Ο Ντιντιέ Εριμπόν στοχάζεται πάνω στα γηρατειά και στον θάνατο αφηγούμενος τις τελευταίες ημέρες της μητέρας του.
Γνωρίσαμε τον Ντιντιέ Εριμπόν μέσα από την «Επιστροφή στη Ρενς», το πρώτο αυτοβιογραφικό βιβλίο του που εκδόθηκε το 2009. Σε εκείνο ο Γάλλος κοινωνιολόγος παρουσίαζε μια ολόκληρη εποχή για τη χώρα του μέσα από τη ζωή του πατέρα του, που είχε πεθάνει πρόσφατα, ενώ ταυτόχρονα διερευνούσε τη δική του κοινωνική και σεξουαλική ταυτότητα και πώς καθορίστηκαν στο πλαίσιο της εργατικής τάξης στην οποία μεγάλωσε. Πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησε στα ελληνικά το δεύτερο βιβλίο του, με τίτλο «Η ζωή, τα γηρατειά και ο θάνατος μιας γυναίκας του λαού», επίσης αυτοβιογραφικό, το οποίο έγραψε με αφορμή τις τελευταίες μέρες της μητέρας του σε οίκο ευγηρίας.
Η μητέρα του Εριμπόν μεγάλωσε χωρίς γονείς. Ο πατέρας της εγκατέλειψε τη μητέρα της κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και στη συνέχεια ενώ ακόμη ήταν παιδί την εγκατέλειψε και η μητέρα της. Ετσι βρέθηκε στο ορφανοτροφείο. Οπως πολλά κορίτσια της εποχής, εργάστηκε ως υπηρέτρια σε σπίτια αστών, στη συνέχεια ως καθαρίστρια και κάποια στιγμή ως εργάτρια σε εργοστάσιο. Αρκετά νέα επίσης παντρεύτηκε έναν άντρα με τον οποίο έμειναν μαζί μια ολόκληρη ζωή και τον οποίο δεν αγαπούσε. Οταν ο σύζυγός της πέθανε έπειτα από μακροχρόνια ασθένεια, βρέθηκε για πρώτη φορά μόνη της, απολύτως ελεύθερη να αποφασίσει επιτέλους για τον εαυτό της. Τότε στην αυγή των 80 της χρόνων ερωτεύτηκε για πρώτη φορά. Ωστόσο η περίοδος της ελευθερίας της ήταν σύντομη, καθώς το σώμα της και το μυαλό της άρχισαν να την προδίδουν. Ο Ντιντιέ Εριμπόν, ο δεύτερος στη σειρά από τους τέσσερις γιους της, καταγράφει την περιπέτειά της από τη στιγμή που αποφασίζεται από τα παιδιά της (η ίδια αντιδρά) να περάσει τις τελευταίες μέρες της σε οίκο ευγηρίας. Εκεί έζησε μόλις επτά εβδομάδες.
Ο Εριμπόν θίγει το μεγάλο ταμπού των δυτικών κοινωνιών, εκείνο του γήρατος, μέσα από την παρατήρηση αλλά και από τον δημιουργικό διάλογο που ανοίγει στο κείμενό του με έργα σπουδαίων διανοητών. Στοχάζεται πάνω στην τύχη κάθε ανθρώπου που έχοντας περάσει μια ζωή δουλεύοντας καταλήγει μόνος είτε σε ένα σπίτι είτε σε κάποια μονάδα φροντίδας, αποκλεισμένος κοινωνικά, συνήθως λόγω κινητικών ή νοητικών προβλημάτων. Ταυτόχρονα μιλάει για τα συναισθήματα ενοχής που προκαλεί αυτή η κατάσταση στην οικογένεια του ηλικιωμένου, οι οποίοι ωστόσο έχουν ελάχιστες επιλογές, καθώς δεν υπάρχει κοινωνική μέριμνα ώστε ένας ηλικιωμένος να παραμείνει ενεργός πολίτης.
ΙΝFO
Το βιβλίο «Η ζωή, τα γηρατειά και ο θάνατος μιας γυναίκας του λαού» του Ντιντιέ Εριμπόν κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Νήσος σε μετάφραση του Γιάννη Στεφάνου
