Ο Βρετανός συγγραφέας γράφει για την κρίση μέσης ηλικίας.
Ο Κίραν Σετίγια (γενν. 1976) μεγάλωσε στο Γιόρκσαϊρ της Αγγλίας, σπούδασε Φιλοσοφία στο Jesus College του πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, έλαβε το διδακτορικό του από το πανεπιστήμιο του Πρίνστον και είναι καθηγητής στο τμήμα Γλωσσολογίας και Φιλοσοφίας στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ). Επίσης, έχει μια ωραία οικογένεια, καλούς φίλους και συναδέλφους. Φαινομενικά δηλαδή η πορεία του είναι αξιοθαύμαστη, αρκετοί είναι εκείνοι που θα τον θεωρούσαν τυχερό. Έχει όλα τα απαραίτητα συστατικά για να είναι ικανοποιημένος –ακόμη και ευτυχισμένος– από τη ζωή του. Είναι όμως;
Όπως γράφει νιώθει ευγνώμων. Ωστόσο κάτι τον τρώει. Είναι οι έντονες σκέψεις για τη μέση ηλικία τις οποίες έχει από όταν ήταν 35 χρόνων. Στο βιβλίο του «Στα μισά της ζωής» (εκδόσεις Ποταμός, μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) μοιράζεται όσα τον ανησυχούν στη φάση της ζωής κατά την οποία το βιογραφικό μεγαλώνει, η εμπειρία αυξάνεται αλλά η εμφάνιση και οι αντοχές δεν είναι όπως παλιά.
«Αγαπώ τη δουλειά μου και τη φιλοσοφία, μα όχι με την ίδια φλόγα που είχα πριν από δέκα χρόνια. […] Το σώμα μου τρίζει και κρεμάει. Ο πόνος στην πλάτη είναι σταθερός σύντροφος και όχι περιστασιακός επισκέπτης. Χρησιμοποιώ ένα γραφείο όπου στέκομαι όρθιος. Οι γονείς μου συνεχίζουν, η υγεία τους όλο και χειρότερη. Αισθάνομαι το πεπερασμένο της ζωής: τα χρόνια είναι μετρημένα. Ο χρόνος κινείται γρήγορα» περιγράφει γλαφυρά ο Σετίγια.
Στο έξυπνα δομημένο και ευσύνοπτο βιβλίο του το οποίο χαρακτηρίζει έργο εφαρμοσμένης φιλοσοφίας που παίρνει τη μορφή οδηγού αυτοβοήθειας, υποστηρίζει ότι η φιλοσοφία δεν είναι μόνο ένα πεδίο που προσφέρει μεγάλα ζητήματα προς επίλυση, αλλά έχει και χρηστική αξία. Στο ταξίδι αυτό ο Σετίγια έχει μαζί του αρχαίους και σύγχρονους φιλοσόφους –από τον Σωκράτη και τον Πλάτωνα μέχρι τον Ιμμάνουελ Καντ και τη Σιμόν ντε Μποβουάρ– τη σκέψη των οποίων δεν προσεγγίζει ιστορικά αλλά τους αντιμετωπίζει ως συνομιλητές. Παρόλα αυτά σημειώνει μια έλλειψη. Ενώ η κρίση μέσης ηλικίας είναι διεπιστημονική υπόθεση –η συζήτηση περιλαμβάνει γιατρούς, ψυχολόγους, κοινωνικούς επιστήμονες, δημοσιογράφους– είναι κραυγαλέα η απουσία των φιλοσόφων, κάτι που βρίσκει παράδοξο καθώς η φιλοσοφία μετράει 2.500 χρόνια ζωής.
Ο συγγραφέας παρότι και ο ίδιος βρίσκεται σε κρίση μέσης ηλικίας επιλέγει να κρατήσει θετική στάση στην αλλαγή που συντελείται στη ζωή του. Δεν θεωρεί ότι η μέση ηλικία ανταποκρίνεται στο στερεότυπο περί χαμένων ευκαιριών και ματαιωμένων επιθυμιών, αλλά θα μπορούσε να αποτελεί την ευκαιρία για το πέρασμα στην ωριμότητα. Μαζί με αυτό το πέρασμα έρχεται και η αποδοχή μιας διαχρονικής πραγματικότητας. Ότι η ζωή, η μία ζωή που έχει καθένας μας δεν μπορεί να χωρέσει όλες τις εμπειρίες και τις ευκαιρίες του κόσμου, οπότε ένα είδος βολικής διαχείρισης θα ήταν να βιώσει με χαρά όσα έχει ήδη κερδίσει.
To βιβλίο του Κίραν Στίγια «Στα μισά της ζωής» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ποταμός, μτφρ. Μυρσίνη Γκανά
