Ενώπιον της ανακρίτριας Κωνσταντίνας Αλεβιζοπούλου βρέθηκε την Τετάρτη ο Κώστας Βαξεβάνης, μετά τις κακουργηματικές διώξεις που του έχουν ασκηθεί για τις αποκαλύψεις στο σκάνδαλο Novartis. Ο δημοσιογράφος και εκδότης του Documento, πέρασε το κατώφλι του Αρείου Πάγου λίγο πριν τις 11 το πρωί και αποχώρησε στις 17:00, ενώ νωρίτερα, με ανάρτησή του όλο νόημα είχε προναγγείλει «εκπλήξεις» στη σημερινή διαδικασία.
Εξερχόμενος του Αρείου Πάγου, ο εκδότης του Documento, σε δήλωσή του, εμφανίστηκε για μία ακόμα φορά αιχμηρός.
«Κάποιοι γράφουν ιστορία με τον δημοσιογραφικό τρόπο και κάποιοι με στημένες κατηγορίες και σκευωρίες»
Κατά την άφιξή του στο κτίριο του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, ο Κ. Βαξεβάνης υπογράμμιζε τα εύλογα ερωτήματα που έχουν προκύψει και στα οποία θα έπρεπε να απαντήσει πρώτα η ανακρίτρια κ. Αλεβιζοπούλου ώστε να μπορέσει να απαντήσει, και εκείνος με τη σειρά του, στην ανάκριση. Ερωτήματα που έχει διατυπώσει και προς τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου με δύο ανοιχτές επιστολές.
Η πρώτη επιστολή: Ανοιχτή επιστολή στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου: Η Δικαιοσύνη είναι αόριστη έννοια, αλλά εσείς έχετε πολύ ορισμένη ευθύνη
Η δεύτερη επιστολή: Κύριε Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου θα ανεχθείτε να στήνουν κατηγορίες;
Ο Κώστας Βαξεβάνης, σημείωσε χαρακτηριστικά στη δήλωσή του έξω από τον Άρειο Πάγο: «Είναι δεδομένα πως όλοι γράφουμε ιστορία. Κάποιοι γράφουν ιστορία με τον δημοσιογραφικό τρόπο και κάποιοι άλλοι με αυτό που έχουμε διαβάσει στα βιβλία τη δεκαετία του ’50 και του ’60 με στημένες κατηγορίες και σκευωρίες. Τα υπόλοιπα μετά την απολογία».
Αναλυτικά η πρωινή δήλωσή του:
«Στις κανονικές νομικές διαδικασίες, σε αυτές που γίνεται απονομή πραγματικής Δικαιοσύνης, αυτός που απολογείται είναι ο κατηγορούμενος. Στη δική μου περίπτωση αυτός που εκ των πραγμάτων θα απολογηθεί είναι η κυρία Αλεβιζοπούλου η οποία καθιστά σε απολογία ολόκληρη τη Δικαιοσύνη.
Η κ. Αλεβιζοπούλου πρέπει να πει πώς με κατηγορεί ότι στις 2 Φεβρουαρίου του 2018 δημοσίευσα μία κατάθεση μάρτυρος που δόθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2018, δύο μέρες μετά λοιπόν, άρα είμαι κατηγορούμενος γιατί προσπάθησα να χειραγωγήσω τη μάρτυρα, πώς γίνεται αυτό όταν προκύπτει από την κατάθεση που έχει η ίδια στη δικογραφία της μάρτυρος, 4 Φεβρουαρίου 2018, ότι αυτά τα πράγματα που λέει η κ. Αλεβιζοπούλου ότι τα είπε η μάρτυρας, δεν τα έχει πει ποτέ.
Πρέπει λοιπόν η κ. Αλεβιζοπούλου να μου δείξει σε ποια σελίδα, ποια παράγραφος λέει αυτά, που η ίδια λέει, ότι λέει η μάρτυρας. Πουθενά. Πρέπει όμως, με κάποιο τρόπο να το δείξει για να στηρίξει το κατηγορητήριο.
Το δεύτερο είναι πως η κ. Αλεβιζοπούλου με κατηγορεί ότι δημοσίευσα τον Μάρτιο του 2017, μία αναφορά της ανακρίτριας Ζαμανίκα εναντίον της κ. Ράικου και αυτό οδήγησε στην παραίτηση της κ. Ράικου. Υπήρξε αυτή η αναφορά την οποία αναφορά, την οποία όμως στο κατηγορητήριο η κ. Αλεβιζοπούλου λέει ότι ήταν «ολοσχερώς αβάσιμη». Τι προκύπτει; Προκύπτει ότι την ώρα που με κατηγορεί, στοχοποίησαν την κ. Ράικου με μία αβάσιμη αναφορά, την οποία αναφορά η κυρία ανακρίτρια δεν την είχε στα χέρια της. Την πήρε μετά από δικό μου αίτημα που υπέβαλα αρχές Μάρτη, στις 15 Μαρτίου. Δύο ολόκληρους μήνες μετά το κατηγορητήριο εναντίον μου, μαθαίνει τι λέει η αναφορά. Πώς ήξερε τι είχε η αναφορά και ήταν «αβάσιμη» αφού δεν την είχε στα χέρια της; Είναι ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν για να μπορέσω και εγώ να απαντήσω στην ανάκριση.
Είναι δεδομένα πως όλοι γράφουμε ιστορία. Κάποιοι γράφουν ιστορία με τον δημοσιογραφικό τρόπο και κάποιοι άλλοι με αυτό που έχουμε διαβάσει στα βιβλία τη δεκαετία του ’50 και του ’60 με στημένες κατηγορίες και σκευωρίες. Τα υπόλοιπα μετά την απολογία».
