεύτερες εκλογές δηλαδή είναι λογικό να µην κριθεί ποιο θα είναι το πρώτο και το δεύτερο κόµµα. Στην πολιτική δεν υπάρχουν θαύµατα και αν κάτι µοιάζει µε θαύµα, µάλλον είναι µεγάλο ψέµα. Με αυτή την έννοια έχει κριθεί ότι η Ν∆ είναι το κόµµα που θα κερδίσει την εξουσία.
Λάθος ή σωστό, αυτό έχουν επιλέξει οι ψηφοφόροι.
Την ίδια ώρα, όµως, δεν έχει διαφανεί µόνο ποιος θα έχει την εξουσία αλλά και τι θα την κάνει. Τον ένα µήνα που µεσολάβησε από τις πρώτες εκλογές ο Μητσοτάκης έχει δείξει ότι επιθυµεί λευκή επιταγή. ∆εν θέλει την εξουσία για να τη χειριστεί µε τους κανόνες της δηµοκρατίας. ∆ηλαδή µε κοινοβουλευτικό έλεγχο, λογοδοσία και διαφάνεια. Ο Μητσοτάκης θέλει µεγάλη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, την οποία θα χρησιµοποιήσει ως νοµιµοποίηση για κάθε απόφασή του. Θέλει µια ανάθεση εξουσίας για να τη χειριστεί εν λευκώ και όχι εξουσία µε συνθήκες δηµοκρατικού ελέγχου.
Στο µεσοδιάστηµα από τις προηγούµενες εκλογές η Ν∆ κλήθηκε να απαντήσει σε θέµατα που προέκυψαν στην καθηµερινότητα και αποτελούσαν προβλήµατα στα οποία οι κυβερνητικές της ευθύνες ήταν διακριτές. Απέναντι σε αυτά τα προβλήµατα η απάντηση ήταν ότι ο λαός έδωσε 41% στη Ν∆ και άρα δεν µπαίνει θέµα απάντησης επί κάποιας ευθύνης. Ο Γιώργος Κουµουτσάκος ήταν ο πρώτος που έκανε χρήση του επιχειρήµατος όταν κλήθηκε να απαντήσει για έναν άνθρωπο που πέθανε στην καρότσα ενός αγροτικού αυτοκινήτου επειδή δεν υπήρχε ασθενοφόρο για να διακοµιστεί στο νοσοκοµείο.
Ο Κωστής Χατζηδάκης, θύµα των παρακολουθήσεων από τον πρωθυπουργό του, έδωσε την ίδια απάντηση σε τηλεοπτικό πάνελ του Mega όταν και αυτός ρωτήθηκε για τις υποκλοπές και τον τρόπο που κυβέρνησε η Ν∆. Το 41% είναι κατά τον Χατζηδάκη η απόδειξη ότι δεν έχει να απολογηθεί για τίποτε. Και ναι µεν σε προσωπικό επίπεδο ο Χατζηδάκης µε την ελαστική συνείδηση, που του επέτρεψε να µη ζητήσει εξηγήσεις ούτε για την παρακολούθησή του, µπορεί να λέει ό,τι θέλει, σε πολιτικό επίπεδο όµως συµµετέχει στην οµολογία «θα κάνουµε ό,τι γουστάρουµε και θα χρησιµοποιούµε ως επιχείρηµα το ποσοστό που πήραµε».
Ο ίδιος ο Μητσοτάκης όταν ρωτήθηκε γιατί δεν κάνει ντιµπέιτ µε τον Αλέξη Τσίπρα, όπως είχε δεσµευτεί πριν από τις εκλογές του Μαΐου, απάντησε ότι δεν έχει νόηµα η τηλεµαχία γιατί ο λαός έχει κρίνει. ∆ηλαδή η ανάγκη να τοποθετηθούν και να κριθούν οι πολιτικοί αρχηγοί για όσα λένε δεν υπάρχει, όπως συµβαίνει στις δηµοκρατίες, γιατί τον Μητσοτάκη δεν τον ενδιαφέρουν οι θέσεις αλλά η επιβολή του.
Εχουν γράψει πολλοί για την αλαζονική στάση του Μητσοτάκη στο διάστηµα που µεσολάβησε από τις εκλογές του Μαΐου. ∆εν είναι όµως µόνο αλαζονεία. Είναι η πρόγευση, η αποκάλυψη για όσα θα ακολουθήσουν. Η στάση του προκύπτει κυρίως από την αντίληψη για το τι είναι η εξουσία (του). Είναι η απόφασή του να πάει όπου θέλει τη χώρα χωρίς να δίνει λογαριασµό σε κανέναν. Σε κάθε έλεγχο και κριτική δεν θα απαντάει µε επιχειρήµατα, αλλά κουνώντας τη λευκή επιταγή του ποσοστού του ως εξουσιοδότηση για κάθε αυθαιρεσία. Και όταν τα κόµµατα της αντιπολίτευσης θα διαµαρτύρονται γιατί η άσκηση εξουσίας από την πλευρά του είναι εκτός θεσµικών πλαισίων, ο Μητσοτάκης θα έχει παγιώσει την αντίληψη ότι η ψήφος δεν είναι µια επιλογή που έγινε η οποία δεν ακυρώνει την κοινοβουλευτική διαδικασία, αλλά το διαρκές σύνθηµα «απάνω τους».
Ο Μητσοτάκης θέλει µεγάλο ποσοστό και ισχυρή αυτοδυναµία όχι για να κυβερνήσει µε σταθερή κυβέρνηση, όπως λέει, αλλά για να µπορεί να περιφρονεί τους ηθικούς και πολιτικούς κανόνες. Σε κάθε πρόβληµα που θα ανακύπτει, σε κάθε έγκληµα που θα γεννά η πολιτική του, η επωδός θα είναι η ίδια: «Σαράντα τόσο τοις εκατό».
Θα µπορεί να περιφρονεί τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, να µην απαντά στον κοινοβουλευτικό έλεγχο, να στέλνει τον σκύλο του αντί για υπουργούς του στη Βουλή και όλα θα δικαιολογούνται στην κοινή γνώµη µε το επιχείρηµα ότι τον επέλεξε ο λαός.
Στόχος του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι να γεµίσει η κάλπη µε τα ψηφοδέλτιά του για να αδειάσει η δηµοκρατία από το περιεχόµενό της. Θα εφαρµόσει ένα µοντέλο «αναθετικής δηµοκρατίας», που οι εκλογές θα χρησιµοποιούνται ως επιχείρηµα δηµοκρατικών διαδικασιών, και στη συνέχεια θα µεταφράσει τη λαϊκή εντολή σε δικαίωµα να κάνει ό,τι θέλει, ακόµη και ενάντια στους κανόνες της δηµοκρατίας. Αν αύριο εντοπιστεί να παρακολουθεί και πάλι υπουργούς και πολίτες, θα απαντήσει ότι δεν έχει να δώσει καµιά απάντηση γιατί τον ψήφισε ο λαός. Θα µοιράσει τα 50 δισεκατοµµύρια από το Ταµείο Ανάκαµψης σε δέκα φίλους (όπως φοβούνται στην Κοµισιόν), αλλά θα εµφανίζει τη ληστεία ως ανάπτυξη και όταν βγουν αποδεικτικά στοιχεία στην επιφάνεια θα ξαναπεί ότι είναι ο νικητής και δεν δίνει λογαριασµό σε κανέναν. Ακόµη και το Αιγαίο αν παραδώσει στην Τουρκία, το επιχείρηµα θα είναι πως είναι ο ηγέτης και θα κάνει ό,τι θέλει.
Η πολιτική, η κοινωνία, οι θεσµοί θα υποταχθούν σε νέους κανόνες που θα έχει δικαίωµα να εφαρµόσει γιατί αυτός κάνει κουµάντο. Η ηγεσία της ∆ικαιοσύνης, οι επικεφαλής των ανεξάρτητων αρχών, η ΕΥΠ, το στράτευµα, τα σώµατα ασφαλείας θα λειτουργούν µε κανόνες Μητσοτάκη.
Ο καθένας µπροστά στην κάλπη έχει δικαίωµα να κάνει ό,τι επιλογή θέλει. Αυτό είναι δηµοκρατία, αλλά δεν κρίνει µόνο αυτό τη δηµοκρατία. Η δηµοκρατία έχει ήδη πρόβληµα στη χώρα, από τη στιγµή που η πολιτική κρίση στρεβλώνεται και οι επιλογές γίνονται από κριτήρια όπως πόσο καλό TikTok έχει ο αρχηγός της Ν∆. Ο Μητσοτάκης το γνωρίζει και χρησιµοποιεί την ευκαιρία που έχει για να κάνει τη στρέβλωση ακόµη µεγαλύτερη, στρεβλώνοντας τους ίδιους τους όρους της δηµοκρατίας. Ο Μητσοτάκης κινείται στον δρόµο που έχουν χαράξει ο Ορµπάν, ο Τραµπ, ο Μπολσονάρο και όλοι οι ηγέτες-κατασκευάσµατα της µεσσιανικής στοχευµένης επικοινωνίας. Πολλοί αναλυτές θεωρούν ότι ο Μητσοτάκης θα πληρώσει µε καθυστέρηση και τόκο όσα έχει κάνει την πρώτη τετραετία. Κατά µία έννοια αυτό ισχύει για όλους όσοι έχουν κυβερνήσει από τη µεταπολίτευση και µετά. Το θέµα όµως δεν είναι πότε και πώς θα πληρώσει ο Μητσοτάκης, αλλά πόση ζηµιά έχει γίνει. Μπροστά στο ταµείο της κάλπης ας κάνει ο καθένας τους λογαριασµούς του.
