Η Λιζ Τρας πλέον αποτελεί παρελθόν από το τιμόνι του Συντηρητικού κόμματος, αφήνοντας μια χαοτική κληρονομιά πίσω της. Θα μείνει στην ιστορία ως η πιο βραχύβια πρωθυπουργός στην ιστορία της χώρας και ως η μοναδική ηγέτις που δεν κατάφερε να ξεπεράσει σε διάρκεια θητείας τη ζωή ενός… μαρουλιού. Πέραν όμως της όποιας ιλαρότητας προκαλεί η ιδιόρρυθμη πολιτικός και το βρετανικό φλέγμα των ταμπλόιντ του νησιού, το σημαντικό ερώτημα είναι ποιος θα κληθεί να αναλάβει την ηλεκτρική καρέκλα τόσο του αρχηγού των Τόριδων όσο και της πρωθυπουργίας;
Από τη μια πλευρά, η δημοφιλία του Συντηρητικού κόμματος βρίσκεται στο χειρότερο σημείο της ιστορίας του, με τους Εργατικούς να φαίνονται στις δημοσκοπήσεις να προηγούνται μέχρι και με τριάντα ποσοστιαίες μονάδες. Παράλληλα, η εσωκομματική ενότητα έχει πάει περίπατο, με την κεντρώα -πιο φιλοευρωπαϊκή- πτέρυγα να είναι στα μαχαίρια με την αντίστοιχη δεξιά -υπέρ του Brexit- πτέρυγα, από τότε που αναγκάστηκε να παραιτηθεί ο Μπόρις Τζόνσον. Ο οποίος, παρεμπιπτόντως, δηλώνει παρών για τη νέα εκλογική κούρσα, γεγονός που προκαλεί ανάμικτες αντιδράσεις: από απειλές παραίτησης μέχρι εκκλήσεις για επιστροφή του μοναδικού υποψήφιου διαδόχου που έχει λάβει λαϊκή νομιμοποίηση μέσω εκλογών.
Όπως και αν εκτυλιχθούν τα πράγματα από εδώ και πέρα, το κύριο θέμα συζήτησης για την επόμενη μέρα είναι το εξής: ποιος είναι εκείνος ο Τόρις βουλευτής που μπορεί να συνδυάσει, από τη μια πλευρά, τις πολιτικές αρετές που χρειάζονται για την καθοδήγηση της χώρας μέσα σε ένα τοπίο ακραίας έντασης και οικονομικής κρίσης και, από την άλλη, την έγκριση όλων των φραξιών του Συντηρητικού κόμματος; Οι προϋποθέσεις αυτές μοιάζουν απίθανο να καλυφθούν επαρκώς από έναν και μοναδικό υποψήφιο, για αυτό υπάρχει η υπόθεση να βγουν δύο ηγέτες για το κόμμα, ένας από κάθε φράξια.
Παράλληλα, στον βρετανικό Τύπο ήδη κάνουν λόγο για μετάθεση της ανακοίνωσης του μεσοπρόθεσμου προϋπολογισμού από τις 31 Οκτωβρίου σε απώτερη ημερομηνία, αφού ο νέος αρχηγός του κόμματος, που λέγεται ότι θα έχει εκλεγεί μέχρι τις 28 του μήνα, θα πρέπει να βρει πόρους για να χρηματοδοτήσει ένα πρόγραμμα που θα ξεπερνά τα £40 δισ., μετά το κομμάτιασμα του μίνι προϋπολογισμού της Τρας. Με την κλίμακα του σχεδίου να μην επιτρέπει μεγάλη ελευθερία κινήσεων και να κάνει σχεδόν αναπόφευκτη τη λιτότητα, η θέση του πρωθυπουργού χαρακτηρίζεται ήδη ως «δηλητηρισμένο δισκοπότηρο» (poisoned chalice) για όποιον κερδίσει την αρχηγία του Συντηρητικού κόμματος.
