Τα προηγούμενα δύο χρόνια αρκετοί έψαχναν μανιωδώς εισιτήριο για τους «Παίχτες» σε σκηνοθεσία του Γιώργου Κουτλή και για τον «Τυχαίο θάνατο ενός αναρχικού» με τον Πάνο Βλάχο. Οι παραστάσεις αυτές ήταν συνεχώς sold out. Συνάντησα τον ηθοποιό Βασίλη Μαγουλιώτη, ο οποίος δίνει ρεσιτάλ στους «Παίχτες», για να μιλήσουμε για τη μεγάλη θεατρική επιτυχία. «Μας ευνόησε η συγκυρία. Οταν ξεκινήσαμε τα θέατρα είχαν μόλις ανοίξει μετά την πανδημία. Η συνταγή της κωμωδίας πέτυχε απόλυτα και το λάιβ στοιχείο της μουσικής έδωσε μεγάλη ώθηση. Οι “Παίχτες” μοιάζουν λίγο με παράσταση ανοιχτού θεάτρου, με επιθεώρηση του παλιού καιρού, με stand up comedy. Ξεχωρίζει και το αυτοσχεδιαστικό στοιχείο. Ο θεατής δεν νιώθει ότι βρίσκεται σε τέσσερις τοίχους κοιτώντας από την κλειδαρότρυπα» λέει ο Βασίλης Μαγουλιώτης.
Σημείωσε από την αρχή μεγάλη επιτυχία, παρόλο που δεν επένδυσε στο μάρκετινγκ και στις θεατρικές κριτικές. Ρώτησα τον Βασίλη Μαγουλιώτη αν περίμεναν αυτή την απήχηση. «Ο θίασος είχε φτιάξει από την αρχή ωραία χημεία. Η βασική τετράδα είμαστε φίλοι και στη ζωή, έχουμε κοινούς κώδικες και παρόμοιο χιούμορ. Ψοφούσαμε να κάνουμε καλή κωμωδία. Η άνεση που έχουμε επί σκηνής προκαλεί γέλιο στο κοινό. Οι ατάκες μας είναι αποτέλεσμα ρουτίνας, φιλίας και καλής επικοινωνίας. Σοκαριστήκαμε από την επιτυχία. Δεν ήμασταν φίρμες, ο Γιάννης Νιάρρος ήταν ο πιο γνωστός από μας. Κατά τη γνώμη μου δικαιώνεται η αντίληψη ότι δεν χρειάζονται μόνο διαφήμιση και καλές κριτικές. Το θέατρο γέμισε από τις πρώτες μέρες».
Αυτή η θεατρική παρέα δεν διάλεξε τους «Παίχτες» για τα βαθιά νοήματα του έργου ούτε για τα θέματα που θίγει. «Μας ιντρίγκαρε ότι έμοιαζε η πιο κατάλληλη κωμωδία για μας. Σαν ένα επιτραπέζιο το οποίο δεν είναι το πιο καταπληκτικό στον κόσμο αλλά ταιριάζει άψογα σε συγκεκριμένους ανθρώπους. Το κεντρικό θέμα είναι η μηχανορραφία και η πονηριά που χρησιμοποιεί κάποιος για να βλάψει τον διπλανό του. Αυτό που μας συναρπάζει είναι ότι ο Γκόγκολ μας οδηγεί σε σκηνικές καταστάσεις τρωτές, γελοίες και αστείες. Ο αντρικός ανταγωνισμός ήταν επίσης κάτι που μας αφορούσε και μας βασάνιζε από μικρή ηλικία. Είχαμε ανάγκη να αυτοσαρκαστούμε, να κάψουμε αυτό τον καρνάβαλο».
Το προηγούμενο διάστημα σημαδεύτηκε από τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των καλλιτεχνών ενάντια στο προεδρικό διάταγμα 85/2022. Ο Βασίλης Μαγουλιώτης είναι αναπληρωματικό μέλος στο διοικητικό συμβούλιο του ΣΕΗ και συμμετέχει ενεργά στις διεργασίες του σωματείου. «Κατά τη διάρκεια της πανδημίας και ενώ ζούσαμε σε μια δυστοπική κατάσταση καταφέραμε να χαρτογραφήσουμε το τοπίο του κλάδου και να καταγράψουμε τα πιο σημαντικά προβλήματα. Το κίνημα ανέβασε παλμούς και συμμετοχή με το προεδρικό διάταγμα, αναδύθηκαν όμως και σοβαρές διαφωνίες ανάμεσά μας. Είναι σημαντικό σε ένα κίνημα να ξέρεις πότε να γκαζώνεις και πότε να πηγαίνεις με σταθερό βηματισμό. Ολα αυτά γέννησαν προβληματισμούς και αντιδράσεις» τονίζει και σχολιάζει τη συνολική στάση της προηγούμενης κυβέρνησης απέναντι στον σύγχρονο πολιτισμό.
Τουρισμός – πολιτισμός 1-0
«Σε όλα αυτά βρήκαμε απέναντί μας τη Λίνα Μενδώνη, η οποία δεν ενδιαφέρεται για τον ζωντανό πολιτισμό, παρά μόνο για τον τουρισμό και το δικό της μάρκετινγκ με τις αρχαιότητες. Ο Νικόλας Γιατρομανωλάκης δεν έπαιξε κανέναν ουσιαστικό ρόλο, τοποθετήθηκε ως απλός κυματοθραύστης. Η δική μας αντίληψη για τον κλάδο τοποθετείται πολύ μακριά από την κυβέρνηση της ΝΔ» ξεκαθαρίζει. Θα άλλαζε κάτι σε περίπτωση που υπήρχε ανατροπή στο εκλογικό αποτέλεσμα με διαφορετικούς πολιτικούς συσχετισμούς; Απαντά: «Εγώ προσωπικά δεν ξέρω πλέον τι να περιμένω από οποιαδήποτε κυβέρνηση γιατί αυτό που έχει σημασία είναι τα δυνατά σωματεία και η συνείδηση της βάσης. Δεν ξέρω όμως και αν κάποιος άλλος θα είχε το θράσος και την εξόφθαλμη αλαζονεία της Νέας Δημοκρατίας. Το τι πόρτα φάγαμε από αυτούς τόσο καιρό δεν λέγεται! Η προτεραιότητά μας στο ΣΕΗ ήταν η συλλογική σύμβαση εργασίας. Διαρκώς όμως έσκαγε κάτι άλλο στα χέρια μας. Πότε το #MeToo, πότε οι αμοιβές για τα εκτός έδρας στην Επίδαυρο, πότε η πανδημία και φυσικά το προεδρικό διάταγμα. Ο πολιτισμός παραμένει δυστυχώς η τελευταία παρένθεση της παρένθεσης. Τους είναι βαρίδι το κράτος πρόνοιας. Είναι δύσκολο να επιβάλει η κοινωνία σε μια τέτοια κυβέρνηση με νεοφιλελεύθερο προσανατολισμό να φροντίσει το θέμα της παιδείας και του πολιτισμού. Τους συναρπάζουν περισσότεροι οι μπίζνες».
Ηθοποιός σημαίνει… ινφλουένσερ
Μια πρόσφατη καταγγελία του ΣΕΗ για την απαίτηση κάποιων παραγωγών οι ηθοποιοί να έχουν πολλούς followers και likes στο Instagram προκάλεσε αντιδράσεις. Ο Βασίλης Μαγουλιώτης πιστεύει πως έχουμε περάσει στην εποχή που οι ηθοποιοί καλούνται να γίνουν και ινφλουένσερ και επιχειρηματίες. «Δεν μπορείς να απαγορεύσεις να συζητάει ένας παραγωγός με τον σκηνοθέτη σε ένα κλειστό δωμάτιο. Πλέον το προσωπικό σου προφίλ στο Instagram είναι ρεκλάμα, δεν χρειάζεται ο διαφημιστής να σε πάει σε ένα στούντιο για δουλειά. Μπορεί να σου δώσει δεκαπέντε λίτρα καφέ και να σου πει: “Θες να κάνεις μια βλακειούλα στο σπίτι σου με εικόνες;”. Αυτό είναι σύμπτωμα της εποχής. Χάνεται όμως κάθε όριο όταν ζητάς από έναν ηθοποιό, δηλαδή από έναν εργαζόμενο, να βάλει κάτω τους αριθμούς και να αποτελεί βασικό κριτήριο για το αν θα πάρει μια δουλειά».
Η παράσταση «Οι παίχτες» παρουσιάζεται στις 21/6, 21.30, στο Κατράκειο Θέατρο Νίκαιας
