Ο κύριος Άδωνης Γεωργιάδης ήταν πάντα ένα παράξενο είδος πολιτικού ζώου. Κάτι μεταξύ νάνου, κατά το έρμα όχι κατά το δέμας ,αν και δεν είναι και πρώτο μπόι και …γιλέκου. Που το φοράει και νομίζει ότι είναι αλεξίσφαιρο. Ότι τον προστατεύει ότι κι αν πει ότι κι αν κάνει!
Νανογιλέκα πουλούσε από τηλεοράσεως ως πλασιέ προϊόντων υψηλής τεχνολογίας ο νυν υπουργός Ανάπτυξης και φυσικά η δουλειά δεν είναι ντροπή. Ντροπή είναι να το παίζεις από πολιτικό ζώο, πολιτικός βοσκός και μάλιστα τσέλιγκας και να θαρρείς , ότι μπορείς να σαλαγάς το κοπάδι τσιρίζοντας και ψευδόμενος καθημερινά από τηλεοράσεως, ενώπιον του ελληνικού κοπαδιού, σε κάθε στάνη της χώρας. Κάτι σαν βοσκός σε τηλεεργασία…
Αν, από τα νανογιλέκα του Άδωνη κρατήσετε το νάνος, με την έννοια του micro/ μικρός είστε μέσα. Μικρός είναι και με μικρότητες προχωράει στις καθημερινές τηλεοπτικές φωνασκίες του.
Αν επιλέξετε να κρατήσετε το γιλέκο, τότε πάλι μέσα είστε γιατί το είδος του ενδύματος αυτού είναι στενά συνυφασμένο με την ψεύτικη κομψότητα, με την τζάμπα μαγκιά και με την αγαπημένα του σώματα ασφαλείας ,κατά την έννοια του αλεξίσφαιρου. Ίσως και να χρειαζόμαστε, όμως, το γιλεκάκι που πωλεί , ως ασπίδα στις σφαίρες , που πέφτουν σαν το χαλάζι, ένθεν κακείθεν όταν ανοίγει το στόμα του, κυρίως, ότΑΝ τύχει- λέμε τώρα- να στριμωχτεί λίγο.
Προσωπικά επιλέγω να αφήσω παράμερα και τον όρο πολιτικό, και το ζώο και τον νάνο και να κρατήσω το γιλέκο, για την περίπτωση του. Όχι ως γιλέκο, όμως, αλλά ως σιγκούνι βλάχικο και μαυροκεντημένο για τον βοσκό Άδωνη που μας περνά όλους για πρόβατα και πασχίζει να υπάρχει έστω και χωρίς έργο, φωνάζοντας. Γιατί ο κος Γεωργιάδης ρέπει επικίνδυνα στο να γίνει περίπου ταυτόσημος με τον βοσκό της ιστορίας που παίζει το με το ψέμα για τον λύκο. «Η Τουλουπάκη, η Τουλουπάκη θα κληθεί σε ανάκριση» προανήγγελλε.
« Ο Βαξεβάνης, ο Βαξεβάνης θα κατηγορηθεί» ωρυόταν. Και πάει λέγοντας, μαζί με τα περίφημα τεκμήρια αθωότητας, που ισχύουν μόνο για τον ίδιο και όχι για τους απέναντι του …
Κάπως έτσι, όμως ,κάποια στιγμή ο κακός λύκος θα σκάσει μύτη, με τη μορφή ενός αδέκαστου και έντιμου δικαστικού λειτουργού ( γιατί υπάρχουν τέτοιοι ) και θα δείξει τα δόντια του στον υπουργό της δικογραφίας της Novartis. Τότε, κανένα νανογιλέκο, όσα κι αν φορέσει κατάσαρκα και πανωφόρια δεν θα τον σώσει!! Καθόλου ακατανόητος για τις συμπεριφορές του και εμφανώς αμετανόητος για τα ψέματα και τις γκάφες του , με πολλές κυβιστήσεις, συνεχίζει σε κάθε ευκαιρία, με κάθε δικαιολογία. Γιατί δυστυχώς εκείνο το έρμο το νανογιλέκο δεν φοριέται στο… στόμα. Γι αυτό κι όταν το ανοίγει είναι απροστάτευτος και κατρακυλά κάθε μέρα και περισσότερο στην ανυποληψία και στου λύκου το στόμα…. Για μένα το ζήτημα είναι ότι πληρώνεται από τους φόρους μας για να είναι υπουργός απραξίας ενώ είναι βοσκός με νανογιλέκο.
Καλύτερα, όμως για μία από τελευταίες μεγάλες του γκάφες τα γράφει ο συνάδελφος Γιώργος Σαββινίδης στο site του Φιλελεύθερου της Κύπρου:
« Ένα τεράστιο πολιτικό και επικοινωνιακό δώρο δέχτηκε απρόσμενα εξ ουρανού η κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και μάλιστα τη στιγμή που ο προεκλογικός πυρετός ενόψει προεδρικών εκλογών άρχισε να ανεβαίνει.
Με μια ελαφρά τη καρδία δήλωση και μια ανασκευή- κυβίστηση, ο Υπουργός Ανάπτυξης & Επενδύσεων (όχι ό,τι κι ό,τι) της Ελλάδας και αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Άδωνις– Σπυρίδων Γεωργιάδης κατάφερε να συσπειρώσει όλες τις πολιτικές δυνάμεις της Κύπρου.
Με τη γνωστή τακτική της τσιρίδας, της ανακρίβειας και της θόλωσης του τοπίου με την οποία πολιτεύεται όλα αυτά τα χρόνια στη μοναδική χώρα στον κόσμο όπου θα μπορούσε να πολιτευτεί, δεν προκάλεσε την αντίδραση μόνο του Υπουργού Υγείας, του Γενικού Ελεγκτή και της πλέον προβεβλημένης βουλεύτριας του ΑΚΕΛ (θα του άξιζε Νόμπελ Ειρήνης…), αλλά και σύσσωμης σχεδόν της κοινής γνώμης στην Κύπρο. Το γεγονός ότι κατάφερε να γεφυρώσει την… άβυσσο ανάμεσα σε εμβολιασμένους και αντιεμβολιαστές αποτελεί ένα επίτευγμα μοναδικό στον κόσμο.
Παρακολουθώντας τον Άδωνι να κάνει πλέον και διεθνή καριέρα πολιτικού τσιρκολάνου, σκέφτομαι ότι αν ήμουν εγώ Έλλην πολίτης θα ντρεπόμουν να λέω ότι τον έχω για Υπουργό, οποιουδήποτε χαρτοφυλακίου. Και δεν είναι ζήτημα ούτε ιδεολογίας, ούτε πεποιθήσεων, ούτε κοσμοθεωρίας. Είναι απλώς ζήτημα αισθητικής και ήθους. Ή μάλλον ζήτημα ελλείμματος αισθητικής και ήθους. ….Σε κάτι τέτοιες μπαλαφάρες, λοιπόν, που θολώνουν τα νερά και προκαλούν σύγχιση, ταραχή και αντιπαράθεση, σε συνδυασμό με ειρωνίες, νταηλίκια και παιχνίδια τύψεων, εξπέρ και σπεσιαλίστας είναι ο Άδωνις. Γι’ αυτό άλλωστε ο Έλληνας πρωθυπουργός τον θεωρεί έναν από τους πιο κομβικούς συνεργάτες του. Αν δεν υπήρχε, θα έπρεπε να τον εφεύρει.» Γι αυτό σας λέω, βοσκός με νανογιλέκο σε αναμονή του λύκου.
(Από την Κυριακάτικη ΚΟΝΤΡΑ 16/1/2022)
Σημ. Αυτά σκεφτόμαστε ακούγοντας τον να προσπαθεί να πείσει για την….αρχειοθετημένη και …αδιευκρίνιστη αθωότητα του από βήματος Βουλής .
Ελπίζω με τη φιλοξενία του DOCUMENTO. για την οποία ευχαριστώ τον Κώστα Βαξεβάνη, να επανέλθω από εδώ, στο θέμα της τραγικωμωδίας ΑΔΩΝΙΑΔΑ
