Ξεφορτωθήκαμε την ζημιογόνα ΔΕΔΔΗΕ και επειδή η ανάπτυξη έρχεται, βρήκαμε και κορόιδα να την πουλήσουμε σε καλή τιμή. Για αυτό τουλάχιστον προσπαθεί να μας πείσει η κυβέρνηση. Ας δούμε όμως πως έχει δουλέψει η ιδιωτικοποίηση οργανισμών με μεγάλο δίκτυο υποδομών και τεράστια κόστη συντήρησης.
Η Thames Water, η εταιρία που παρέχει ύδρευση και αποχέτευση σε 15 εκατομμυρια βρετανους στο ευρύτερο Λονδίνο με τζίρο πάνω από 2,3 δις ευρώ, ιδιωτικοποιήθηκε από το ίνδαλμα του μπαμπά Μητσοτάκη, Μαργκαρετ Θάτσερ, το 1989. Γρήγορα συνειδητοποίησαν οτι το κόστος ανάπτυξης και συντήρησης ενός τέτοιου δικτύου δεν μπορεί να γίνει ελκυστικό στην ανοιχτή αγορά που επιζητεί γρήγορη και υψηλή κερδοφορία και στην αρχή της χιλιετίας πέρασε σε ιδιωτικά χέρια.
Το 2013 ο σύμβουλος πληροφορικής Doug Kennedy, ενώ έκανε την βόλτα του δίπλα στον ποταμό Τάμεση (Thames) παρατήρησε πολλές μύγες και νεκρά ψάρια στην επιφάνεια του. Το τηλεφώνημα του στην Ανεξάρτητη Αρχή για το περιβάλλον (Environment Agency) ήταν η αρχή για την αποκάλυψη μιας από τις μεγαλύτερες περιβαλλοντικές καταστροφές στον ποταμό που διαπερνά το Λονδίνο μετρά την βιομηχανική επανάσταση και της ανάδειξης ενός οικονομικού σκανδάλου στην πλάτη των λονδρέζων που πληρώνουν ακόμα και σήμερα.
Η Thames Water κλήθηκε να πληρώσει πρόστιμο πάνω 26 εκατομμύρια ευρώ γιατί αποδείχθηκε ότι αντί να καθαρίζει το νερό της αποχέτευσης, η πιο κοστοβόρος διαδικασία στην διαχείριση νερού, το έριχνε κατευθείαν στον ποταμό. Υπολογίζεται ότι μεταξύ 2012 και 2014 απόθεσε στον Τάμεση ποσότητα λυμάτων ίση με 1700 ολυμπιακές πισίνες. Την ίδια στιγμή η ιδιωτική εταιρία που είχε στην κατοχή της την Thames Water, έδωσε μερίσματα ύψους 1,3 δις ευρώ στους μετόχους της τα οποία αναλογούν περίπου στο 50% της τιμής στη οποία την αγόρασαν. Πήραν στο όνομα της Thames Water δάνεια ύψους 8 δις ευρώ τα οποία χάθηκαν μέσω offshore οι οποίες είχαν φτιαχτεί στον Παναμά. Άφησαν 300 εκ. ευρώ φέσι στο συνταξιοδοτικό ταμείο των εργαζόμενων. Η έλλειψη σε επενδύσεις στις υποδομές της εταιρίας δε αύξησαν την διαρροή νερού σε τέτοιο βαθμό που πληρώνει πρόστιμα ακόμη και σήμερα. Αυτά δεν τα λένε κάποιοι κομμουνιστές, τα λένε οι Financial Times εδώ https://www.ft.com/content/5413ebf8-24f1-11e7-8691-d5f7e0cd0a16
Εδώ θεωρώ δεδομένο ότι από την νεοφιλελεύθερη αντίληψη θα αντιτάξει το επιχείρημα ότι είναι ένα κακό παράδειγμα, μια ατυχία. Ίσως και να μπορούσε αυτό το επιχείρημα να σταθεί (προσωπικά αμφιβάλλω) αν το επενδυτικό κεφάλαιο στο οποίο άνηκε η Thames Water δεν ήταν η Macquarie Capital Funds μέρος του Macquarie Group όπως και η Macquarie Infrastructure and real Assets Group, το κορόιδο δηλαδή που αγοράζει την ΔΕΔΔΗΕ.
Αν κάτι τέτοιο έγινε σε μια χώρα με ωριμότητα θεσμών και περιβαλλοντική συνείδηση όπως αυτή του Ηνωμένου Βασιλείου τότε στην Ελλάδα τα πράγματα είναι ανησυχητικά. Αν το συνδυάσουμε με την έλλειψη ολοκληρωμένου σχεδίου για τις ΑΠΕ και την δυνατότητα παρέμβασης σε περιοχές Natura τότε γινεται τρομακτικό.
Vegan καρχαρίες θα βρείτε μόνο στο Nemo, οχι στην πραγματικότητα.
Υ.Γ. Αυτό που ακουγόταν στους διαδρόμους της Thames Water ήταν το προφανές, οτι οι οργανισμοί οι οποίοι προσφέρουν αξία μεγαλύτερη του προϊόντος τους και επιφέρουν κόστος μεγαλύτερο αυτού (δίκτια, σιδηρόδρομοι, αυτοκινητόδρομοι κτλ) είναι αδύνατο να λειτουργήσουν σε καθεστώς ελεύθερης αγοράς. Και δεν τα έλεγαν Άγγλοι Μπολσεβίκοι.
O Χάρης Πανακούλιας είναι Μηχανικός Περιβάλλοντος, Αναλυτής για την Thames Water 2016 – 2019
