Εστω και με 20-25 χρόνια καθυστέρηση, ο παλιός πρόεδρος της Παναχαϊκής, Αρης Λουκόπουλος, σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Πατρινόραμα», αποκάλυψε πολλά και σημαντικά πράγματα για την περιβόητη «παράγκα» που είχε στηθεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο από την δεκαετία του ’90. Δήλωσε ο πρώην πρόεδρος:
-«Ανεβάσαμε κατηγορία την Παναχαϊκή με όχι… ορθόδοξο τρόπο. Θέλαμε με κάθε τρόπο να την ανεβάσουμε την ομάδα και δαπανήθηκαν πάρα πολλά χρήματα για το σκοπό αυτό και όπως είπα, όχι με τον ορθόδοξο τρόπο…»
-«Αγοράζαμε παιχνίδια! Πιο συγκεκριμένα, ένα παιχνίδι δεν θα το ξεχάσω στο Αίγιο, που είχαμε δώσει χρήματα και στους …φιλάθλους για να μην γιουχάρουν! Ζήσαμε τότε κάτι καταστάσεις περίεργες. Ήμασταν βέβαια άσχετοι όλοι με το αντικείμενο. Και εγώ κόντεψα να πάω και φυλακή, γιατί μπήκα σε μια αγοραπωλησία με τον Αγροτικό Αστέρα, μία περιπέτεια που τότε έγινε πολύ γνωστή. Είχα μεσολαβήσει για να δώσω χρήματα σε ποδοσφαιριστές και το κατήγγειλαν αυτοί. Δαπανήθηκαν πάρα πολλά χρήματα, εκείνη την περίοδο. Εκείνη τη χρονιά (2003), την τελευταία μου στην Παναχαϊκή, ήξερα τι θα ακολουθήσει στο ελληνικό ποδόσφαιρο»
-«Εκανα πολύ ακριβές μεταγραφές για να βγει η ομάδα Ευρώπη, έκανα πολύ ακριβά συμβόλαια, έφτιαξα πολύ ωραία γραφεία στην οδό Παντανάσσης, ένιωσα πολύ δυνατός. Και αυτό ήταν λάθος! Εκείνη την εποχή, είχε ξεσπάσει μία κόντρα, μεταξύ της ΕΠΑΕ με πρόεδρο τον Βίκτωρα Μητρόπουλο, και την Πολιτείας με υπουργό τον κ. Φλωρίδη. Δηλαδή ανάμεσα στην «παράγκα» που διοικούσε το ελληνικό ποδόσφαιρο και της Πολιτείας. Όταν έγινα εγώ Πρόεδρος στην ΕΠΑΕ, με κάλεσε ο κ. Φλωρίδης να μιλήσουμε στην Θεσσαλονίκη, στην επιχείρηση του Πέτρου Θεοδωρίδη συγκεκριμένα και μου ζήτησε να καταγγείλω όλο αυτό το σύστημα της «παράγκας»! Ήταν μεγάλο δίλημμα για μένα, διότι αν το έκανα, ήξερα τι θα είχα να υποστώ στο πρωτάθλημα. Γιατί το είχα ήδη υποστεί το 2000 στον τελευταίο μου υποβιβασμό από την Α΄ Εθνική, όταν πήγα κόντρα στην «παράγκα». Ήταν τότε που κοντραρίστηκα για την εκλογή του Κάνιστρα στην ΕΠΣ Αχαϊας και με τιμώρησαν: Μου έβγαλαν 62 κίτρινες και 12 κόκκινες κάρτες, στα τελευταία 12 παιχνίδια! Κάθε εβδομάδα, μας έλειπαν παίκτες! Και έτσι μας υποχρέωσαν σε υποβιβασμό, αν και δεν κινδυνεύαμε! Είχαν συμβεί αλλοπρόσαλλα αποτελέσματα για να πέσουμε: Είχε κερδίσει η Δόξα Δράμας μέσα στον Άρη, ο Εθνικός μέσα στον Πύργο και άλλα τέτοια παράδοξα αποτελέσματα…».
-«Παρακαλούσα τον Κόκκαλη να μιλήσει στον Θωμά για να σταματήσει να με πολεμάει, πράγμα που δεν εισακούστηκε. Αναγκάστηκα να πάω στον Θωμά κλαίγοντας! Πράγματι, μου είπε δύο αγωνιστικές πριν το τέλος, ότι «θα σταματήσω να σε πολεμάω και θα σε παίξουν οι διαιτητές 50-50». Το ένα παιχνίδι ήταν με την Προοδευτική στην Πάτρα, που χάσαμε το πέναλτι με τον Κλάιχ και ήρθαμε ισοπαλία και το επόμενο που χάσαμε στην Καβάλα άνετα και έτσι σώθηκε η Καβάλα και πέσαμε εμείς».
-«Έχω μεγάλη ευθύνη για την παράγκα! Γιατί όταν ήρθε ο Κόκκαλης στον Ολυμπιακό ήθελε κάποιον άνθρωπο που να είναι γνώστης του ποδοσφαίρου. Μου λέει, «ποιον θεωρείς ότι πρέπει να βρω για να μην με κυνηγάει η διαιτησία και να προασπίζει τα συμφέροντα του Ολυμπιακού;» Του λέω «ξέρω έναν άνθρωπο ο οποίος είναι πανέξυπνος» και έτσι του πρότεινα τον Θωμά Μητρόπουλο, αν και δεν τον ήξερα καλά. Μετά από λίγο καιρό, ήμουν στο εξωτερικό όταν μου τηλεφώνησε ο Κόκκαλης για να συναντηθούμε. Όταν γύρισα, μου είχε στείλει αυτοκίνητο στο αεροδρόμιο και με πήγε στο γραφείο του, όπου ήταν ήδη ο Θωμάς εκεί! Άρα, εγώ είμαι υπεύθυνος για την παράγκα!».
-«Έχω κι εγώ ευθύνη για την παντοδυναμία της «παράγκας». Γιατί προκειμένου να είμαι μέσα στο σύστημα, ήμουν και εγώ δημιουργός αυτού του έργου. Όταν συμπορευόμουν με τον Θωμά, ήμουν πανίσχυρος! Εγώ δικτυώθηκα πολύ γερά, έφθασα σε σημείο να ελέγχω και το ελληνικό ποδόσφαιρο! Έπαιζα σημαντικό ρόλο στην ΕΠΑΕ. Για παράδειγμα, όταν έβαζα υποψήφιος για ένα αξίωμα στην ΕΠΑΕ, από τις 18 ομάδες, έπαιρνα 17 ψήφους! Και ευνοείτο και η Παναχαϊκή. Αφού για να καταλάβεις, είχε έρθει ο Πρόεδρος μεγάλης επαρχιακής ομάδας και μου είχε ζητήσει, να κανονίσω να βγει στα μπαράζ η ομάδα του μετά από την Παναχαϊκή και να σωθεί. Δηλαδή, τόσο ισχυρός ήμουν! Έπρεπε λοιπόν να είμαι μέσα στο σύστημα…»
-«Οταν ο κ. Φλωρίδης μου ζήτησε να καταγγείλω την «παράγκα». Αποφάσισα για να μην πέσει η Παναχαϊκή, να μην κάνω αυτό που μου ζήτησε ο κ. Φλωρίδης. Και δεν του απάντησα καθόλου! Το αποτέλεσμα ήταν να έχω ένα πολιτικό κυνηγητό μεγάλων διαστάσεων. Πράγμα που επηρέασε και όλον τον κόσμο της Πάτρας»
-Όταν λέτε πολιτικό κυνηγητό, τι ακριβώς εννοείτε;
«Μας έστελναν συνέχεια εφορίες για ελέγχους στην Πάτρα, συνέχεια ΣΔΟΕ, βγάλανε κάποια ποσά, τα πλήρωσα τα ποσά, αλλά δεν έφταναν όλα αυτά, «σκάνε» και οι επιταγές του Alpha Digital! Αλλά και πάλι δεν ήταν το οικονομικό που με καθήλωσε. Πάντα είχα τρόπους και είχα μεγάλο κύκλο στο ποδόσφαιρο να ζητήσω όσα χρήματα ήθελα! Αν ζητούσα από τον Κόκκαλη να μου δώσει κάποια εκατομμύρια, θα μου τα έδινε! Αλλά και από τον Μυτιληναίο, τον Κανελλάκη και απ’ όλους τους παράγοντες. Ήμουν ο πιο αγαπητός στο χώρο του ποδοσφαίρου. Βέβαια ήταν ψεύτικος αυτός ο κύκλος, πλην του Κανελλάκη που ήταν οικογενειακός φίλος. Οι υπόλοιποι, απλά εξυπηρετούσε ο ένας τα συμφέροντα του άλλου».
«Η παράγκα μέσω της ΕΠΟ έβγαζε πρωταθλητές, από τα ερασιτεχνικά, μέχρι την Α΄ Εθνική! Βέβαια στην Α΄ Εθνική έπρεπε να έχεις και ομάδα για να βγεις. «Στήνονταν» οι διαιτητές όμως, όχι οι ομάδες. Τουλάχιστον στα χρόνια τα δικά μου, στημένες ομάδες δεν υπήρχαν. Μόνο κάθε χρονιά στα τελευταία δύο-τρία παιχνίδια γινόταν κάτι, όταν ήταν αδιάφορη η μία ομάδα, αλλά και αυτό όχι με λεφτά, αλλά στο πλαίσιο γνωριμιών και καλών σχέσεων».
-«Ντρέπομαι να πω πόσα λεφτά έχασα για την Παναχαϊκή… Θα σου πω μόνο ένα πράγμα: Όταν πέθανε ο πατέρας μου το 1989 μου άφησε 4-5 ακίνητα! Δεν αντέξανε μία χρονιά! Τα πούλησα όλα για την Παναχαϊκή! Και δεν είναι αυτό μόνο… Αυτή τη στιγμή είμαι πτωχευμένος από την Παναχαϊκή! Δεν είμαι ο μοναδικός όμως, όλοι οι παράγοντες εκείνης της εποχής, του Απόλλωνα, του Πανιωνίου, του Ηρακλή έτσι κατέληξαν. Δεν θα το ξανάκανα…»
-«Ένα παιχνίδι μου είχαν ζητήσει, αδιάφορο για εμάς, στον Πειραιά με τον Ολυμπιακό. Είχα πει στον Μιχαλόπουλο που ήταν τότε προπονητής μας, «Ανδρέα, να βοηθήσουμε…» Έβαλε λοιπόν μια ομάδα άνω-κάτω τότε, αλλά δεν κέρδισε ο Ολυμπιακός. Ήρθε ισοπαλία. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, ο Βαϊτσης, τότε δικός μας ποδοσφαιριστής, είχε εμποδίσει τον Ανδρούτσο που ήταν έτοιμος να βάλει γκολ στο τέρμα του Ολυμπιακού. Εμπόδισε τον συμπαίκτη του δηλαδή, να σκοράρει επί του αντιπάλου».