Η συγχώνευση των Ελληνικού Κέντρου Κινηµατογράφου και ΕΚΟΜΕ σε νέο ενιαίο φορέα µε τον τρόπο που γίνεται περισσότερα προβλήµατα θα δηµιουργήσει παρά θα λύσει. Οσον αφορά το ΕΚΚ, δεν διασφαλίζεται ότι θα συνεχίσουν να υλοποιούνται οι βασικές του λειτουργίες, εκ των οποίων η κύρια είναι η χρηµατοδότηση του ελληνικού κινηµατογράφου. Ενδεχοµένως πρέπει να περιµένουµε κανονισµό λειτουργίας και οργανόγραµµα του νέου φορέα και τις σχετικές υπουργικές αποφάσεις όπου θα αποσαφηνίζεται η σχέση των επιλεκτικών προγραµµάτων χρηµατοδότησης του ΕΚΚ µε την αυτόµατη χρηµατοδότηση του ΕΚΟΜΕ.
Οσον αφορά το ΕΚΟΜΕ, οι επαγγελµατίες του κλάδου ζουν από πρώτο χέρι τη συστηµατική απαξίωσή του από την κυβέρνηση της Ν∆. Ενα αναπτυξιακό εργαλείο που δούλευε έφτασε να καταρρεύσει επειδή το ταµείο είναι µείον. ∆εν φτάνει που οι υπαγωγές νέων επενδυτικών σχεδίων και οι πληρωµές εκκρεµούν µήνες, στις µεταβατικές διατάξεις του νέου νοµοσχεδίου προβλέπεται ότι «από την 5η Μαΐου 2024 και µέχρι την 30ή Σεπτεµβρίου 2024 καµία αίτηση ένταξης ή τροποποίησης όρων ένταξης δεν µπορεί να υποβληθεί». ∆ηλαδή πέντε µήνες παγώνει το επενδυτικό κίνητρο. Αλλά ακόµη κι έτσι, αυτό δεν σηµαίνει ότι 1η Οκτωβρίου το σύστηµα θα ξαναξεκινήσει, αφού ορίζεται ρητά ότι αυτό θα συµβεί «µε την προϋπόθεση της έκδοσης των υπουργικών αποφάσεων». ∆ηλαδή ζήσε Μάη µου να φας τριφύλλι, όπως λέει και ο θυµόσοφος λαός.
Η κυβέρνηση της Ν∆ κατάφερε να µετατρέψει το cash rebate από υγιές αναπτυξιακό εργαλείο σε ασθενή (και) προέβη στην παγκόσµια πρωτοτυπία να συµπεριλάβει 50% των ξένων τιµολογίων στις επιλέξιµες δαπάνες για µεγάλες ξένες παραγωγές. Τώρα του δίνει τη χαριστική βολή και απλώς βγάζει τον ασθενή απ’ την πρίζα. Με ευθύνη της κυβέρνησης και πρωτίστως της διοίκησής του, του Λεωνίδα Χριστόπουλου, που έδειξε –όπως φαίνεται στο νοµοσχέδιο– µεγάλη σπουδή να στήσει ένα νέο «µαγαζί», αναθέτοντας στον εαυτό του υπερεξουσίες.
Δείτε επίσης:
