Ουδεμία κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της και τη Δημοκρατία δεν μπορεί να «χρηματοδοτεί» ή «ενισχύει» μέρος από τα ΜΜΕ που μάλιστα στην περίπτωσή μας τυγχάνουν να ανήκουν σε άτομα με μεγάλη οικονομική επιφάνεια.
Εξάλλου μπορεί κανείς να αντιτάξει -υιοθετώντας τη δική τους οικονομική προσέγγιση- πως «έτσι είναι ο ανταγωνισμός». Αν τα βγάζεις πέρα, επιζείς. Αν όχι κλείνεις!
Αυτό δεν λένε και οι νεοφιλελεύθεροι; Αυτοί δεν είναι που δεν θέλουν (όπως λένε) δεκανίκια;
Βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που η κυβέρνηση χρηματοδοτεί ή ενισχύει τα Μέσα Ενημέρωσης.
Πολλοί αυτή την ενίσχυση την ερμηνεύουν ως κίνηση αλλοίωσης του περιεχομένου των ειδήσεων.
Βέβαια η πλειονότητα –αν όχι το σύνολο- των συγκεκριμένων Μέσων Ενημέρωσης, ανήκει στο γαλάζιο στρατόπεδο, στα χέρια ισχυρών οικονομικών παραγόντων με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Θα αναρωτιέται λοιπόν κάποιος αφού ιδεολογικά βρίσκονται κοντά στην κυβέρνηση προς τι η ανάγκη ενίσχυσης;
Η απάντηση είναι περισσότερο από σαφής.
Για να λειτουργήσει το σύστημα, κάθε μηχανή, θέλει και το λάδωμά του…
Ιδιαίτερα όταν τα ΜΜΕ έχουν στο χέρι και το μαχαίρι και μπορούν να παίζουν τα δικά τους παιχνίδια, απευθυνόμενα στην κυβέρνηση.
Οπότε μην αναρωτιέστε γιατί η κυβέρνηση από την αρχή της πρώτης τετραετίας έχει ξοδέψει πάνω από 70 εκατομμύρια ευρώ στην ενίσχυση – με διάφορες δικαιολογίες – των Μέσων Ενημέρωσης, κάνοντας συχνά και εξαιρέσεις που βγάζουν μάτι.
Το θέμα δεν είναι βέβαια μόνον αυτά που φαίνονται.
Άλλο ένα θέμα είναι με ποιους νόμους και αποφάσεις βελτιώνει την κατάσταση ορισμένων Μέσων Ενημέρωσης ή ορισμένων ιδιοκτητών Μέσων Ενημέρωσης καθώς αρκετοί έχουν στην εξουσία τους, ολόκληρες αυτοκρατορίες…
Και εκεί προφανώς υπάρχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον…
Γιατί στη μία περίπτωση δίνει δεκάδες εκατομμύρια, όμως, η άλλη «εύνοια» μπορεί να παράξει πολύ μεγαλύτερο πλούτο.
Ίσως ποτέ δεν μάθουμε!
