Βαθύ πράσινο, σχεδόν μαύρο

Βαθύ πράσινο, σχεδόν μαύρο

Κάτω από την πένθιμη συναστρία του θανάτου της Φώφης Γεννηματά θα συνεχιστούν οι διαδικασίες εκλογής νέου προέδρου στο ΚΙΝΑΛ. Τα περισσότερα απ’ όσα γράφτηκαν και ακούστηκαν για την προσωπικότητά της ήταν αληθινά. Και ήθος διέθετε και πολιτικό πολιτισμό και αξιοπρέπεια, τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό της βίο. Κανείς όμως δεν ανέφερε ότι ήταν η μόνη που τόλμησε σχεδόν να διαγράψει τον Ευάγγελο Βενιζέλο όταν δεν υπέκυψε στον εκβιασμό του «ή πρώτη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας ή τίποτε».

Αυτός ο κόλαφος στην αλαζονεία του τον απομόνωσε για μεγάλο διάστημα και πάνω που δειλά δειλά ετοίμαζε το comeback ελπίζοντας στη νίκη του εκλεκτού του Νίκου Ανδρουλάκη, συνέβη η μεγάλη ανατροπή. Εφυγε από τη ζωή η Γεννηματά, επέστρεψε φουριόζος ο Γιώργος Παπανδρέου, προστέθηκαν κι άλλοι μνηστήρες και τα δεδομένα άλλαξαν άρδην.

Το πάλαι ποτέ κραταιό ΠΑΣΟΚ πέρασε τα τελευταία χρόνια από σαράντα κύματα. Αλλαζε ονόματα και συμμαχίες σαν τα πουκάμισα, αλλά όλοι αντιλαμβάνονταν ότι μαινόταν ένας εμφύλιος ανάμεσα στην παπανδρεϊκή πτέρυγα, τα απομεινάρια της σημιτικής και τους λίγους εναπομείναντες του πατριωτικού.

Θα είναι οι εσωκομματικές εκλογές μια ευκαιρία να βρει μια ταυτότητα ή ακόμη μια μάχη προσώπων; Οι Καστανίδης, Γερουλάνος και Χρηστίδης, αν συνεχίσουν μέχρι τέλους τον αγώνα τους, ξέρουν βαθιά μέσα τους πως θα μείνουν ευχαριστημένοι με ένα διψήφιο ποσοστό στον πρώτο γύρο. Από τα υπόλοιπα τρία φαβορί, ο Ανδρουλάκης παρουσιάζεται ως η ήρεμη δύναμη που μένει προσκολλημένος στις παραδοσιακές

αξίες. Μολονότι στις Βρυξέλλες δεν πραγματοποιούνται σεμινάρια «πώς να αποκτήσετε ηγετικό προφίλ», ακολουθεί τις συμβουλές του μέντορά του Ευάγγ. Βενιζέλου, που όπως, κατά δήλωσή του, υποδύθηκε τον ρόλο του Κυρηναίου και σήκωσε τον σταυρό, έτσι κι εκείνος είναι διατεθειμένος να πάρει στους ώμους του το ιστορικό φορτίο της παράταξης.

Ο Γ. Παπανδρέου έχει το πλεονέκτημα του ονόματος, αλλά τον στοιχειώνει το Καστελόριζο και όσα ακολούθησαν με το ΔΝΤ και τα μνημόνια. Πρόλαβε πάντως και άφησε πίσω του τον «Καλλικράτη», τη Διαύγεια, το OpenGov, την ηλεκτρονική διακυβέρνηση και την απογραφή των δημόσιων υπαλλήλων.

Αντίθετα, το αγαπημένο παιδί των ΜΜΕ, ο Ανδρέας Λοβέρδος, δεν έχει να επιδείξει κανένα σπουδαίο έργο. Ολοι τον θυμούνται για τη στοχοποίηση των οροθετικών γυναικών και άλλων ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Ακόμη κι αν αποδειχτεί η αθωότητά του στην υπόθεση της Novartis, η εμπλοκή του ονόματός του μειώνει δραστικά την αξιοπιστία του. Παρ’ όλα αυτά σε κάθε του εμφάνιση δηλώνει ότι θα επαναφέρει όλα τα σύμβολα του ΠΑΣΟΚ. Σαν φωνή ενός βαμπίρ κρυμμένου στην ντουλάπα ή μάλλον στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Στην πραγματικότητα δεν βλέπει την ώρα να αποτελέσει μια συνιστώσα της ΝΔ. Μουσική υπόκρουση στο διαφημιστικό του σποτάκι έχει τα «Carmina Burana». Πολύ αμφιβάλλουμε ωστόσο αν γνωρίζει ότι πρόκειται για απαισιόδοξο ύμνο στην απόλυτη κυριαρχία της μοίρας. Ενας μάλιστα από τους στίχους λέει «αφού η Μοίρα συντρίβει ακόμη και τους δυνατούς, θρηνήστε όλοι μαζί μου». Δεν μπορούμε να προβλέψουμε αν θα το τραγουδήσει τη βραδιά της τελικής αναμέτρησης. Αν χάσει, πάντως, μπορεί να πνίξει τον καημό του παίζοντας τένις με τον Αδωνη.

Documento Newsletter