Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ενωσης οι” νεοσυντηρητικοί” που επηρεάζουν την εξωτερικη πολιτική των ΗΠΑ ανέπτηξαν το “δόγμα Βολφοβιτσ” ; οτι τωρα που έφυγε qπο την μέση η σοβιετικη ένωση ειναι η στιγμη να επιβάλουν οι ΗΠΑ την ηγεμονία τους στον υπόλοιπο κόσμο κι ότι ολα τα μέσα είναι επιτρεπτά για την επίτευξη αυτού του “θεάρεστου ” στόχου,
Eκτός απο τους πολέμους στην μέση ανατολη, στο Ιρακ, στην Λιβύη κλπ η ιδια η λατινικη αμερικη δε μπορουσε να μην αποτελέσει εναν βασικό στοόχο για να προσπαθήσει να εξαφανίσει όλα τα καθεστώτα που αντιστέκονται στις γεωπολιτικές απαιτήσεις των ΗΠΑ και στα αμερικανικά οικονομικά συμφέροντα .
Η βολιβαριανη επανάσταση του Ούγο Τσάβες στην Βενεζουέλα υπήρξε απο την αρχή ένα αγκάθι για τους Αμερικανούς γιατί όχι μόνο εθνικοποίησε το πετρέλαιο της χώρας που οι Αμερικανοί λογάριαζαν για δικό τους , αλλά αποκαθήλωνε απο την εξουσία, την φιλοδυτική καπιταλιστική τάξη της χώρας που μέχρι τότε την διαχειριζόταν σαν καλά πληρωμένος εντολοδόχος των ΗΠΑ.
Όπως στις περισσότερες χώρες της Λατινικής Αμερικής, υπήρχε μια “Κάτω” λαϊκή τάξη, συχνά μιγάδες Ινδιάνοι λευκοί η μαύροι λευκοί και μια ‘πάνω ‘ μεσοαστική και μεγαλοαστική τάξη κυρίως λευκή με έντονη περιφρόνηση για τους “κάτω” και έτοιμη να καταπιεί αμάσητα τα νεοφιλελεύθερα ιδεολογήματα.
Βέβαια και το μεγαλύτερο κομμάτι της υφίσταται την εκμετάλλευσή απο το πραγματικά πάνω στρωμα της άρχουσας τάξης , το ενα τοι εκατο όπως σε όλες τις χώρες,
Η “βολιβαριανη επανάσταση” (που νίκησε σε κανονικές εκλογές) δημιούργησε ένα δήκτιο λαϊκών δομών για την καλυτέρευση της τύχης των λαϊκών στρωμάτων , έβαλε χέρι στα πετρέλαια της χώρας . και επέβαλε ένα απο τα πιο δημοκρατικά συντάγματα στον κόσμο, με δυνατότητα ανάκλησης των ηγετων που προδίδουν τις υποσχέσεις τους και θέσπισης δημοψηφισμάτων λαϊκής πρωτοβουλίας .
Απο την πρώτη στιγμη ολα τα μέσα χρησιμοποιήθηκα για να ανατραπει αυτη η φιλολαϊκή δημοκρατική εξουσία .
Πραξικόπημα εναντίον του Τσάβες που απέτυχε λόγω τής μαζικής λαϊκής κινητοποίησης ,
Προσπάθειες να πλασάρουν για νόμιμο προεδρο τον ανεκδιήγητο Γκάιντο
Συνεχή εμπάργκο που δημιούργησαν ασφυκτική κατάσταση στην οικονομία της χώρας και που Αμερικανοί οικονομολογοι σαν τον Τζέφρευ Σακς υπολόγισαν ότι έμμεσα προκάλεσαν τον θάνατο τουλάχιστον σαράντα χιλιάδων (φτωχών) πολιτών ! η αφόρητη αυτή κατάσταση οδήγησε στην φυγη απο την χώρα εκατομυρίων πολιτών
Βέβαια το καθεστως δεν είναι άψογο σε όλα , δεν είαι “παράδεισος” αλλά δεν θα μπορούσε να είναι με τέτοιο εμπάργκο .
Τώρα που με την Ουκρανία, την μέση ανατολη, την άνοδο της Κινας, τα brics κλπ η “πειθάρχιση ” της λατινικής αμερικής έχει γίνει βασικος στόχος της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ .
Η ενοποίηση της δεξιάς αντιπολίτευσης έγινε υπο την στενη καθοδηγηση των ΗΠΑ και βασιζοταν στον εξης εκβιασμο
” η ψηφιζετε αυτον που θέλω οπότε σταματάει το εμπάργκο η αλλοιώς θα συνεχίζετε να υποφέρετε με συνέχιση και αυστηροποίηση του εμπάργκο.”
Οπως και σε άλλες περιπτώσεις, αν η νεοφιλελευθερη ακροδεξια αντιπολιτευση έχανε τις εκλογές οι ΗΠΑ και η αντιπολιτευση θα μιλουσαν για νοθεία και θα παρέσυραν στην επίθεση εναντίον της Βενεζουέλας τόσο τα φιλοδυτικές κυβερνησεις της λατινικής Αμερικής, όπως και την υποταγμένη πια ευρωπαική ένωση .
Για όσους δεν κοιτάξουν τιςεκλογές με φιλοαμερικανικές προκαταληψεις φαίνεται σαφές οτι ο Μαδουρο τις νικησε.
Το εξαιρετικά εξελιγμένο σύστημα ηλεκτρονικής καταμέτρησης ειναι εξαιρετικά δύσκολο να ανεχθεί νοθεία, αλλά μια ηλεκτρονική επίθεση απο την βορεια Μακεδονία δυσκόλεψε και καθυστερεί την δημοσιοποίηση των αναλυτικών αποτελεσμάτων .Η μη δημοσιοποίηση αναλυτικών αποτελεσμάτων όμως έχει συμβεί και σε πολλές άλλες χώρες ,οπως στην ιδια την
Αμερική οπου σε κάποιες περιπτώσεις(πχ ¨Μπάιντεν εναντιον Τράμπ ) καθυστέρησε η τελική δημοσιοποίηση των αναλυτικών αποτελεσμάτων των περιοχων όπου υπηρχαν καταγγελίς για πολλές βδομάδες .
Το αξιοπερίεργο όμως δεν είναι η επιμονή των δυτικών κυβερνησεων να ξεκάνουν την “Βολιβαριανη επανάσταση” αλλά η συνεργασία μεγάλων κομματιών της “καθως πρέπει ” αριστεράς σ’αυτήν τη εκστρατεία
Τόσο στην Γαλλια ,οπως , φαίνεται και στην Ελλάδα με μια σειρά απο άρθρα στην “εποχη” έχουμε την αξιοθρήνητη επιλογή, λόγω κάποιων στοιχείων αυταρχισμού και διαφθοράς να υποστηρίξουν την “σοβαρή πιθανότητα ” της νίκης της ακροδεξιάς αντιπολίτευσης στις εκλογές της 28 Ιουλίου . Κάθε λάθος , κάθε “έλλειψή αβροφροσύνης” της κυβέρνησης του Μαδούρο χρησιμοποιείται για δαιμονοποίησης του καθεστώτος και στήριξη της επιστροφής στην εξουσία της πιο αχόρταγης και βάρβαρης ολιγαρχίας καθώς και την υποταγή της χώρας στα αμερικανικά συμφέροντα .
Ενα κομμάτι της αριστεράς έφτασε να προτιμάει να έχει άκρα δεξια στην κυβέρνηση της Βενεζουέλας παρά ατελή αντιφατική λαϊκή εξουσία .
Βέβαια οι ‘αριστεροί” σχολιαστές αυτοί δεν έλαβαν υπόψη τους την πρόσφατη ανάκαμψη της οικονομίας παρά το εμπάργκο και το πέρασμα του ποσοστού διατροφικής αυτάρκειας της χώρας από κάτω από πενήντα τοις εκατό σε ενενήντα δυο τοις εκατό, γιατί τελικά η κυβέρνηση και οι διάφορες δομές της “βολιβαριανής επανάστασης” έβγαλαν την οικονομία από την απόλυτη εξάρτηση από τις εξαγωγές και ευνόησαν την ντόπια παραγωγή με διάφορους τρόπους, συνεταιριστικές επιχειρήσεις, υποστήριξη των επιχειρήσεων που δουλεύουν για την εσωτερική αγορά κλπ
Η συμμετοχή των ηγετών της αντιπολίτευσης σε προηγούμενα πραξικοπήματα καθώς και η έκκληση τους για εγκληματικές κυρώσεις εναντίον της οικονομίας της χώρας τους, για να έρθουν στα πράγματα, θα τους είχε στείλει ,αν αυτά είχαν συμβεί στις ΗΠΑ, στα σίδερα για πολλές εκατοντάδες χρόνια η ακόμα και σε εκτέλεση με μία από τις γραφικές μεθόδους θανάτωσης που χρησιμοποιεί ακόμα η “μεγάλη δημοκρατία, προστάτης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ανά τον κόσμο” .
Το χειρότερο είναι ότι με ΄ τέτοια στάση, αυτού του είδους η “αριστερά” αποδέχεται το “δικαίωμα ” των ΗΠΑ να χώνονται στην πολιτική ζωή όλων των χωρών του κόσμου και να αποφασίζουν ποια αποτελέσματα εκλογών είναι αποδεκτά και ποια όχι, και αποδέχεται την “νομιμότητα” των απάνθρωπων παράνομων κυρώσεων σε όσους “,καλούς” η “κακούς”, αντιστέκονται στην εξουσία τους . Τα άρθρα ” αριστερής κριτικής” στον Μαδουρο που πέρασαν στην “Εποχη” δεν εξέφραζαν καμία καταδίκη η διαφωνία για τις κυρώσεις.
Αυτη η “φιλοαμερικανική” στάση, σήμερα για την Βενεζουέλα και πρόσφατα για τον πόλεμο στην Ουκρανία, οδηγεί σε ένα “διαζύγιο ‘ ανάμεσα στις δεσπόζουσες “αριστερές” της δύσης που ευθυγραμμίζονται με την “εικονική πραγματικότητα ” των υποστηρικτών των ΗΠΑ και στα λαϊκά προοδευτικά κινήματα του υπόλοιπου κόσμου .
Η συμπόρευση της ευρωπαικής ένωσης με τις ΗΠΑ σ’αυτην την υποστήριξη της άκρας δεξιας και την συνέχιση των κυρώσεων εναντίον του λαού της βενεζουέλας ,δίχως να υπάρξει αξιολογη αντιδραση της ευρωπαικής αριστεράς, δικαιολογει πολλές ανησυχίες για την ανεξαρτησια της ευρωπαικής ένωσης και για την ευθυκρισία της πλειοψηφίας της ευρωπαικής αριστεράς . Η σιωπη της ελληνικής αριστεράς στο θέμα ειναι ακόμα πιο κατακριτέα αν λάβουμε υπόψη οτι η Βενεζουέλα ήταν απο τις λιγες χώρες που είχαν εκφραστεί υπερ της Ελλάδας το 2015
Διαβάστε επίσης
Μετρό Θεσσαλονίκης λέμε και κλαίμε…
ΣΥΡΙΖΑ: Ανασχηματισμός και «επιθέσεις φιλίας» για συμμαχίες
,
