Πρέπει να είναι το ανέκδοτο της εβδοµάδας, αλλά στη χώρα των «πετσωµένων» πέρασε στα ψιλά. Ο κυβερνητικός εκ-πρόσωπος Γιάννης Οικονόµου δήλωσε, καταφέρνοντας να µην κοκκινίσει, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης «έδειξε στο παγκόσµιο ακροατήριο ότι είναι ένας βαθυστόχαστος πολιτικός, διεθνούς ακτινοβολίας»!
Το πόσο βαθυστόχαστος είναι το έδειξε, βέβαια, όταν ερωτώµενος από τον Αµερικανό δηµοσιογράφο Ντέιβιντ Ι-γκνάτιους για την ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα έχασε κυριολεκτικά τα λόγια του και έψαχνε, παρά τα πολυδιαφηµισµένα από τα παπαγαλάκια αγγλικά του, να βρει µια φράση για να κρυφτεί πίσω της.
Με αρκετή προσπάθεια τη βρήκε. Αλλά ήταν κι αυτή µία ακόµη στιγµή που οι παρατρεχάµενοί του θέλουν να ξε-χάσουν, γι’ αυτό και την έθαψαν. Γιατί ο Μητσοτάκης, θέλοντας να δείξει ότι αδικείται από την κριτική για τις επιθέσεις σε δηµοσιογράφους και Μέσα που τον κριτικάρουν, ισχυρίστηκε ότι… «αν δείτε τα πρωτοσέλιδα των εφηµερίδων στην Ελλάδα, θα δείτε ότι οι περισσότερες είναι επικριτικές απέναντί µας».
Βέβαια, µια απλή µατιά στις εφηµερίδες που κρέµονται σε ένα περίπτερο δείχνει εύκολα, ακόµη και σε αυτούς που δεν έχουν πάρει είδηση το «πέτσωµα» του Τύπου, πόσο βαθυστόχαστο… ψέµα είναι η «δικαιολογία» που σκαρφίστηκε.
Και αυτό τελικά καταδεικνύει πόσο βαθυστόχαστος είναι στην πραγµατικότητα ο Κυρ. Μητσοτάκης, ειδικά όταν δεν έχει την προστασία των λογογράφων του. Που και αυτοί όµως, όπως όλα πλέον τα στελέχη της κυβέρνησής του, είναι πελαγωµένοι και σηκώνουν όλο και συχνότερα ψηλά τα χέρια.
Γιατί τα χειροκροτήµατα στο Κογκρέσο δεν τρώγονται και µε τα διπλωµατικά χαµόγελα της Κάµαλα Χάρις και της Νάνσι Πελόζι δεν πληρώνονται οι λογαριασµοί του ρεύµατος. Οπότε, αν ζυγίσουµε τις σέλφι του πρωθυπουργού και της οικογένειάς του από τη µια και τα πραγµατικά προβλήµατα που αντιµετωπίζουµε από την άλλη, αυτά για τη λύση των οποίων ο Μητσοτάκης δεν κουνάει ούτε το µικρό του δαχτυλάκι, η ζυγαριά γέρνει στην αγωνία µας για το αύριο και για την προσωπική και συλλογική επιβίωσή µας.
Αλλωστε οι περισσότεροι έχουµε ήδη πληρώσει αρκετές φορές το µάρµαρο χωρίς να φταίµε για να, ικανοποιούµαστε που ένας πρωθυπουργός προσπαθεί να µας πουλήσει… αµερικανικά καθρεφτάκια και νατοϊκές χάντρες.
Γιατί εάν ο µισός λόγος του πρωθυπουργού, µε ολίγο Πλάτωνα, ολίγο Θουκυδίδη και πολλή Ακρόπολη και δηµοκρατία, ήταν το πρόσχηµα για να χειροκροτηθεί η απόλυτη αµερικανονατοϊκή ευθυγράµµιση, ο άλλος µισός δεν ήταν παρά καλυµµένες νουθεσίες σε όλους εµάς εδώ που αρνούµαστε την ευθυγράµµιση µε τον µητσοτακισµό.
Εµείς κλείνουµε το µάτι στον «λαϊκισµό» και του δηµιουργούµε προβλήµατα. Εµείς κριτικάρουµε αυτόν και το παρεάκι του στα social media ενοχλώντας τον και εµείς δεν καταπίνουµε αµάσητο το αφήγηµα για το Τάγµα Αζόφ, οπότε πρέπει να µας… βοηθήσει θυµίζοντας το Μεσολόγγι αλλά ξεχνώντας την Εξοδο. Θέλοντας και µη, όµως, θα τη θυµηθεί στο άµεσο µέλλον.
