Μπορεί ο Κάρολος επιτέλους να έγινε αυτό για το οποίο ετοιμαζόταν σε όλη του τη ζωή, όμως είναι αμφίβολο αν είναι προετοιμασμένος να αντεπεξέλθει στις προκλήσεις που έχει μπροστά του. Η Βρετανία περνά μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις μεταπολεμικά και η κληρονομιά που παραλαμβάνει από τη μητέρα του Ελισάβετ μόνο στέρεη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί.
Σκωτσέζικο ντους
Ο Κάρολος μπορεί να μην πληρώσει ούτε 1 σελίνι για την υλική κληρονομιά που παραλαμβάνει από την Ελισάβετ, ύψους πολλών δισεκατομμυρίων, αλλά αναμένεται να πληρώσει βαρύ τίμημα αν δεν βρει τρόπο να ενώσει ένα βασίλειο του οποίου οι συνιστώσες χώρες έχουν αναπτύξει φυγόκεντρες τάσεις.
Η Σκωτία είναι μια από τις χώρες με τη μεγαλύτερη ροπή προς την έξοδο από το Ηνωμένο Βασίλειο. Στις εκλογές που διεξάχθηκαν την άνοιξη του 2021 το Σκωτσέζικο Εθνικό Κόμμα (SNP) της πρωθυπουργού Νίκολα Στέρτζον κέρδισε άνετα, αφού είχε ως πρώτο σημείο στην προεκλογική του ατζέντα τη διεξαγωγή δεύτερου δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία της. Η Στέρλευση. τζον υποσχέθηκε να κάνει δημοψήφισμα πριν από τα μισά της θητείας της και τήρησε την υπόσχεσή της: στις 19 Οκτωβρίου του 2023 θα διεξαχθεί το συμβουλευτικό δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Σκωτίας. Στο Λονδίνο αμφιβάλλουν για τη συνταγματικότητα του δημοψηφίσματος, θέμα για το οποίο –σύμφωνα με τον νόμο περί ημιαυτόνομης διακυβέρνησης της Σκωτίας το 1998– έχει αρμοδιότητα η αγγλική Βουλή στο Γουέστμινστερ.
Η Σκωτία έχει συμφωνήσει με την Αγγλία ότι δεν μπορεί να καταλύσει μονομερώς το βασίλειο, ενώ οι οπτικές διαφέρουν ως προς τον σκοπό και το αποτέλεσμα των δημοψηφισμάτων και τη νομοθεσία που τα διέπει, η οποία ψηφίστηκε το 2012. Η διαφωνία αυτή δεν έχει λυθεί μέχρι σήμερα. Ωστόσο η αντίσταση που βρίσκει η Σκωτία από το Λονδίνο έχει κάνει νομικούς να αναρωτιούνται αν το Ηνωμένο Βασίλειο παραμένει εθελοντική ένωση χωρών ή αν επιβάλλεται υπό την πίεση του νόμου.
Ακόμη κι αν η Σκωτία αποτύχει να αποκτήσει έρεισμα για την ανεξαρτησία της μέσω ενός δημοψηφίσματος, οι συνθήκες που οδηγούν τα εθνικιστικά κόμματα της Σκωτίας στην κυβέρνηση τα τελευταία δέκα χρόνια δεν φαίνεται να υποχωρούν: ο αγγλοκεντρικός χαρακτήρας του βασιλείου και το Brexit, καθώς και οι παραδοσιακές διαφορές ανάμεσα στον βορρά και τον νότο του βασιλείου, παραμένουν και διευρύνουν τα ρήγματα που διατρέχουν τη βρετανική νήσο.
Θρυαλλίδα
Από το 1998 η Σκωτία και η Ουαλία έχουν δική τους Βουλή και η Βόρεια Ιρλανδία έχει δική της ΕθνοσυνέΟμως αυτή η αποκέντρωση των εξουσιών δεν έχει συντείνει στο «ξεφούσκωμα» των εθνικιστικών τάσεων ούτε στη Σκωτία ούτε στην Ουαλία. Στην τελευταία ο Εργατικός Μαρκ Ντρέικφορντ έχει προτείνει 20 σημεία για την «ενδυνάμωση της ένωσης» που ουσιαστικά δίνουν περισσότερες εξουσίες στην αποκεντρωμένη Βουλή της Ουαλίας. Το σίγουρο είναι ότι οι χώρες του Ηνωμένου Βασιλείου έχουν δείξει ότι επιθυμούν την αλλαγή του συστήματος διακυβέρνησης το οποίο θέλει το Γουέστμινστερ πανίσχυρο και κυρίαρχο. Ο θάνατος της Ελισάβετ ίσως αποτελέσει τη θρυαλλίδα που θα βγάλει από τη μέση και το τελευταίο εμπόδιο στη συνείδηση των πολιτών ώστε να επιχειρήσουν μια σημαντική αναθεώρηση των κανόνων που διέπουν τη διακυβέρνηση των χωρών που συναποτελούν το Ηνωμένο Βασίλειο.
